ตาม คห. 17 เลยครับ ถูกต้อง
เพิ่มเติมอีกนิด ในฐานะคนทำข้าว  บอกเลยว่า ต้นทุนรวมมันสูงกว่าจริงๆ  ครับ
ถ้าคนครึ่งประเทศ หันมาบริโภคเข้ากล้องกัน รับรองราคาโดยเฉลี่ยจะถูกลงแน่นอนครับ

อีกอย่าง ข้าวกล้อง พอสีเสร็จ จะคงคุณภาพไว้ได้ไม่นานเท่าข้าวขาว เพราะจะเริ่มมีกลิ่นหืน และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  ต้องรีบขาย ต้องมีการจัดการสินค้าที่ละเอียดกว่า  ไม่ว่าแพ็คสุญญากาศหรือไม่ ก็มีต้นทุนในการจัดการสินค้าที่สูงกว่าข้าวขาวทั่วไป  

และอีกอย่าง ข้าวเจ้าที่เป็นกลุ่มข้าวสี ไม่ว่าจะเป็นสีแดง เช่น มะลิแดง ฯลฯ หรือดำ (ม่วง)  เช่น  หอมนิล ไรซ์เบอร์รี่    ฯลฯ  ต้นทุนหน้าโรงสี ตอนรับซื้อจากเกษตรกร ก็สูงกว่าข้าวขาวทั่วไปอยู่แล้วครับ  สูงกว่าเท่าตัวเลยทีเดียว  (ทั้งที่ใส่สารเคมี และ อินทรีย์ที่ไม่ได้มีสารเคมีเจือปนเลย)  

เมื่อต้นทุน ต้นแต่เริ่มซื้อจากเกษตรไปจนถึงร้านค้าขายข้าว สูงกว่าข้าวขาวที่บริโภคกันทั่วไปในท้องตลาด (มาก)  ก็ไม่แปลกอะไรที่ราคาจะเป็นแบบนี้ครับ

อีกนิดครับ ถ้าเป็นข้าวอินทรีย์  หากมองในมุมของเกษตรกรที่ต้องจัดการนาอย่างใส่ใจมากกว่านาข้าวเคมี  ปริมาณผลผลิตโดยเฉลี่ยก็ต่ำกว่าข้าวเคมีที่ใช้ปุ๋ยเคมีเร่งผลผลิตโดยไม่คำนึงถึงผู้บริโภคว่าจะได้รับสารเคมีเจือปนหรือไม่  ผมว่ากินข้าวกลุ่มนี้ มันคุ้มค่ากว่ามากจริงๆ ครับ

ปกติถ้าสีข้าวเปลือกเป็นข้าวขาว โรงสีจะได้กำไรจาก Byproduct เอาไปขายต่อได้คือ แกลบ รำ ปลายข้าว

แต่ถ้าสีข้าวปลือกเป็นข้าวกล้อง โรงสีจะเหลือ Byproduct แค่ แกลบ อย่างเดียว

ทำให้ข้าวกล้องแพงกว่าข้างขาวเพราะโรงสีต้องบวกกำไรที่เคยได้จาก Byproduct ของข้าวขาวเพิ่มไปในราคาข้าวกล้อง

ราคาสินค้าไม่ขึ้นกับต้นทุนครับ
มันขึ้นกับมูลค่าที่ผู้ซื้อกำหนดให้มัน