ก่อนอื่นขอเกริ่นเกี่ยวกับตัวผมเองก่อนว่า ผมติดตาม NBA จริงจังก็คือช่วยปลาย ฤดูกาล 2006 ซึ่งไมอามี่ชนะดัลลาส 4-2
ก่อนหน้านั้นผมก็รู้จักกับ NBA ไม่ต่างจากเด็กที่ดูข่าวหรือติดตามจากปากคนอื่นและได้อ่านข่าวดังๆบ้างเป็นครั้งคราวแต่ไม่ได้สนใจจริงจัง ซึ่งสมัยเด็กๆนั้น MJ ดังมาก เล่นหนังด้วยเรื่อง Space Jam ซึ่งจำได้ว่าเด็กๆโคตรอยากดูเลย แต่ว่าก็เรียนอยู่ในโรงเรียนประจำ อดดูไปตามระเบียบ
ไหนจะ Dennis Rodman ที่เล่นหนังตามมาและเป็นหนังแอคชั่นจริงจังต่างกับ Space Jam อีกในเรื่อง Double Team
เด็กๆนั้นผมรู้จักทีมใน NBA แค่ Chicago Bull กะ Utah Jazz ที่พวกรุ่นพี่ที่เค้าเล่นบาสสนามเดียวกันพูดถึง สมัยเด็กๆก็ตามประสาเด็กต่างจังหวัดครับ พอตกเย็นก็หากีฬาเล่นผมก็เล่นอยู่แค่แบดมินตันกับบาสเกตบอลนี่แหละครับ ก็เล่นกันงูๆปลาๆตามประสาเด็กประถมแหละครับ แต่ภาพที่ไมเคิลจอร์แดนกระโดดลอยตัวขึ้นดั๊งค์นั้นเป็นภาพที่ติดตาผมมากมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าเป็นภาพแรกของนักบาส NBA ที่ติดตาเลยก็ว่าได้ ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่าภาพนี้มันเหมือนสายตาคนนับหมื่นที่จ้องมองเขาถูกลูกดั๊งนี้ทำให้ค้างเหมือนดั่งเวลาหยุดเดินเลยก็ว่าได้สำหรับความประทับใจแรกของผม
ครั้งแรกที่ผมโพสต์ข้อความในห้องบาสคือวันที่ 9 เมษาปีนี้ เพราะได้อ่านกระทู้นึงเกี่ยวกับสเปอร์แล้วรู้สึกว่า อ่านแล้วเป็นกระทู้น่าสนใจไม่ต่างจากกระทู้รีวิวอาหารอันเยอะแยะตามพันธ์ทิพย์แต่มันดึงดูดกว่านั้นตรงที่เราก็รู้จักทีมนี้เหมือนกัน และมีความเห็นที่อยากแสดงออกผ่านตัวหนังสือให้คนอื่นๆอ่านบ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/33484335/comment18-4
ซึ่งพิมพ์ครั้งแรกก็อายๆนะ แถมมีพี่ๆบางท่านสงสัยว่าผมคือเทพA4อวตาลอีก ยิ่งงงใหญ่เลย ใครคือเทพA4 อวตาลกัน ผมแค่กากๆหัดพิมพ์ และในกระทู้นั้นผมได้ออกความเห็นไว้ว่า ทีมแชมป์ปีนี้จะมาจาก 3 ทีมนี้เท่านั้นคือ GSW, SAS, CAVS
หลังจากหมดฤดูกาลปกติและรู้ว่าใครเจอใครบ้างแล้ว ผมซึ่งเชียร์ Lakers แต่ว่า Lakers ก็ทีมแท้งและไม่ได้เข้าเพลย์ออฟ แต่ด้วยการเชียร์ NBA นั้นทีมแชมป์ผลัดเปลี่ยนกันเสมอไม่ค่อยมีผูกขาด ผมก็ตัดสินใจว่าปีนี้จะเชียร์ให้ GSW ได้แชมป์เพราะอยากเห็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ทีมที่ไม่เคยมีใครได้แชมป์เลยซักคน+ผู้เล่นอายุเฉลี่ยนอย+โค้ชหน้าใหม่ไฟแรง ผมว่ามันจะกลายเป็นอีกหนึ่งประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำไปอีกนานเลยแหละ และยังเชื่อว่าจะมาชิงกับ CAVS ในรอบ Finals กว่าจะถึงรอบไฟนอลผมคิดว่า GSW จะเข้าไปชิงแชมป์ได้นั้นต้องผ่าน SAS ในรอบชิงแชมป์สายให้ได้ก่อน และคิดว่าการจะผ่าน SAS ได้นั้นยากยิ่งกว่าการจะผ่าน CAVS ในรอบชิงด้วยซ้ำ เพราะ SAS คือทีมที่ผมว่ามักจะตบ GSW ได้บ่อยๆด้วยความเก๋าของผู้เล่นและโค้ช แต่อันนี้ก็ตามประสาเพลย์ออฟฝั่งตะวันตกครับ สู้กันดุเดือนและคาดเดาผลยากตลอด สรุปแล้วชิงแชมป์สายกับ Rockets ก็ผ่านมาได้
ช่วงชิงแชมป์สายก็ลุ้นให้ Stephen Curry ที่ผมเห็นฟอร์มมาตั้งแต่ปีแรกที่เข้าลีกได้ MVP เพราะส่วนตัวชอบดูบาสสกอร์สูงครับ Phoenix Suns, GSW นี่ทีมโปรดเวลาเลือกดูสมัยก่อนเลยครับ เพราะไม่ว่าชนะแพ้มันเล่นสกอร์สูงแน่ มียิงสาม มีฟาสเบรค ซึ่งผมก็ดูบาสไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากหรอกครับ สำหรับผมนั้นสกอร์สูงมันมันส์กว่าสกอร์ต่ำแน่นอนครับ และเห็นพัฒนาการมาตลอดและยิ่งปีนี้ที่โดดเด่นมากอย่างเห็นได้ชัด ยิงแม่นเว่อร์และสร้างสถิติมากมายทั้งแชมป์สามแต้มช่วงออลสตาร์และยิงสามมากที่สุดตลอดกาล
และสุดท้ายก็ได้จริงๆ กับ NBA MVP 2015
ก่อนเกมไฟนอลจะเริ่มผมรู้สึกตื่นเต้นมากเลยนะ ไม่รู้คนอื่นเป็นยังไง เพราะหลายๆอย่าง ด้วยความที่ติดตามเกมของ GSW มาทุกเกมในรอบเพลย์ออฟ เกมเจอหมีนั้นเหมือนจะพลาดแล้วตอนโดนนำ 2-1 แต่ก็กลับมาได้ด้วยการทวงคืน 3 เกมรวด และการที่เคอรี่มันปราบทีมใน NBA Fitst Team 2015 มาจนเหลือคนสุดท้ายที่จะได้เจอในรอบ Final โดยในใจผมนี่เหมือนเคอรี่มันปราบมาแบบเรียงลำดับความโหดด้วยนะ 555+ และไปเจอกับบอสใหญ่ตัวสุดท้ายในรอบ Final ช่างคลาสสิคสุดๆสำหรับผม ไม่ต่างจากเกม Final Fantasy เลยที่ต้องปราบบอสจนเหลือบอสใหญ่
ช่วง Final นี่แหละที่ผมซึ่งเป็นสมาชิกหน้าใหม่ของห้องบาสรู้สึกว่า....มันมีสีสันแปลกๆที่ผมไม่เคยได้สัมผัส....นั่นคือสีสันของติ่งและHatersของ LBJ ช่วงนั้นหน้าใหม่ไก่อ่อนอย่างผมนั้นรู้สึกเอียนมากกกกก อวยกันซะเละเทะ ไม่ให้เครดิตกับเพื่อนร่วมทีมกันเลย ทำอย่างกับ LBJ เป็นนินจากแยกร่างได้ 5 ร่าง หรือมี 4 แขนก็ว่าได้ ไหนยังโหนตำนานอย่าง Michael Jordan ลงมาเล่นและยังเปรียบเทียบกับโคบี้ที่ผมเป็นติ่งอีก รู้สึกแปลกมาก เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้คุยกับใครในห้องนี้สำหรับผมบาส NBA นั้นไม่มีเพื่อนคุยด้วยหรอกครับ คุยกันแต่บอล เพื่อนผมใครๆก็ดูแต่บอล ผมก็ดูบอลเหมือนกัน ทำให้รู้สึกว่าจะคุยเรื่องบาสคือไม่คุยดีกว่าเพราะไม่มีเพื่อนคุยด้วยอยู่ดี แต่พอมาเล่นห้องนี้รู้สึกชอบนะเหมือนได้เจอเพื่อนที่คุยกันในเรื่องเดียวกัน และได้รู้จักเกี่ยวกับติ่งและ Hater ของ LBJ จึงรู้ว่าหลังฉากที่เราไม่สนใจมีดราม่าอยู่อีกมากมาย ภาษาผู้หญิงคงบอกว่าแซ่บเว่อร์....
คือผมนั้นติดตาม NBA มาส่วนมากติดตามแค่ผลการแข่งขันหรือผลงานของนักกีฬาคนใดคนหนึ่งซึ่งก็คือ Kobe เป็นหลักแต่ไม่เคยได้ตามข่าวรายละเอียดยิบย่อยเลย Not 2, Not 3, Not 4 คืออะไรผมไม่รู้หรอกครับก่อนหน้านี้
หรือข่าวอะไรอีกมากมายเล็กๆน้อยเช่น Joey Crawford โดนแบนเพราะท้าต่อย Tim Duncan ผมไม่เคยได้ติดตามอ่านเลย
แต่ก็ยังมีติดตามดูพวกตัวเทพๆบางตัวที่ชอบการเล่น อย่างเช่น Rose, Parker เพราะผมว่าพวกนี้เขามีที่เด็ดที่แบบว่าเหมือนท่าไม้ตายที่ไม่มีใครปฏิเสธหรือป้องกันได้ อย่างเช่นช่วงที่ Rose ขึ้นมาแรกๆผมว่าการแหกขึ้นวางของ Rose นั้นรวดเร็วรุนแรงเด็ดขาดมาก ส่วน Parker คือพริ้วๆเข้าไปวางซึ่งจะคนละแบบกับ Rose แต่ทั้งคู่มีประสิทธิภาพสูงมากคือโอกาสเป็นแต้มประมาณ 90 เปอร์เซนต์ในสายตาผมเลย
ส่วน LBJ นี่ผมเฉยๆนะ ยอมรับว่าเก่งเห็นมาในปี 2007 ที่ฟอร์มผีเข้าชนะ Pistons ที่ตอนนั้นผมว่าแข็งมากและเข้าชิงกับ Spurs แต่ก็เละเทะ 4-0 จนกระทั่งย้ายไปไมอามี่ฮีทเป็นข่าวใหญ่โตแฟนๆคลีฟแลนด์เผาเสื้อทิ้ง แฟนๆไมอามี่อ้าแขนรับเปิดตัวอย่างใหญ่โต และกลายมาเป็นคนที่มีอิทธิพลกับวงการบาสในยุค 2010 เป็นต้นมาอย่างสูงมาก แต่ไม่รู้ทำไม.....ผมดูเขาเล่นแล้วกลับไม่ชอบลีลาของเขา ไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะผมคือติ่ง Kobe แล้วก็ได้ แต่ลีลาของเจมส์ไม่ติดตาผมจริงๆ ไม่เหมือนที่ผมยังชอบลีลาของ Rose หรือ Parker อันนี้ต้องเข้าใจผมนะครับว่าความชื่นชอบส่วนตัวของคนเรามันต่างกัน
และเมื่อเกมไฟนอลมาถึงผมคิดว่ายังไง LBJ ต้องมาโชว์โหดทำแต้มสูงมากแน่ๆแล้วก็เป็นไปตามคาดครับ เพราะสภาพทีมที่ขาด ตัวหลักใน Big3 วัยรุ่นของเขาไปถึง 2 คนทำให้เขาต้องแบกทีมสูงมาก และในหลายๆครั้งที่รู้สึกได้ว่าไม่มีใครช่วยเขาได้จริงจังเลย ก่อนเกมไฟนอลจะเริ่มผมคาดการณ์ไว้ว่า ถ้า GSW จะชนะซีรี่ส์ไฟนอลนั้น สองเกมแรกต้องไม่พลาด เพราะการจะไปน็อคคลีฟแลนด์ในบ้านนั้นผมว่ายาก (ณ ตอนนั้น Irving ยังอยู่ และผมก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ Love ตอนมาอยู่ Cavs เท่าไหร่ เพราะเทียบกับตอน T-Wolves แล้วผมว่าไม่เท่าเมื่อก่อน) และเมื่อจบเกม 3 ซึ่ง CAVS นำ 2-1 ช่วงนั้นผมจิตตกมากเพราะ ที่ผ่านมาเชียร์ GSW มันตอบแทนความเชื่อใจของผมได้อย่างดีงามไม่พลาดเลย แต่ตอนนั้นเหมือนรู้สึกว่าสงสัยจะจบซะแล้วมั้ง LBJ หยุดไม่ได้เลย ใครๆก็เอาไม่อยู่ วงในนั้นไม่ต่างจากที่คาดเดาไว้เลยว่ายังไง Andrew Bogut สู้สองยักษ์วงในของ CAVS ไม่ได้แน่ Mozgov ยังทำสกอร์ได้ดีมากด้วยซ้ำ และไหนจะ Splash Brothers ไม่เหมือนที่ผ่านๆมาเลย ผลัดกันมาไม่มาคู่ซักที ซึ่งระหว่างนั้นคุณหรูหรามหาประลัยก็จัดมาตลอดสำหรับกระทู้ของ K.LBJ ยิ่งทำให้หดหู่เข้าไปใหญ่
Dellavedova ก็ดันมาสร้างปรากฏการณ์ที่ดูเหมือนกับว่าจะรับมือความแม่นได้อยู่หมัด
จนกระทั่งก่อนเกม 4 จะเริ่มขึ้น ผมจึงตั้งใจแล้วว่า เกมนี้ถ้าแพ้อีก จะถือว่าคลีฟแลนด์ได้แชมป์ไปแล้ว เพราะถ้าแพ้สามเกมรวดมันคงกลับมาไม่ได้แล้วสำหรับผมและสมควรยอมแพ้ได้แล้ว เพราะเห็นชัดๆว่าทีมไหนเหนือกว่า และแล้วสตีฟเคอร์ก็ทำสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่แค่โค้ชมือใหม่กะโหลดกะลา แต่เป็นถึงศิษย์ของสองโค้ชเทพระดับตำนานอย่าง Phill Jackson
และ Gregg Popovich
ซึ่งโค้ชทั้งสองคนคงไม่ต้องบรรยายอะไรมากมายกันอีกแล้วเพราะคงทราบกันดีว่าตำนานระดับไหน
การแก้เกมของเขาในเกมที่ 4 นั้นจะว่าไปก็ได้อานิสงฆ์มาจาก Gregg Popovich เหมือนกัน ด้วยการเปลี่ยน Andre Iguodala ลงมาเป็นตัวจริง และดร็อป Andrew Bogut ไปเลย และยังให้โอกาส David Lee ที่ปีนี้ได้เล่นค่อนข้างน้อยมากขึ้นเยอะ ลงมาผลัดเปลี่ยนกันเป็นตัวสำรองที่ถือว่าใช้งานได้ดี และสร้างมิติเกมบุกให้หลากหลายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
จนสุดท้ายก็กลับมาอยู่ในฟอร์มของ GSW ที่เคยเห็นมาตลอดในช่วงเพลย์ออฟปีนี้ และกลับมาเป็นแชมป์ได้ด้วยการชนะสามนัดรวด
นับว่าปีนี้การเชียร์ของผมในรอบเพลย์ออฟออกมาจบ Happy Ending เพราะหลายๆอย่างเป็นไปตามคาด แต่ไม่ว่ายังไงก็น่าเสียดายแทนสำหรับ CAVS เพราะทำได้ดีมากแล้วในทรัพยากรที่จำกัด เรียกได้ว่าโชคไม่ดีจริงๆ เพราะ Love และ Irving นั้นถือเป็นตัวหลักของทีมมาตลอดฤดูกาล
แต่สิ่งหนึ่งที่หลายๆคนบอกว่ามันเป็นดวงของ GSW ที่ไม่ต้องเจอ Spurs หรือ Clippers แต่สิ่งนี้ผมมองว่ามันไม่ใช่ดวงหรอกครับ มันคือฝีมือของพวกเขาที่พยายามทำสถิติจนเข้ามาเป็นอันดับ 1 ของสายและของลีกได้ โดยทิ้งห่างจากอันดับสองของสายพอสมควรด้วยซ้ำ (รูปประกอบไม่เกี่ยวนะครับ แต่ก็.....)
ยังไงก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในห้องบาสทุกท่านที่ไม่ไล่ตะเพิดผมไปอย่างรำคาญซะก่อน ขอบคุณหลายๆท่านที่ให้ความรู้ครับ ถ้าหากบางความเห็นของผมทำให้บางคนไม่ถูกใจยังไงก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ยิ่งช่วงไฟนอลยอมรับว่าบางครั้งก็ใช้การตอบกระทู้เป็นการแสดงออกทางด้านมืดของจิตใจเหมือนกัน โดยเฉพาะกระทู้เกี่ยวกับ LBJ ยังไงก็อยากบอกทุกท่านว่า ไม่มีใครชอบหรอกเวลามีคนมาว่าหรือด่าบุคคลในดวงใจของเรา แต่ยังไงมันก็คือสีสันของ NBA แหละครับ สนุกๆกันไปครับ
บทสรุปสำหรับการติดตาม NBA 2015 ของผม และถือเป็นการสั่งลาฤดูกาล 2015 ที่ปิดฉากไปหลังจากเกม Finals จบลงไปแล้ว
ก่อนหน้านั้นผมก็รู้จักกับ NBA ไม่ต่างจากเด็กที่ดูข่าวหรือติดตามจากปากคนอื่นและได้อ่านข่าวดังๆบ้างเป็นครั้งคราวแต่ไม่ได้สนใจจริงจัง ซึ่งสมัยเด็กๆนั้น MJ ดังมาก เล่นหนังด้วยเรื่อง Space Jam ซึ่งจำได้ว่าเด็กๆโคตรอยากดูเลย แต่ว่าก็เรียนอยู่ในโรงเรียนประจำ อดดูไปตามระเบียบ
ไหนจะ Dennis Rodman ที่เล่นหนังตามมาและเป็นหนังแอคชั่นจริงจังต่างกับ Space Jam อีกในเรื่อง Double Team
เด็กๆนั้นผมรู้จักทีมใน NBA แค่ Chicago Bull กะ Utah Jazz ที่พวกรุ่นพี่ที่เค้าเล่นบาสสนามเดียวกันพูดถึง สมัยเด็กๆก็ตามประสาเด็กต่างจังหวัดครับ พอตกเย็นก็หากีฬาเล่นผมก็เล่นอยู่แค่แบดมินตันกับบาสเกตบอลนี่แหละครับ ก็เล่นกันงูๆปลาๆตามประสาเด็กประถมแหละครับ แต่ภาพที่ไมเคิลจอร์แดนกระโดดลอยตัวขึ้นดั๊งค์นั้นเป็นภาพที่ติดตาผมมากมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าเป็นภาพแรกของนักบาส NBA ที่ติดตาเลยก็ว่าได้ ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่าภาพนี้มันเหมือนสายตาคนนับหมื่นที่จ้องมองเขาถูกลูกดั๊งนี้ทำให้ค้างเหมือนดั่งเวลาหยุดเดินเลยก็ว่าได้สำหรับความประทับใจแรกของผม
ครั้งแรกที่ผมโพสต์ข้อความในห้องบาสคือวันที่ 9 เมษาปีนี้ เพราะได้อ่านกระทู้นึงเกี่ยวกับสเปอร์แล้วรู้สึกว่า อ่านแล้วเป็นกระทู้น่าสนใจไม่ต่างจากกระทู้รีวิวอาหารอันเยอะแยะตามพันธ์ทิพย์แต่มันดึงดูดกว่านั้นตรงที่เราก็รู้จักทีมนี้เหมือนกัน และมีความเห็นที่อยากแสดงออกผ่านตัวหนังสือให้คนอื่นๆอ่านบ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ซึ่งพิมพ์ครั้งแรกก็อายๆนะ แถมมีพี่ๆบางท่านสงสัยว่าผมคือเทพA4อวตาลอีก ยิ่งงงใหญ่เลย ใครคือเทพA4 อวตาลกัน ผมแค่กากๆหัดพิมพ์ และในกระทู้นั้นผมได้ออกความเห็นไว้ว่า ทีมแชมป์ปีนี้จะมาจาก 3 ทีมนี้เท่านั้นคือ GSW, SAS, CAVS
หลังจากหมดฤดูกาลปกติและรู้ว่าใครเจอใครบ้างแล้ว ผมซึ่งเชียร์ Lakers แต่ว่า Lakers ก็ทีมแท้งและไม่ได้เข้าเพลย์ออฟ แต่ด้วยการเชียร์ NBA นั้นทีมแชมป์ผลัดเปลี่ยนกันเสมอไม่ค่อยมีผูกขาด ผมก็ตัดสินใจว่าปีนี้จะเชียร์ให้ GSW ได้แชมป์เพราะอยากเห็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ทีมที่ไม่เคยมีใครได้แชมป์เลยซักคน+ผู้เล่นอายุเฉลี่ยนอย+โค้ชหน้าใหม่ไฟแรง ผมว่ามันจะกลายเป็นอีกหนึ่งประวัติศาสตร์ที่น่าจดจำไปอีกนานเลยแหละ และยังเชื่อว่าจะมาชิงกับ CAVS ในรอบ Finals กว่าจะถึงรอบไฟนอลผมคิดว่า GSW จะเข้าไปชิงแชมป์ได้นั้นต้องผ่าน SAS ในรอบชิงแชมป์สายให้ได้ก่อน และคิดว่าการจะผ่าน SAS ได้นั้นยากยิ่งกว่าการจะผ่าน CAVS ในรอบชิงด้วยซ้ำ เพราะ SAS คือทีมที่ผมว่ามักจะตบ GSW ได้บ่อยๆด้วยความเก๋าของผู้เล่นและโค้ช แต่อันนี้ก็ตามประสาเพลย์ออฟฝั่งตะวันตกครับ สู้กันดุเดือนและคาดเดาผลยากตลอด สรุปแล้วชิงแชมป์สายกับ Rockets ก็ผ่านมาได้
ช่วงชิงแชมป์สายก็ลุ้นให้ Stephen Curry ที่ผมเห็นฟอร์มมาตั้งแต่ปีแรกที่เข้าลีกได้ MVP เพราะส่วนตัวชอบดูบาสสกอร์สูงครับ Phoenix Suns, GSW นี่ทีมโปรดเวลาเลือกดูสมัยก่อนเลยครับ เพราะไม่ว่าชนะแพ้มันเล่นสกอร์สูงแน่ มียิงสาม มีฟาสเบรค ซึ่งผมก็ดูบาสไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากหรอกครับ สำหรับผมนั้นสกอร์สูงมันมันส์กว่าสกอร์ต่ำแน่นอนครับ และเห็นพัฒนาการมาตลอดและยิ่งปีนี้ที่โดดเด่นมากอย่างเห็นได้ชัด ยิงแม่นเว่อร์และสร้างสถิติมากมายทั้งแชมป์สามแต้มช่วงออลสตาร์และยิงสามมากที่สุดตลอดกาล
และสุดท้ายก็ได้จริงๆ กับ NBA MVP 2015
ก่อนเกมไฟนอลจะเริ่มผมรู้สึกตื่นเต้นมากเลยนะ ไม่รู้คนอื่นเป็นยังไง เพราะหลายๆอย่าง ด้วยความที่ติดตามเกมของ GSW มาทุกเกมในรอบเพลย์ออฟ เกมเจอหมีนั้นเหมือนจะพลาดแล้วตอนโดนนำ 2-1 แต่ก็กลับมาได้ด้วยการทวงคืน 3 เกมรวด และการที่เคอรี่มันปราบทีมใน NBA Fitst Team 2015 มาจนเหลือคนสุดท้ายที่จะได้เจอในรอบ Final โดยในใจผมนี่เหมือนเคอรี่มันปราบมาแบบเรียงลำดับความโหดด้วยนะ 555+ และไปเจอกับบอสใหญ่ตัวสุดท้ายในรอบ Final ช่างคลาสสิคสุดๆสำหรับผม ไม่ต่างจากเกม Final Fantasy เลยที่ต้องปราบบอสจนเหลือบอสใหญ่
ช่วง Final นี่แหละที่ผมซึ่งเป็นสมาชิกหน้าใหม่ของห้องบาสรู้สึกว่า....มันมีสีสันแปลกๆที่ผมไม่เคยได้สัมผัส....นั่นคือสีสันของติ่งและHatersของ LBJ ช่วงนั้นหน้าใหม่ไก่อ่อนอย่างผมนั้นรู้สึกเอียนมากกกกก อวยกันซะเละเทะ ไม่ให้เครดิตกับเพื่อนร่วมทีมกันเลย ทำอย่างกับ LBJ เป็นนินจากแยกร่างได้ 5 ร่าง หรือมี 4 แขนก็ว่าได้ ไหนยังโหนตำนานอย่าง Michael Jordan ลงมาเล่นและยังเปรียบเทียบกับโคบี้ที่ผมเป็นติ่งอีก รู้สึกแปลกมาก เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้คุยกับใครในห้องนี้สำหรับผมบาส NBA นั้นไม่มีเพื่อนคุยด้วยหรอกครับ คุยกันแต่บอล เพื่อนผมใครๆก็ดูแต่บอล ผมก็ดูบอลเหมือนกัน ทำให้รู้สึกว่าจะคุยเรื่องบาสคือไม่คุยดีกว่าเพราะไม่มีเพื่อนคุยด้วยอยู่ดี แต่พอมาเล่นห้องนี้รู้สึกชอบนะเหมือนได้เจอเพื่อนที่คุยกันในเรื่องเดียวกัน และได้รู้จักเกี่ยวกับติ่งและ Hater ของ LBJ จึงรู้ว่าหลังฉากที่เราไม่สนใจมีดราม่าอยู่อีกมากมาย ภาษาผู้หญิงคงบอกว่าแซ่บเว่อร์....
คือผมนั้นติดตาม NBA มาส่วนมากติดตามแค่ผลการแข่งขันหรือผลงานของนักกีฬาคนใดคนหนึ่งซึ่งก็คือ Kobe เป็นหลักแต่ไม่เคยได้ตามข่าวรายละเอียดยิบย่อยเลย Not 2, Not 3, Not 4 คืออะไรผมไม่รู้หรอกครับก่อนหน้านี้
หรือข่าวอะไรอีกมากมายเล็กๆน้อยเช่น Joey Crawford โดนแบนเพราะท้าต่อย Tim Duncan ผมไม่เคยได้ติดตามอ่านเลย
แต่ก็ยังมีติดตามดูพวกตัวเทพๆบางตัวที่ชอบการเล่น อย่างเช่น Rose, Parker เพราะผมว่าพวกนี้เขามีที่เด็ดที่แบบว่าเหมือนท่าไม้ตายที่ไม่มีใครปฏิเสธหรือป้องกันได้ อย่างเช่นช่วงที่ Rose ขึ้นมาแรกๆผมว่าการแหกขึ้นวางของ Rose นั้นรวดเร็วรุนแรงเด็ดขาดมาก ส่วน Parker คือพริ้วๆเข้าไปวางซึ่งจะคนละแบบกับ Rose แต่ทั้งคู่มีประสิทธิภาพสูงมากคือโอกาสเป็นแต้มประมาณ 90 เปอร์เซนต์ในสายตาผมเลย
ส่วน LBJ นี่ผมเฉยๆนะ ยอมรับว่าเก่งเห็นมาในปี 2007 ที่ฟอร์มผีเข้าชนะ Pistons ที่ตอนนั้นผมว่าแข็งมากและเข้าชิงกับ Spurs แต่ก็เละเทะ 4-0 จนกระทั่งย้ายไปไมอามี่ฮีทเป็นข่าวใหญ่โตแฟนๆคลีฟแลนด์เผาเสื้อทิ้ง แฟนๆไมอามี่อ้าแขนรับเปิดตัวอย่างใหญ่โต และกลายมาเป็นคนที่มีอิทธิพลกับวงการบาสในยุค 2010 เป็นต้นมาอย่างสูงมาก แต่ไม่รู้ทำไม.....ผมดูเขาเล่นแล้วกลับไม่ชอบลีลาของเขา ไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะผมคือติ่ง Kobe แล้วก็ได้ แต่ลีลาของเจมส์ไม่ติดตาผมจริงๆ ไม่เหมือนที่ผมยังชอบลีลาของ Rose หรือ Parker อันนี้ต้องเข้าใจผมนะครับว่าความชื่นชอบส่วนตัวของคนเรามันต่างกัน
และเมื่อเกมไฟนอลมาถึงผมคิดว่ายังไง LBJ ต้องมาโชว์โหดทำแต้มสูงมากแน่ๆแล้วก็เป็นไปตามคาดครับ เพราะสภาพทีมที่ขาด ตัวหลักใน Big3 วัยรุ่นของเขาไปถึง 2 คนทำให้เขาต้องแบกทีมสูงมาก และในหลายๆครั้งที่รู้สึกได้ว่าไม่มีใครช่วยเขาได้จริงจังเลย ก่อนเกมไฟนอลจะเริ่มผมคาดการณ์ไว้ว่า ถ้า GSW จะชนะซีรี่ส์ไฟนอลนั้น สองเกมแรกต้องไม่พลาด เพราะการจะไปน็อคคลีฟแลนด์ในบ้านนั้นผมว่ายาก (ณ ตอนนั้น Irving ยังอยู่ และผมก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ Love ตอนมาอยู่ Cavs เท่าไหร่ เพราะเทียบกับตอน T-Wolves แล้วผมว่าไม่เท่าเมื่อก่อน) และเมื่อจบเกม 3 ซึ่ง CAVS นำ 2-1 ช่วงนั้นผมจิตตกมากเพราะ ที่ผ่านมาเชียร์ GSW มันตอบแทนความเชื่อใจของผมได้อย่างดีงามไม่พลาดเลย แต่ตอนนั้นเหมือนรู้สึกว่าสงสัยจะจบซะแล้วมั้ง LBJ หยุดไม่ได้เลย ใครๆก็เอาไม่อยู่ วงในนั้นไม่ต่างจากที่คาดเดาไว้เลยว่ายังไง Andrew Bogut สู้สองยักษ์วงในของ CAVS ไม่ได้แน่ Mozgov ยังทำสกอร์ได้ดีมากด้วยซ้ำ และไหนจะ Splash Brothers ไม่เหมือนที่ผ่านๆมาเลย ผลัดกันมาไม่มาคู่ซักที ซึ่งระหว่างนั้นคุณหรูหรามหาประลัยก็จัดมาตลอดสำหรับกระทู้ของ K.LBJ ยิ่งทำให้หดหู่เข้าไปใหญ่
Dellavedova ก็ดันมาสร้างปรากฏการณ์ที่ดูเหมือนกับว่าจะรับมือความแม่นได้อยู่หมัด
จนกระทั่งก่อนเกม 4 จะเริ่มขึ้น ผมจึงตั้งใจแล้วว่า เกมนี้ถ้าแพ้อีก จะถือว่าคลีฟแลนด์ได้แชมป์ไปแล้ว เพราะถ้าแพ้สามเกมรวดมันคงกลับมาไม่ได้แล้วสำหรับผมและสมควรยอมแพ้ได้แล้ว เพราะเห็นชัดๆว่าทีมไหนเหนือกว่า และแล้วสตีฟเคอร์ก็ทำสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ใช่แค่โค้ชมือใหม่กะโหลดกะลา แต่เป็นถึงศิษย์ของสองโค้ชเทพระดับตำนานอย่าง Phill Jackson
และ Gregg Popovich
ซึ่งโค้ชทั้งสองคนคงไม่ต้องบรรยายอะไรมากมายกันอีกแล้วเพราะคงทราบกันดีว่าตำนานระดับไหน
การแก้เกมของเขาในเกมที่ 4 นั้นจะว่าไปก็ได้อานิสงฆ์มาจาก Gregg Popovich เหมือนกัน ด้วยการเปลี่ยน Andre Iguodala ลงมาเป็นตัวจริง และดร็อป Andrew Bogut ไปเลย และยังให้โอกาส David Lee ที่ปีนี้ได้เล่นค่อนข้างน้อยมากขึ้นเยอะ ลงมาผลัดเปลี่ยนกันเป็นตัวสำรองที่ถือว่าใช้งานได้ดี และสร้างมิติเกมบุกให้หลากหลายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
จนสุดท้ายก็กลับมาอยู่ในฟอร์มของ GSW ที่เคยเห็นมาตลอดในช่วงเพลย์ออฟปีนี้ และกลับมาเป็นแชมป์ได้ด้วยการชนะสามนัดรวด
นับว่าปีนี้การเชียร์ของผมในรอบเพลย์ออฟออกมาจบ Happy Ending เพราะหลายๆอย่างเป็นไปตามคาด แต่ไม่ว่ายังไงก็น่าเสียดายแทนสำหรับ CAVS เพราะทำได้ดีมากแล้วในทรัพยากรที่จำกัด เรียกได้ว่าโชคไม่ดีจริงๆ เพราะ Love และ Irving นั้นถือเป็นตัวหลักของทีมมาตลอดฤดูกาล
แต่สิ่งหนึ่งที่หลายๆคนบอกว่ามันเป็นดวงของ GSW ที่ไม่ต้องเจอ Spurs หรือ Clippers แต่สิ่งนี้ผมมองว่ามันไม่ใช่ดวงหรอกครับ มันคือฝีมือของพวกเขาที่พยายามทำสถิติจนเข้ามาเป็นอันดับ 1 ของสายและของลีกได้ โดยทิ้งห่างจากอันดับสองของสายพอสมควรด้วยซ้ำ (รูปประกอบไม่เกี่ยวนะครับ แต่ก็.....)
ยังไงก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในห้องบาสทุกท่านที่ไม่ไล่ตะเพิดผมไปอย่างรำคาญซะก่อน ขอบคุณหลายๆท่านที่ให้ความรู้ครับ ถ้าหากบางความเห็นของผมทำให้บางคนไม่ถูกใจยังไงก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ยิ่งช่วงไฟนอลยอมรับว่าบางครั้งก็ใช้การตอบกระทู้เป็นการแสดงออกทางด้านมืดของจิตใจเหมือนกัน โดยเฉพาะกระทู้เกี่ยวกับ LBJ ยังไงก็อยากบอกทุกท่านว่า ไม่มีใครชอบหรอกเวลามีคนมาว่าหรือด่าบุคคลในดวงใจของเรา แต่ยังไงมันก็คือสีสันของ NBA แหละครับ สนุกๆกันไปครับ