เนื้อหาประมาณว่า ตามใจแฟนมาตลอด หลังๆผมขัดใจบ้างไรบ้าง โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ  หาว่าผมโกหก ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตั้งใจหรือไม่เจตนาทำร้ายจิตใจเค้าเลย ไม่เคยนอกใจอีกต่างหาก

เรื่องก็คือเค้าอยากกินไอติมเซเว่น เข้าไปจะซื้ออยู่แล้ว ไอ้เราก็เห็นมี kfc อยู่ใกล้ๆ บอกว่าไปกินทางนู้นดีกว่า แอร์เย็นๆ นั่งกินสบายดี ผมเลยเดินออกมา แล้วบอกว่าเปลี่ยนดีกว่า  โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หาว่าผมอยากควบคุมเธอ บังคับเธอ ไม่ตามใจเธอ ผมเลยเงียบตอนอยู่ในร้าน ปล่อยเค้างอน พูดไปคงไม่ฟังแหง แต่ผมก็ผิด ไปเงียบใส่ เปลี่ยนความต้องการของเค้า แต่พอตั้งใจอธิบายว่าทำไมถึงย้าย หวังดีแต่ดันไม่ปรึกษา อธิบายดีๆ ไม่รับฟังซะงั้น -*-  

แฟนบอกว่า เลิก ไม่ต้องรอ  เบื่อคุณแล้ว    คุณหยุดได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว  อยากอยู่คนเดียว เราไม่เคยรักคุณเลย
เราอยากเลิกแต่คุณไม่เลิกเรื่องของคุณ  
---หลังจากนั้นเค้าขุดเรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่เค้าเคยไม่พอใจ เอามาพูดให้ฟัง บางเรื่องเค้าก็คิดมาก เรางง เรื่องนี้คิดไปเองทั้งนั้น ขุดๆมาพูด เราบอกว่าไม่ใช่ หาว่าแก้ตัว -*-    เค้าว่าผมโกหกเป็นประจำซะงั้น ทำไมเค้าคิดแบบนั้นเนี่ย    คิดว่าหาเรื่องเลิกก็คงใช่นะ

ผมง้อเค้าหลังจากวันที่ทะเลาะกันวันเดียวนะครับ ง้อสุดๆเลย ถามไปว่าทะเลาะกันสองวัน ทำไมเลิกเลย วันดีๆของเราทำไมตอนนี้คุณลืมและนึกไม่ออก เราขอโทษไม่ได้ตั้งใจนะ ให้อภัยได้ไหม ต่อไปไม่ทำอีก   ไม่รับฟังแล้ว บอกให้ผมหยุดพูด และบอกว่าอยากจบซะงั้น

คำถามคือ
เลยถามว่าจะง้อต่อดี หรือเลิกไปเลยดีครับ    ---- ผมอยากได้เค้าคืนนะ  แต่ทำใจยอมรับแล้ว
ก่อนเมนมานี่มีผลกับอารมณ์ไม๊ครับ  ผมอยากเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นนะ แต่เจอคำพูดแบบนี้แล้ว สงสัยเมนจะไม่เกี่ยว สงสัยคิดมานานแล้ว
หรือหายๆไปแล้วรอเค้าอารมณ์ดี แล้วลุ้นเอาว่าจะกลับมาเอง  ผมกลัวว่าหายไปนานจะชินกับการอยู่คนเดียว  แต่เดินหน้าต่อ เจอคำพูดแต่ละคำทำร้ายจิตใจกันน่าดู สับสน

อยากรู้มุมมองอ่ะครับ ใครมองยังไงแนะนำผมทีนะครับ