เราแค่อยากบอกให้ผญทุกคนคิดให้ดีๆก่อน ความรักมันเป็นเรื่องที่เข้าใจยากแต่ว่าถ้าเรารักแบบงมงายไม่รักตัวเองสุดท้ายผลที่ออกมาตัวเราเองที่เจ็บเพราะอีกฝ่ายจะไม่รุ้สึกอะไรเลย
   เรื่องที่เราจะเล่าบางคนอาจคิดว่ามันเล็กน้อยแต่สำหรับมันจะคงเป็นแผลที่ฝังยุในใจของเราตราบจนวันตาย
เราคบกับแฟนมานานอีกสองเดือนก็จะครบรอบที่เราคบกัน เขาเป็นคนน่ารักเอาใจใส่ ส่วนเราเปนคนขี้งอแงเอาแต่ใจ ความรักราบรื่นดีมาตลอดเราได้ไปรู้จักกับพ่อแม่แล้วก้ครอบครัวของแฟนเราไปบ้านแบบเราคิดว่าคนนี้แหละคือพ่อของลูกเรา มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากจนมาถึงสองเดือนก่อนวันครบรอบ เราเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เค้าติดเพื่อน ติดโทรศัพท์ นานๆทีกว่าเราจะได้คุยกัน เค้าเลิกจะตอบไลคนอื่นก่อนเราห่างกันมากขึ้นทั้งๆที่ยุใกล้กัน วันหนึ่งเราเห็นเขาคุยกับผญ ที่เปนแฟนเก่าเขาบอกเราว่าเพื่อน โอเครเราไม่อยากทะเลาะเราเลยเงียบ คือเรากับแฟนตกลงกันนานแล้วว่าจะไม่คุยกับเพื่อนผชในโทสับเฟสเราก้มีรหัสแต่เราไม่เคยคิดเข้าไปดูเฟสเลยสักครั้งเราไว้ใจเขา เวลาที่เรามีเรื่องทุกใจเราเลือกจะเกบมันไว้เพราะเราไม่อยากเหนคนที่เรารักต้องมาคิดมากเพราะเรา แม้แต่เรื่องที่เราท้อง เราพยายามประคับประครองความรักมาตลอด แต่สุดท้ายมันก้แย่เขาบอกว่าเขาไม่ได้รักเราแล้วขอเลิกตอนนั้นเราคิดว่าแล้วลูกละ เราบอกว่าเราท้องเขาก้ด่าเรา แล้วก้ปัดความรับผิดชอบ  เราเจบมากเหมือนมีคนเอามืดมาแทงซ้ำๆ แต่มันยังไม่เจบเท่าคำพูดที่เขาบอกกับเราเขาบอกว่า "นั้นมันไม่ใช่ลูกเค้า มันไม่ได้เกิดจากความรักมันเป็นแค่ความผิดพลาด"  เดี๋ยวเรามาเล่าต่