เราตั้งกระทู้นี้มาเพื่อยกกรณีของเราเป็นตัวอย่างสำหรับคนมีคู่ทั้งหลาย
ยังไงก็อย่าเพิ่งด่าหรือว่าเราเลยน่ะค่ะ

เริ่มแรกเลยเราจะเล่าคร่าวๆ  เราคบกันมาได้เกือบ  4  เดือนหลังจากนั้นเราก็มีอะไรกัน ตอนนี้เราคบกันมาปีกว่าแล้ว  ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนขี้หึงขี้หวงมาก  บวกกับเค้าเป็นรักแรก เป็นคนแรกของเรา เราไม่ได้หวังจะให้ครั้งแรกเพื่อมัดให้เค้าอยู่กับเราแต่อย่างใด แต่หลังจากนั้นเรายอมรับว่าเริ่มหึงหวงเค้ามากขึ้น อยากให้เค้ามองเราแค่คนเดียว ก็ตามนิสัยของผู้ชายแหละค่ะที่ชอบมองคนสวยๆ เราหึงมาก คือเค้าแอบส่องเฟส แอดเฟส ไลค์รูป ผญ เหล่านั้นที่ไร เราไม่ชอบและมีหึงเลยแหละค่ะ เราก็บอกเค้าไป เค้าก็ทำตามใจเราไม่ไลค์ ไม่แอด แต่ดูอยู่ ซึ่งเรามีรหัสเฟสเค้า เราจึงแอบกดเลิกติดตามและกดลบเพื่อน ผญ  พวกนั้นในเฟสเค้า ซึ่งเค้าโกรธมาก ยอมรับค่ะว่าผิด เราบอกจะไม่ยุ่ง แต่เราก็แอบส่องแอบดูตลอด จนเค้าทนไม่ไหว บล้อคเฟสเราหมดเราตั้งเฟสใหม่เค้าก็บล็อคทุกเฟส ไม่คุยโทรศัพท์ ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความ เค้าเคยสัญญาว่าเค้าจะไม่ทิ้งเราไปไหนจนกว่าเราจะเป็นฝ่ายบอกเลิก ตอนนั้นเราคิดว่าเค้าทิ้งเราจริงๆแล้ว เราจึงบอกเลิกเค้าซึ่งที่ผ่านมาทะเลาะกันแค่ไหน  ปากของเราไม่เคยเอ่ยคำนี้เลย สุดท้ายเราก็ไปง้อเค้าใหม่  จนเค้ากลับมาคุยด้วย เป็นครั้งแรกเลยที่เราคิดทำร้ายตัวเอง อยากโดดตึกตาย อยากใช้มีดแทงตัวเองให้ตายๆไปซ่ะ จนเราเหลือบไปเห็นยานอนหลับมีอยู่ 5 เม็ดเราก็เลยกินหมดเลย แน่นอนถ้าในห้องตอนนั้นเรามีมีดหรืออย่างอื่นที่อันตรายกว่าเราคงไม่ได้มานั่งตั้งกระทู้อยู่แบบนี้ (เคยคิดว่าคนที่ทำแบบนี้โง่ชัดๆ แต่สุดท้ายตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนั้นเลย แม้ในขณะที่เราพิมพ์อยู่ตอนนี้เราก็ยังมีความคิดแบบนี้อยู่เลย) สุดท้ายผลคือเราไม่นอน นอนไม่ได้เลย เครียด สมน้ำหน้าตัวเอง ไปทำไม่ดีกับเค้าก่อนทำไม รอจน 6 โมงเช้า เราร้องไห้และโทรไปหาพ่อเค้าให้พ่อเค้าช่วยพูดให้หน่อยซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราโทไปหาพ่อเค้า ผลคือแฟนเราส่งข้อความมาว่า "กว่าเลิกยุ่งกับชีวิตเค้าสักที น่าไม่อาย" ตอนนี้เราง้อเค้าจนเค้ากลับมาคุยกัน แต่เค้าบอกว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันเป็นแค่คนรู้จัก บอกให้เรายอมรับความจริงในข้อนี้ให้ได้ ถึงเราจะกลับมาคุยกันแต่ความรูสึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เค้าบอกเราว่า " A เอ้ยทำยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมหรอก"  ใช่ค่ะความรู้สึกตอนนี้สำหรับเค้าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เค้าเบื่อและรำคาญกับการกระทำของเรา แม้ตอนนี้เองเราว่าความรู้สึกเราก็ไม่เหมือนเดิม ไม่ใช่ไม่รักน่ะ รักอยู่เหมือนเดิม แค่รู้สึกบางอย่างไม่เหมือนเดิม เรารู้ตัวเองว่าผิดที่ล้ำเส้นมากเกินไป  แต่เราก็เจ็บทุกครั้งอยู่ดีที่เห็นว่าเค้าทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ แต่ก็ได้แต่เก็บเงียบ บอกไม่ได้ พูดไม่ได้ รู้สึกอย่างไรได้แต่เก็บไว้ แอบร้องไห้คนเดียว ทำเหมือนไม่มีอะไร ฉันไม่สนใจ

ความหึงหวงถ้าเราลดมันลงได้ให้อยู่ในความพอดีชีวิตคู่คงจะดีไม่น้อย
สุดท้ายเราได้แต่หวังว่าต่อไปนี้เราจะไม่พยายามให้มันเป็นเหมือนเดิม แค่ไม่ทำให้มันแย่ลงกว่านี้ก็พอแล้วล่ะ
เราอยากเตือนใครหลายคนว่าอย่าให้ความรัก ความหึง ความหวง มาอยู่เหนือความเป็นส่วนตัวของคนที่เรารักมากเกินไป
นอกจากมันจะไม่ได้มีอะไรดีขึ้นแล้ว ยังทำให้เค้าอึกอัดและลำบากใจ ขาดความเป็นตัวเองไป สุดท้ายเราจะเสียเค้าไป ตัวเราเองที่จะเสียใจ
มันเจ็บตรงต้นเหตุมันเกิดจากการกระทำของเราเอง ตรงนี้แหละค่ะที่เจ็บที่สุด