ิผิดถูกโปรดวิจารณ์

...ออกเรือในผืนน้ำวันลมวก
ดังทารกหัดเดินระเหินหิน
สกุณาเต็มฟ้าพากันบิน
ให้คืนถิ่นแผ่นดินแม่ในรังพัง
...คลื่นทะเลถาทัดเข้าหัดโหม
ด้วยเรือโฟมพระพายพัดดัดโอหัง
เพียงประทังชีวิตอนิจจัง
ประดุจดังเสือหิวในทิวเนิน
...แหงนมองเมฆนภาที่อยู่ฟ้า
สายลมพาพัดปลาให้หายเหิน
ในหัวอกทุกข์จิตไม่คิดเดิน
คิดนั่งเขินถึงเงินตราในวาริณทร์
...แลเห็นฝั่งนั่งมาไกลในน้ำซัด
เทียมเทียนทัดก้อนเมฆที่เขาขิน
ลูกทะเลจะหาปลาพาไปกิน
ทั้งหมดสิ้นขมิ้นชันกับภรรยา

....โปรดวิจารณ์