หลังจากที่ทางช่อง 7 มีประกาศออกมาแล้วว่าจะรีเมคละครเรื่องนี้ ที่เคยกลับไปดูมาแล้วเมื่อต้นปีและเคยเขียนกระทู้ในภาพรวมไปแล้ว แต่ 2-3 วันมานี้ได้กลับไปดูอีกรอบแล้วก็อยากเขียนถึงชานนท์โดยเฉพาะอีกซักรอบหนึ่ง ในลูกไม้ไกลต้นตัวละครนำฝ่ายชายของเราคือชานนท์ ที่มักปรากฎกายพร้อมเพลง "เพื่อเธอตลอดไป" โดยคุณศักดา พัทธสีมา อยู่เนือง ๆ ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่วันนี้กลับรู้สึกว่า เพื่อเธอตลอดไปของชานนท์นั้นมีความลึกซึ้งกว่าที่เคยคิดไว้มากนัก

ผู้ชายแบบชานนท์นั้นแข็งนอก ที่แข็งแบบนั้นเพราะต้องปกป้องดูแลทั้งพ่อ ทั้งน้อง และ ศศิ ทุกคนคาดหวังในตัวเขาให้เป็นที่พึ่ง ให้จัดการทุกสิ่งทุกอย่าง และ เขาก็หล่อหลอมตัวเองให้เป็นแบบนั้น ผู้ชายที่ติดจะเย็นชา แข็งกร้าว เก่ง และ พร้อมรับมือทุกสถานการณ์ได้อย่างใจเย็น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นคนไม่มีหัวใจ ในที่ทำงานคนจะสนิทกับอภิรักษ์  แต่ในทางกลับกันจะเคารพและยำเกรงชานนท์ มันก็เหมือนจะไม่เป็นไรนะ บทบาทแบบนั้นแหละที่ชานนท์ควรจะเป็น แต่เราดูแล้วกลับรู้สึกเหงาแทนชานนท์ที่รอบตัวไม่มีไหล่ของใครไว้ซบอิง ในขณะที่รอบกายอภิรักษ์เป็นเสียงหัวเราะ เฮฮากันไปกินข้าว ชานนท์กลับนั่งทำงานอยู่ออฟฟิศอย่างเดียวดาย

ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้แอบซ่อนความเจ็บปวดและโหยหาแม่เอาไว้ แอบซ่อนความปรารถนาอยากให้มีคนมาคอยดูแลใส่ใจเอาไว้ เพราะมีหน้าที่ที่จะต้องทำ แล้วมีใครเห็นใจชานนท์บ้าง ? ไม่มีเลย ทุกคนทำเหมือนทุกอย่างที่ชานนท์ทำมันเป็น a must ที่นนท์จะต้องทำอยู่แล้ว ไม่ทำสิ ... ผิด คุณพ่อรักชานนท์แต่น้อยกว่าน้องอย่างอภิรักษ์ซึ่งชานนท์ก็เข้าใจ บางทีเราเห็นภาพที่คุณพ่อโอ๋อภิรักษ์ คอยบอกว่านนท์ช่วยน้องหน่อย ดูน้องหน่อย พ่อจะคอยน้อง เฮ้ย มันต้องบอกเลยว่า Gotta have a feeling for you ในวันที่ทั้งพ่อและน้องกล่าวโทษว่าชานนท์หวงสมบัติ เห็นแก่เงิน เมื่อเทียบกับข้อเท็จจริงที่ชานนท์ประสบพบเจอ ชานนท์เกลียดแม่แต่ในความเกลียดนั้นมองแค่ว่ามันเป็นอารมณ์บังหน้า ใจจริงที่ก็อยากทิ้งตัวด่าวดิ้นเรียกร้องให้แม่กลับมาหา กลับมาอยู่กับพ่อ กลับมาอยู่กับน้อง มาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว แต่ความคิดที่เป็นตรรกะของนนท์ก็เตือนอยู่เสมอว่ามัน "เป็นไปไม่ได้"



ความอ่อนแอไม่เคยมีอยู่ในสารบบของผู้ชายชื่อชานนท์ ทุกวันนี้ที่ยืนอยู่ไม่มีหนทางใดที่จะเผย "ตัวตน" ทุกด้านให้คนอื่นเห็น ทุกคนล้วนต้องการ "ชานนท์" เป็นเกราะป้องกัน ทุกคนเอาความคาดหวัง ปัญหามาถมลงบนบ่า ไม่ว่าโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ก็ให้ชานนท์แบกมันไปจนเป็นความเคยชิน ชานนท์ชินชากับการแบก คนอื่นรอคอยให้เขาปัดเป่าปัญหา จนกระทั่งรสาเข้ามา หัวใจของชานนท์ที่ร้างราการดูแลเอาใจใส่มานาน จึงได้รับรู้รสชาติของความอบอุ่น ความชื่นใจ กับการมีเพื่อนคู่คิดมิตรคู่เรือนคอยสนับสนุน ให้คำปรึกษา และ ให้กำลังใจ

เราว่าชานนท์เกือบลืมความรู้สึกนี้ไปแล้วว่าการที่มีคนมาคอยเอาใจใส่ทุกข์ร้อนไปด้วยกันมันเป็นยังไง เพราะ มีอะไรก็ได้แต่แบกไว้คนเดียวโดยคนรอบข้างเห็นว่าเป็นหน้าที่ วันแรกที่เจอกันมันอาจไม่ค่อยโสภา แต่เมื่อความจริงปรากฎ รสากับชานนท์มีเบื้องหลังที่คล้ายกันอย่างประหลาด เป็นลูกไม้ไกลต้นกันทั้งคู่ เมื่ออคติที่บังตาหายไป สายใยหวานละมุนมันเกิดขึ้นได้ไม่ยาก เมื่อมีอะไรที่คล้าย ๆ กันไม่ว่าจะเป็นภูมิหลัง วิธีคิด บุคคลิกที่มั่นคงเป็นผู้ใหญ่ สำหรับสองคนนี้เพียงแค่มองตากันก็รู้ใจว่าอีกคนนั้นคิดอะไร รู้สึกอย่างไร ราวได้เจออีกครึ่งหนึ่งของชีวิตที่หายไปอะไรแบบนั้น

เหมือนที่ชานนท์ว่า "ความรัก" มันมีพลังอำนาจ บทจะเกิดขึ้น อะไรก็ต้านไม่อยู่ และ เมื่อมีรสาเข้ามาในชีวิต วันนั้นเองเป็นวันที่ชานน์ได้เข้าใจว่าจริง ๆ แล้วตัวเขาเองเป็นเช่นไร ความอ่อนแอ ความหวั่นไหว ทั้งหมดทั้งมวล เปิดเผยตัวต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ ซึ่งทำให้ชานนท์ก้าวไปอีกขั้นว่าสุดท้ายแล้ว "สิ่งที่เขาควรทำ" คือ "การยอมรับความจริง" การที่รสาเข้ามาทำให้ชานนท์เติบโต แทนที่จะหนีความทุกข์ซุกขยะไว้ใต้พรม โกรธเกลียดแม่ ทุกข์ระทมใจต่าง ๆ นานา เมื่อเจอกับรสา เจอกับคนที่มีความคิดเท่าทันกัน ไม่ใช่คนที่เขาต้องคอยปกป้อง แต่เป็นคนที่เขาจะพึ่งพาได้ กลายเป็นว่าชานนท์ "ฟัง" รสา และ ในทางกลับกัน "รสา" ที่คนภายนอกมองว่าเข้มแข็ง และ มั่นใจ ก็ "ฟัง" ชานนท์ ทั้งคู่ต่างมีความเชื่อมั่นให้แก่กันและกัน

ในวันที่ชานนท์ร้าวรานใจอย่างหนักกับคำของแม่บังเกิดเกล้าเขามีบ่าและอ้อมกอดของรสาไว้พักพิง ความรักของทั้งสองไม่ต้องมีคำพูดจาใด ๆ ดูหน้า แค่นั้นก็รู้แล้ว "มีใครทำอะไรให้เสียใจ" ซึ่งคำถามนี้ไม่เคยหลุดจากปากคุณพ่อ อภิรักษ์ หรือ แม้แต่ศศิ ทุกอย่างโป๊ะเชะลงล็อค match made from heaven เว้นแต่เพียงว่า อภิรักษ์นั้นรักรสา และ ศศิกานต์รักชานนท์ ทุกอย่างจึงต้องหยุดเอาไว้แต่เพียงเท่านี้

หากจะถามว่าการที่ทั้งสองพยายามหยุดความสัมพันธ์ของตัวเอง นั่นคือถูกต้องหรือ ? แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก หากดูในสายตาของคนนอก "ไม่น่าถูก" แต่เขาว่ากันว่า "ความรัก" เป็นเรื่องระหว่าง "คนสองคน" หากการแต่งการเป็นเรื่องระหว่าง "สองครอบครัว" ความเป็นคนดีสองชานนท์และรสาอยู่ภายใต้กรอบของขนบ ชานนท์จึงต้องกลับมาเป็นชานนท์คนเดิมอีกครั้ง ชานนท์คนเดิมก่อนที่จะเจอรสา คนที่เอ็นดูและปกป้องศศิกานต์เสมอมา แต่เข็มนาฬิกาที่เคลื่อนที่ไปแล้ว "วนกลับได้หรือ ?" ไม่มีใครรู้ว่าชานนท์คิดอย่างไร แต่ทุกคนเห็นว่าชานนท์ทำอย่างไร

เรื่องของชานนท์กับรสาทุกคนมองเห็นและรับรู้อย่างไม่ออกหน้าออกตา หากก็ยังกลับมาที่เดิม นนท์ก็ยังต้องเป็นนนท์ที่กลับมารับผิดชอบทุกอย่างไว้บนบ่า และ ด้วยการบ่มเพาะตัวเองมาเป็นเวลานาน การปฏิบัติตัวของชานนท์แทบไม่เปลี่ยนไป ความเคร่งขรึมน่าเคารพยังคงเป็นเกราะกำบัง นนท์ยังคงเป็นพี่ที่อ่อนหวานของศศิกานต์ เป็นคนที่ดูแลปกป้องครอบครัวเหมือนอย่างเดิม มีแต่คนใกล้ชิดเท่านั้นที่รู้ว่า "ทางน้ำ" สายนี้หวนคืนไม่ได้อีกแล้ว มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่สั่งตัวเองไม่ให้คิดอะไร และ ใช้กำลังใจที่มีอยู่ฝ่าฟันก้นบึ้งแห่งความสิ้นหวังในใจตัวและทำหน้าที่ต่อไป

ชานนท์รักษาสัญญาที่ให้กับรสาไว้อย่างเคร่งครัด ไม่มีการโหยไห้ ถามหา หรือ แม้แต่พูดถึง แต่อย่างหนึ่งที่ชานนท์เก็บไว้กับตัวเองอย่างมิดเม้น คือ "คำว่ารัก" ซึ่งไม่เคยเอ่ยมันต่อใครอีกทั้งที่ใกล้จะถึงเวลาแต่งงาน ทุกครั้งที่ศศิถามไถ่จะมีแต่คำว่า "เหมาะสม" เราควร "ต้อง" แต่งงาน พี่จะดูแลศศิเอง ผมดูแลศศิได้ครับคุณน้า ใจความสำคัญที่ขาดหาย เพราะ สิ่งนั้นได้มอบให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งไปแล้ว ซึ่งตรงกับเพลง "เพื่อเธอ" ตลอดไป ความรักที่ผ่านมาชานนท์มีให้กับศศิ  คือ การดูแลปกป้องที่พี่ชายพึงจะมีให้น้อง

แต่ความรักที่มีให้กับรสานั้น สำหรับชานนท์แล้ว มันเป็นความรักอย่างต้องการเป็นคู่ชีวิต เป็นครั้งแรก และ เป็นครั้งสุดท้าย ไม่ว่ารสาจะอยู่ที่ไหน กับใคร คำว่า "รัก" ที่ชานนท์มีนั้นก็สงวนไว้ให้กับเธอคนนั้นเสมอ แม้ว่าจะได้อยู่ หรือ ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม หัวใจรักของชานนท์ก็ยังคงอยู่ตรงนี้เพื่อรสา อยู่ตรงนี้เสมอมา และ คงตลอดไป