คงไม่หวานไม่ซึ้งคงไม่ถึงกับเพ้อ ไม่ทำเธอให้หันมองกัน แค่ชายติดดิน กลิ่นติดตัวบ้านๆ ใจพิการนานนักรักไม่เคยมี อยากอิมองลึกๆ อยากให้รู้สึกดี ไม่ใช่ที่หน้าคมคารมหวาน ใช่หน้าตาหล่อเหลา ไอ่เราเด็กบ้านๆ ไม่ชำนาญมาหลอกให้ชอกช้ำ ลองหันมองคนที่มีรักแท้ ลองแลสักทีม้าย ที่เห็นหน้าตาใสๆแต่ไม่ใช่ไร้เดียงสา มารยาปลิ้นปล้อน อาจเป็นคนหลอกลวง หวังแค่ควงชวนฝันแค่นั้น ใช่เขาจะรักจริงๆ คง...ไม่คิดจริงจัง ได้แต่นั่งช้ำใจเพราะใครหลอก หยุดช้ำชอกเลิกดูที่หน้าหล่อ ขอดูตรงที่หัวใจ มีแต่ใจเหงาๆ ใครจะเอาจริงมั้ย คนม้ายไหรอย่างเราเขาคงจะเมิน ในหัวใจลึกๆรู้สึกเจ็บเหลือเกินที่ต้องเดินกับเงา เพราะเขามองหน้าตา คนไม่หล่อตัวดำ หนำซ้ำใจไม่กล้า แค่คำว่ารักมากปากไม่หาญแหลง ทั้งที่มีเหมือนกันฉันก็ใจสีแดง แค่หน้าโหลคำแหลงไม่แทงใจ ลองหันมองคนที่มีรักแท้ ลองแลสักทีมา..