http://m.ppantip.com/topic/33748468
สืบเนื่องจากกระทู้นี้มาเลยค่ะ หนูลืมเล่าไปว่าแรกๆ ที่มีเหตุเกิดหนูแบบไม่กล้ามองหน้าพ่อแม่เต็มตาค่ะ คือหนูบ้ามากกก แต่เบาขึ้นหน่อยตรงเมื่อโทรไป 1323 ก็กล้ามองอะไรดีขึ้น แต่ยังมีกังวลอยู่ มันกลับมาหนักตอนเมนส์ใกล้มาค่ะ พอเมนส์มาความรู้สึกวันแรกคือเหมือนสู้กับส้งคมได้มากขึ้น แต่ 2-3 วันต่อมาถึงมาเครียดหนักค่ะ หลังจากเมนส์มาตามที่หนูเล่าแล้วก็หมดไปได้อาทิตย์นึงมีวันนึงหนูได้มีโอกาสไปตรวจปัสสาวะเนื่องจากปัสสาวะบ่อย หมอเลยจับตรวจครรภ์ซะเลย ก็ไม่ท้องค่ะ (มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะท้อง) แล้วหนูก็ยังไม่วางใจเชื่อค่ะถึงจะไปคลินิกแล้วก็ตาม ยังคิดว่าตรวจไม่เจอเพราะไม่ใช่ฉี่แรกของวัน คือหนูเหมือนกังวลมากเกินไปแล้ววว
มีอีกวิธีที่ทำแล้วชัวร์สุดเลยที่หนูคิดเลยคือตรวจเลือดมันเดือนหน้าซะเลย ตรวจเสร็จก็จะได้ไปมหาลัยแล้ว แต่ก็มากังวลอีกว่ากลัวผลเลือดไม่ชัวร์ ทั้งๆ ที่มันต้องชัวร์ที่สุดแล้ว กลัวมากังวลไม่หายเป็นอะค่ะ แต่คิดว่าถ้าตัวเองถึงขั้นคิดไปตรวจเลือดตั้งครรภ์ทั้งๆ ที่ไม่ได้เคยมีอะไรกับใคร เมนส์ก็มาหลายวัน ตรวจฉี่คลินิกก็แล้วแม้ไม่ใช่ฉี่แรกของวันแต่ก็น่าจะชัวร์ได้แล้ว (แต่พอตรวจฉี่มันก็แอบโล่งขึ้นบ้างค่ะ มันโล่งมาเป็นลำดับๆ ค่ะ แต่ถ้าเทียบกับวันที่เกิดเหตุถือว่าดีขึ้นมากๆ อยู่ค่ะ แต่ยังไม่หายกังวลซะทีเดียวเพราะยังมีความคิดไปตรวจเลือดอยู่ ไม่หายคิดซักที)
ตรวจเลือดค่าใช้จ่ายก็เยอะถ้าต้องเสียค่าใช้จ่ายตรงนั้น หนูน่าจะเอามาเป็นค่าพบจิตแพทย์น่าจะดีกว่าใช่มั้ยคะ ไม่กี่วันก่อนหน้านี้หนูก็นอนไม่หลับ คือหนูว่าอาการผิดปกติเกินไป โทรไป 1323 เค้าบอกว่าถ้าถึงขั้นนอนไม่หลับ เพราะวิตกมากไปไม่หายซักทีหนูก็ควรไปพบจิตแพทย์ค่ะ หนูต้องไปจริงๆ แล้วใช่มั้ยคะ หนูกลัวหนูไม่หายจัง ไม่ใช่เพราะกลัวหมอไม่เก่ง แต่เพราะสิ่งที่หนูวิตกมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แต่หนูกลับคิดว่าเป็นไปได้ หนูว่ามันแตกต่างจากเรื่องที่หลายๆ คนคิดจริงๆ ค่ะ
หนูกลัวตัวหนูรักษาไม่หายจัง เฮ้อออ ถ้าไม่หายจริงๆ ถึงไปตรวจเลือดทีหลังผลออกมาว่าไม่ ใจก็คงยังเชื่ออยู่ หนูควรไปหาหมอ ควรละความกังวลนี้ไป ควรที่จะทำให้ตัวเองมีความรู้และเชื่อให้ได้ว่ามันไม่ท้อง แต่ในอนาคตหนูจะหลีกหนีเหตุบังเอิญนี้ให้ได้มากที่สุดค่ะ ขอบคุณนะคะที่รับฟังหนู ^^ พี่ๆ มีอะไรสามารถบอก แนะนำหนูได้ทุกคนนะคะ ตอนแรกหนูคิดว่าวิตกธรรมดาแต่ตอนนี้หนูน่าจะเป็นอย่างอื่นอีกจริงๆ ที่หนูยังไม่รู้ตัวก็เป็นได้ค่ะ อาจเพราะเรื่องราวร้ายๆ หนักๆ ที่หนูเจอมาก่อนหน้านี้มันอาจจะพึ่งส่งผลมาก็เป็นได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นอะไรจริงๆ หนูคงต้องยอมรับและรักษาต่อไป ต้องสู้อีก 4 ปีจะต้องเรียนจบ หางานทำเลี้ยงพ่อแม่ แล้วจะต้องหายให้ได้ค่ะ สู้ๆๆๆ
อาการแบบนี้หนูควรไปพบจิตแพทย์จริงๆ แล้วใช่มั้ยคะ
สืบเนื่องจากกระทู้นี้มาเลยค่ะ หนูลืมเล่าไปว่าแรกๆ ที่มีเหตุเกิดหนูแบบไม่กล้ามองหน้าพ่อแม่เต็มตาค่ะ คือหนูบ้ามากกก แต่เบาขึ้นหน่อยตรงเมื่อโทรไป 1323 ก็กล้ามองอะไรดีขึ้น แต่ยังมีกังวลอยู่ มันกลับมาหนักตอนเมนส์ใกล้มาค่ะ พอเมนส์มาความรู้สึกวันแรกคือเหมือนสู้กับส้งคมได้มากขึ้น แต่ 2-3 วันต่อมาถึงมาเครียดหนักค่ะ หลังจากเมนส์มาตามที่หนูเล่าแล้วก็หมดไปได้อาทิตย์นึงมีวันนึงหนูได้มีโอกาสไปตรวจปัสสาวะเนื่องจากปัสสาวะบ่อย หมอเลยจับตรวจครรภ์ซะเลย ก็ไม่ท้องค่ะ (มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะท้อง) แล้วหนูก็ยังไม่วางใจเชื่อค่ะถึงจะไปคลินิกแล้วก็ตาม ยังคิดว่าตรวจไม่เจอเพราะไม่ใช่ฉี่แรกของวัน คือหนูเหมือนกังวลมากเกินไปแล้ววว
มีอีกวิธีที่ทำแล้วชัวร์สุดเลยที่หนูคิดเลยคือตรวจเลือดมันเดือนหน้าซะเลย ตรวจเสร็จก็จะได้ไปมหาลัยแล้ว แต่ก็มากังวลอีกว่ากลัวผลเลือดไม่ชัวร์ ทั้งๆ ที่มันต้องชัวร์ที่สุดแล้ว กลัวมากังวลไม่หายเป็นอะค่ะ แต่คิดว่าถ้าตัวเองถึงขั้นคิดไปตรวจเลือดตั้งครรภ์ทั้งๆ ที่ไม่ได้เคยมีอะไรกับใคร เมนส์ก็มาหลายวัน ตรวจฉี่คลินิกก็แล้วแม้ไม่ใช่ฉี่แรกของวันแต่ก็น่าจะชัวร์ได้แล้ว (แต่พอตรวจฉี่มันก็แอบโล่งขึ้นบ้างค่ะ มันโล่งมาเป็นลำดับๆ ค่ะ แต่ถ้าเทียบกับวันที่เกิดเหตุถือว่าดีขึ้นมากๆ อยู่ค่ะ แต่ยังไม่หายกังวลซะทีเดียวเพราะยังมีความคิดไปตรวจเลือดอยู่ ไม่หายคิดซักที)
ตรวจเลือดค่าใช้จ่ายก็เยอะถ้าต้องเสียค่าใช้จ่ายตรงนั้น หนูน่าจะเอามาเป็นค่าพบจิตแพทย์น่าจะดีกว่าใช่มั้ยคะ ไม่กี่วันก่อนหน้านี้หนูก็นอนไม่หลับ คือหนูว่าอาการผิดปกติเกินไป โทรไป 1323 เค้าบอกว่าถ้าถึงขั้นนอนไม่หลับ เพราะวิตกมากไปไม่หายซักทีหนูก็ควรไปพบจิตแพทย์ค่ะ หนูต้องไปจริงๆ แล้วใช่มั้ยคะ หนูกลัวหนูไม่หายจัง ไม่ใช่เพราะกลัวหมอไม่เก่ง แต่เพราะสิ่งที่หนูวิตกมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แต่หนูกลับคิดว่าเป็นไปได้ หนูว่ามันแตกต่างจากเรื่องที่หลายๆ คนคิดจริงๆ ค่ะ
หนูกลัวตัวหนูรักษาไม่หายจัง เฮ้อออ ถ้าไม่หายจริงๆ ถึงไปตรวจเลือดทีหลังผลออกมาว่าไม่ ใจก็คงยังเชื่ออยู่ หนูควรไปหาหมอ ควรละความกังวลนี้ไป ควรที่จะทำให้ตัวเองมีความรู้และเชื่อให้ได้ว่ามันไม่ท้อง แต่ในอนาคตหนูจะหลีกหนีเหตุบังเอิญนี้ให้ได้มากที่สุดค่ะ ขอบคุณนะคะที่รับฟังหนู ^^ พี่ๆ มีอะไรสามารถบอก แนะนำหนูได้ทุกคนนะคะ ตอนแรกหนูคิดว่าวิตกธรรมดาแต่ตอนนี้หนูน่าจะเป็นอย่างอื่นอีกจริงๆ ที่หนูยังไม่รู้ตัวก็เป็นได้ค่ะ อาจเพราะเรื่องราวร้ายๆ หนักๆ ที่หนูเจอมาก่อนหน้านี้มันอาจจะพึ่งส่งผลมาก็เป็นได้ค่ะ แต่ถ้าเป็นอะไรจริงๆ หนูคงต้องยอมรับและรักษาต่อไป ต้องสู้อีก 4 ปีจะต้องเรียนจบ หางานทำเลี้ยงพ่อแม่ แล้วจะต้องหายให้ได้ค่ะ สู้ๆๆๆ