ถามผู้รู้ที่เคยผ่านปัญหาความรักมานะคะ อาการแบบนี้เรียกว่าอะไร
เคยมีผู้ชายคนนึงผ่านเข้ามาในชีวิต เริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน เป็นเพื่อนกันมาปีกว่า เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ก็ทะเลาะกันบ่อยมากด้วยเรื่องจุกจิก แต่สุดท้ายก็ตกลงคบกันเป็นแฟน เค้าดีมาก สม่ำเสมอ และแสดงออกว่ารักเรามากมาย เค้าบอกใครต่อใครว่าเราคือคนพิเศษของเค้า พาเราไปให้พ่อแม่รู้จัก และเข้ามาช่วยเหลือในทุกๆเรื่องในชีวิตเรา ในขณะที่ตัวเราเองทำตรงกันข้ามกับเค้า เราไม่ค่อยแสดงออก ไม่มีใครรู้ว่าเราคบกับเค้าเป็นแฟน ยกเว้นเพื่อนๆในกลุ่มเดียวกัน และครอบครัวเราที่รู้แค่ว่ามีผู้ชายคนนี้ไปมาหาสู่และเข้ามาดูแล จนกลายเป็นเหมือนลูกคนนึงของบ้านเรา เค้ามีนิสัยชอบจดจำเรื่องเล็กๆน้อยๆ ในวันสำคัญเค้าไม่เคยพลาดที่จะทำของเล็กๆน้อยๆให้เกิดความประทับใจ แต่ตัวเราเองออกแนวไม่ค่อยแสดงออกว่าประทับใจเห็นเป็นเรื่องธรรมดาๆ และบางครั้งก็ละเลยวันที่สำคัญๆ เค้าขอเราแต่งงานหลายครั้ง เราปฏิเสธเค้าทุกครั้ง เพราะเรารู้สึกสนุกกับความเป็นโสด ชอบไปเที่ยวกับเพื่อนๆ คบกันมา 6 ปี ช่วงหลังๆ เจอกันน้อยลง เราโทรหาเค้าน้อยลง เวลาเค้าโทรมาก็จะยุ่งตลอดไม่ค่อยใส่ใจเค้า แล้วก็เคยมีครั้งนึงที่เคยคุยกับเค้าว่าเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ คุยกับเค้าแบบนี้มาเป็นปี แต่เค้าก็ยังน่ารัก ยังเทคแคร์เราเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่ได้คุยกันบ่อยหรือเจอกันบ่อย ในใจเราตอนนั้นคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด และเค้าคือคนที่อยู่ข้างกายเสมอในทุกๆเวลา จนกระทั่งถึงจุดที่เราเริ่มรู้สึกว่าอยากเป็นเพื่อนจริงๆ มีการว่าเค้าไปค่อนข้างแรง จนความสัมพันธ์จบลง แต่ตอนนั้นเราไม่รู้สึกอะไร เค้ายังไลน์มาถามย้ำเราว่า เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย เราตอบว่าใช่ และขอโทษที่ไปต่อไม่ได้ แต่เราไม่มีใคร แค่อยากเปิดโอกาสให้เค้าได้เจอคนที่พร้อมจะไปต่อดีกว่า หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือน เราไลน์ไปคุยปกติ เค้าตอบมาว่าช่วงนี้กำลังคุยกับอีกคนอยู่ ขอบอกตรงๆ ซึ่งเราก็โอเค แต่หลังจากนั้นประมาณ 2-3 สัปดาห์ เราเริ่มรู้สึกเสียใจ เรากลับไปขอโอกาสเค้า เค้าก็บอกว่าเราแค่ต้องการเอาชนะ เราพยายามง้อเค้าทุกทาง ถึงแม้เป็นแฟนไม่ได้ เราก็ไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไป เราพยายามบอกว่าเรารักเค้า แต่เค้าบอกว่าไม่รักเราแล้ว (ทั้งที่ 1 ด ก่อนหน้ายังส่งเพลงรักมาให้เราตอนที่เราขอเป็นเพื่อน) เราเคยนัดเค้ามาเจอ เค้ายอมคุยกับเราแป๊บเดียว และพูดแค่ว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว แค่นั้น ส่วนผู้หญิงที่คุยอยู่ก็เลิกคุยแล้ว หลังจากนั้นเค้าก็ block facebook line ไปก็ไม่ตอบ แล้วสั่งห้ามการยุ่งเกี่ยวกับเค้าทุกกรณี เราเสียใจมาก เราร้องไห้มาตลอด นี่มาผ่านมา 10 เดือนแล้ว เรากับเค้ายิ่งห่างกันไปมากขึ้นทุกที สิ่งที่หวังว่าจะเป็นเพื่อนกันก็ริบหรี่ ฝากเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่มีคนดีๆ อยู่ข้างกายนะคะ จงรักษาความรักให้ดีๆ
แต่ที่ไม่เข้าใจคือ เคยขอให้เค้าไป เคยอยากเป็นอิสระ แต่ทำไมถึงได้เสียใจไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้ และอยากให้เค้ากลับมาเพื่อขอแก้ตัว เพราะรู้ว่าทำกับเค้าไว้เยอะ แต่เค้าก็ไม่ให้โอกาสนั้นแล้ว ควรจะเดินต่อไปยังไงดีคะ ตอนนี้รู้แค่ว่าเสียใจมากๆ ค่ะ ไปที่ไหนมีแต่อดีต ของในบ้านมีแต่ฝีมือเค้า รู้ว่าสายไปค่ะ แต่มันเสียใจสุดๆจริงๆ
เพราะรักหรือเสียดายกันคะ
เคยมีผู้ชายคนนึงผ่านเข้ามาในชีวิต เริ่มต้นจากความเป็นเพื่อน เป็นเพื่อนกันมาปีกว่า เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ก็ทะเลาะกันบ่อยมากด้วยเรื่องจุกจิก แต่สุดท้ายก็ตกลงคบกันเป็นแฟน เค้าดีมาก สม่ำเสมอ และแสดงออกว่ารักเรามากมาย เค้าบอกใครต่อใครว่าเราคือคนพิเศษของเค้า พาเราไปให้พ่อแม่รู้จัก และเข้ามาช่วยเหลือในทุกๆเรื่องในชีวิตเรา ในขณะที่ตัวเราเองทำตรงกันข้ามกับเค้า เราไม่ค่อยแสดงออก ไม่มีใครรู้ว่าเราคบกับเค้าเป็นแฟน ยกเว้นเพื่อนๆในกลุ่มเดียวกัน และครอบครัวเราที่รู้แค่ว่ามีผู้ชายคนนี้ไปมาหาสู่และเข้ามาดูแล จนกลายเป็นเหมือนลูกคนนึงของบ้านเรา เค้ามีนิสัยชอบจดจำเรื่องเล็กๆน้อยๆ ในวันสำคัญเค้าไม่เคยพลาดที่จะทำของเล็กๆน้อยๆให้เกิดความประทับใจ แต่ตัวเราเองออกแนวไม่ค่อยแสดงออกว่าประทับใจเห็นเป็นเรื่องธรรมดาๆ และบางครั้งก็ละเลยวันที่สำคัญๆ เค้าขอเราแต่งงานหลายครั้ง เราปฏิเสธเค้าทุกครั้ง เพราะเรารู้สึกสนุกกับความเป็นโสด ชอบไปเที่ยวกับเพื่อนๆ คบกันมา 6 ปี ช่วงหลังๆ เจอกันน้อยลง เราโทรหาเค้าน้อยลง เวลาเค้าโทรมาก็จะยุ่งตลอดไม่ค่อยใส่ใจเค้า แล้วก็เคยมีครั้งนึงที่เคยคุยกับเค้าว่าเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ คุยกับเค้าแบบนี้มาเป็นปี แต่เค้าก็ยังน่ารัก ยังเทคแคร์เราเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่ได้คุยกันบ่อยหรือเจอกันบ่อย ในใจเราตอนนั้นคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด และเค้าคือคนที่อยู่ข้างกายเสมอในทุกๆเวลา จนกระทั่งถึงจุดที่เราเริ่มรู้สึกว่าอยากเป็นเพื่อนจริงๆ มีการว่าเค้าไปค่อนข้างแรง จนความสัมพันธ์จบลง แต่ตอนนั้นเราไม่รู้สึกอะไร เค้ายังไลน์มาถามย้ำเราว่า เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย เราตอบว่าใช่ และขอโทษที่ไปต่อไม่ได้ แต่เราไม่มีใคร แค่อยากเปิดโอกาสให้เค้าได้เจอคนที่พร้อมจะไปต่อดีกว่า หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือน เราไลน์ไปคุยปกติ เค้าตอบมาว่าช่วงนี้กำลังคุยกับอีกคนอยู่ ขอบอกตรงๆ ซึ่งเราก็โอเค แต่หลังจากนั้นประมาณ 2-3 สัปดาห์ เราเริ่มรู้สึกเสียใจ เรากลับไปขอโอกาสเค้า เค้าก็บอกว่าเราแค่ต้องการเอาชนะ เราพยายามง้อเค้าทุกทาง ถึงแม้เป็นแฟนไม่ได้ เราก็ไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไป เราพยายามบอกว่าเรารักเค้า แต่เค้าบอกว่าไม่รักเราแล้ว (ทั้งที่ 1 ด ก่อนหน้ายังส่งเพลงรักมาให้เราตอนที่เราขอเป็นเพื่อน) เราเคยนัดเค้ามาเจอ เค้ายอมคุยกับเราแป๊บเดียว และพูดแค่ว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว แค่นั้น ส่วนผู้หญิงที่คุยอยู่ก็เลิกคุยแล้ว หลังจากนั้นเค้าก็ block facebook line ไปก็ไม่ตอบ แล้วสั่งห้ามการยุ่งเกี่ยวกับเค้าทุกกรณี เราเสียใจมาก เราร้องไห้มาตลอด นี่มาผ่านมา 10 เดือนแล้ว เรากับเค้ายิ่งห่างกันไปมากขึ้นทุกที สิ่งที่หวังว่าจะเป็นเพื่อนกันก็ริบหรี่ ฝากเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่มีคนดีๆ อยู่ข้างกายนะคะ จงรักษาความรักให้ดีๆ
แต่ที่ไม่เข้าใจคือ เคยขอให้เค้าไป เคยอยากเป็นอิสระ แต่ทำไมถึงได้เสียใจไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้ และอยากให้เค้ากลับมาเพื่อขอแก้ตัว เพราะรู้ว่าทำกับเค้าไว้เยอะ แต่เค้าก็ไม่ให้โอกาสนั้นแล้ว ควรจะเดินต่อไปยังไงดีคะ ตอนนี้รู้แค่ว่าเสียใจมากๆ ค่ะ ไปที่ไหนมีแต่อดีต ของในบ้านมีแต่ฝีมือเค้า รู้ว่าสายไปค่ะ แต่มันเสียใจสุดๆจริงๆ