เราไม่ใช่คนหน้าตาดี ธรรมดาเลย คล้ำ จมูกไม่โด่ง ตาไม่โต หุ่นธรรมดาไม่อ้วนไม่ผอม
เมื่อก่อนไม่เคยน้อยใจอะไรในตัวเองเลยนะ อย่างน้อยเราก็ครอบครัวอบอุ่น มีกินมีใช้ เรียนใช้ได้
เรื่องหน้าตาเราไม่เคยสนใจเลยค่ะ แต่ก็ดูแลตัวเองนะคะ บำรุงผิวทาครีมปกติ แค่ไม่คิดแบบทำยังไงให้ขาวหรือไปศัลยกรรม

จนมาช่วงหลังๆมานี้ ที่กระแสขาวใสตัวเล็กฟรุ้งฟริ้งมาแรงมากๆ เราก็ไม่ได้สนใจหรอกค่ะ
จนเริ่มรู้สึกว่า น้อยใจในหน้าตาตัวเอง คือมีหลายเหตุการณ์ค่ะ

เหตุการณ์แรก เราเข้าเรียนวิชานึงช้าไปประมาณห้านาที แล้วชีทที่แจกหน้าห้องหมด
เราเลยหันไปถามผู้ชายข้างหลังว่าอาจารย์แจกชีทกี่ชุด เค้าก็บอกมาว่าสามชุด เราก็ไม่ได้อะไรเดี๋ยวพักค่อยไปซีรอกซ์
พออีกสิบนาทีมีเพื่อนปีเดียวกับเราเข้ามาค่ะ สวยน่ารัก เค้าก็หันไปถามผู้ชายคนเดียวกับที่เราถามเนี่ยล่ะค่ะ
แต่ผู้ชายคนนั้นตอบว่า เอาชีทเค้าไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเค้าดูกับเพื่อนได้ ไม่เป็นไร ตอบคนละแบบกับที่ตอบเราเลยค่ะ
ขนาดผู้หญิงบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวเค้าไปซีรอกซ์ได้ ผู้ชายยังยัดเยียดชีทให้เลยอ่ะ

เหตุการณ์ที่สอง ที่ลานจอดรถ มีรถจอดขวางเรา เรามองหายามแต่ไม่เจอเลยต้องเข็นรถเอง พอเข็นเสร็จก็กำลังจะขึ้นรถ
มีนักศึกษาผู้หญิงคนนึง ขาวน่ารัก กำลังเข็นรถอยู่ เราเห็นก็จะเดินไปช่วยค่ะ แต่มีผู้ชายที่เดินผ่านไปแล้ว(ซึ่งเค้าเห็นเราเข็นรถด้วย)
ย้อนกลับมาช่วยเข็นให้ค่าาาาา เรานี่แบบ จ้าาาาาา ร้องไห้หนักมาก

เหตุการณ์ที่สาม ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เราไปทานข้าวกับเพื่อนตอนเย็น รอนานมากกก เด็กเสิร์ฟไม่มาสักที เรียกก็แล้ว
แต่พอมีผู้หญิงคนนึง ขาวสวยน่ารัก เดินเข้ามา พนักงานแทบแย่งกันไปอุ้มมานั่งที่โต๊ะ เรากับเพื่อนแบบ

สุดท้าย อันนี้จำฝังใจมาก เราไปฝึกงานค่ะ แล้วมีเด็กมออื่นมาสมัครเยอะ สอบคัดแล้ว ดูเกรดแล้ว เราติดห้าคนสุดท้าย เค้ารับสามคน
ตอนสัมภาษณ์เค้าบอกเกรดดี กิจกรรมก็ดี พูดจาฉะฉาน เค้าตกลงรับเรา เราก็ดีใจไปละ เพราะที่นี่เข้ายาก
พออีกสามวันมีพี่โทรมาบอกว่าเราไม่ได้นะ เราก็ถามเหตุผลเค้าไป เค้าบอกว่าเราไม่สวย หืออออ
เพิ่งรู้ว่าต้องใช้หน้าตาฝึกงานด้วย (คณะที่เราเรียนไม่เกี่ยวกับด้านหน้าตาเลยค่ะ สมองล้วนๆ)
คือ คนที่ติดเรียนเก่งด้วย สวยด้วย ก็เลยได้ฝึกงานที่นี่ว่างั้น เก่งอย่างเดียวไม่พอ  

ตอนนี้เราน้อยใจในหน้าตาตัวเองเลยค่ะ ไม่ใช่เรื่องแฟนหรืออะไร แต่เป็นโอกาสหลายๆอย่างในชีวิต
ที่คนสวย คนน่ารัก มีโอกาสดีกว่า
ก็เลยได้ฝึกงาน