ช่วยอ่านแล้วดูหน่อยนะคะ ว่าเหตุการณ์นี้ มันแหม่งๆ หรือเราคิดไปเอง
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ ที่เดอะมอลล์รามคำแหง
เราก็ไปเดินเล่น จอดรถไว้จนประมาณสองทุ่ม  กำลังจะออก ปรากฎว่าเจอรถจอดปะสองคัน
เราเลยไปเข็น คือก็เลื่อนไปให้พอให้รถเราออกได้ ข้างๆติดๆเราไม่มีใครจอดค่ะ
เว้นไปหนึ่งช่องจอด มีรถสปอร์ตสีขาวจอดอยู่ ไม่เห็นคนนะคะ (หรือเราตาฝาด)
เราก็คิดว่า เออ บังเค้านิดเดียว ให้เค้าเข็นคันเดียว นิดเดียว คงไม่เป็นไร
สักพัก ขึ้นมาสตาร์ทรถ เอ๊ะ ทำไมรถมันเลื่อนมาจอดปะอีกแล้วหละ
มองไปทางหลังรถ มีผู้ชาย หน้าตาดี เลื่อนรถมาปะเรา
เรางงค่ะ
สักพัก เอ๊ะ กรูจะออกนี่นะ เพิ่งไปเข็นมา เออ ลงไปเข็นอีกทีก็ได้วะ (พยายาม objective)
นางเปิดกระจก ตะโกนออกมาว่า "เเป๊บเดียว"
เราก็ ยังคงงง (สมองช้า)อะไรวะ
ตอนนั้น ยังคงคิดว่า เค้าคงมีจิตสำนึกอยู่บ้าง นึกว่ามันบังเอิญว่าเค้าไม่เห็นเราเข็นรถ
คิดว่า หลังจากเค้าเลื่อนรถตัวเองออก คงจะมาช่วยเราเข็นก่อนออกรถไป (คือ รถกระบะคัน รถอัลติสคันอะค่ะ)
นางสตาร์ทรถ เเล้วบรึ้นไปไม่เหลียวหลังเลยค่ะ เราได้แต่ยืนดูเฉยๆ จะบอกว่า คุณ ช่วยเข็นหน่อยก็ไม่ทันและ

สรุป คือ งง กับสุภาพบุรุษ ขับรถสปอร์ตสีขาว สห แปดสามแปด ท่านนี้ ว่า....
1. โผล่มาจากไหนวะ
2. เห็นๆอยู่ว่าเรากำลังจะเอารถออก ถึงกับลงไปยืน จะเข็นอีกรอบ นางยังอุส่ามีหน้าหันมาบอกว่า "แป๊บเดียว"
3. ...ไม่รู้จะงงเรื่องอะไรแล้ว articulate ความงงไม่ถูก

สรุป เราเยอะไปรึเปล่าคะ ที่คิดว่า เค้าควรจะละอาย หรือช่วยเราสักนิดมั้ย
เห็นๆอยู่ว่าคน กำลังจะเอารถออก เพิ่งไปเข็นรถ เออ อาจจะไปบังเค้าอะนะ
แต่สิ่งที่เค้าควรทำคือ รีบเข็นรถกลับ แล้วเอารถออกไปเลยเหรอคะ
งง สับสน หรือเราเยอะไป

ครอบครัวสมัยนี้สอนลูกชายให้เป็นแบบนี้กันหมดรึเปล่านะ
ถ้างั้นมันคงเป็นเทรนด์ของสังคมสินะ