น้ำตาผมไหลเมื่อกลับมาดูย้อนหลังอีกครั่ง
ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของเกมส์นี้ก็คือ1:09:30
ตอนนั้นเหลือเวลาแค่1นาที:17วินาที
ผู้เล่นสิงค์โปรเป็นฝ่ายบุก
และพยายามขว้างลูกทำประตูแบบจ่อๆ
จากลูกตามน้ำที่เพื่อนเธอจ่ายมาให้จากทางด้านขวา
ผู้รักษาประตูของไทยอ่านเกมส์ออกโดยตลอด
ในวินาทีนั้นเธอก็ทะลึ่งตัวสูงขึ้นเพื่อปิดมุม
เพื่อไม่ให้ผู้เล่นสิงค์โปรขว้างทำประตูได้ถนัด  
จนผู้เล่นสิงค์โปรต้องขว้างฉีกมุม
บอลลอยผ่านหนีมือผู้รักษาประตูไทยไป
ตอนนั้นผมได้แต่หลับตาไม่กล้าดู
แต่แล้วเดชะบุญบอลลูกนั้นกับลอย...
ไปชนเสาด้านนอกกระดอนออกไป
หลังจากนั้น ผมก็ได้แต่ภาวนาให้เวลาหมดลงซะที
เป็น1นาทีที่ทำให้ชีวิตผมไม่มีความสุข
เป็น1นาทีที่ทำให้ผมแทบคลั่ง
เป็นช่วงเวลาที่ทรมานและกดดันของผู้เล่นทั่ง2ฝ่าย
เป็นช่วงเวลาที่แฟนๆต้องกลั้นหายใจ
เกมส์กีฬาที่ทั่งเหนื่อยและกดดันผู้เล่นขนาดนี้
ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่าเมื่อกรรมการเป่าหมดเวลา
แล้วทำไมน้ำจึงไหลออกจากตาของผม
ผู้เล่นทั่ง2ฝ่ายต่างก็มีน้ำตา
แต่แตกที่ตรงที่
ฝ่ายหนึ่งเสียใจ
อีกฝ่ายดีใจ
ส่วนผมมัน.....เป็นน้ำตาแห่งความสุข
....มันเป็นน้ำตาแห่งความยินดี  
ผมปล่อยให้มันไหล...
ปล่อยให้ไหลไป...

....เด็กไทยทำได้แล้ว  
เพราะความประทับใจ
ที่ทำให้ผมต้องย้อนกลับมาดู......
อีกครั่งที่ผมต้องเสียน้ำตา....
กับความสุขที่ได้รับ......ไทยแลนด์สู้สู้.............!BANK2511
https://www.youtube.com/watch?v=DdfTEmR75vc