ผมเป็น ผช. ธรรมดา ที่รักการเล่นกีฬา แล้วก็รักแฟนมาก
ตั้งแต่ประถม จำความได้ เลิกเรียนก็จะปั่นจักยานไปเตะบอลกับเพื่อนๆที่โรงเรียนแถวบ้าน ก็เล่นๆไม่ได้จริงๆจังๆหยุดบ้างเล่นบ้าง เพราะตั้งใจเรียนเป็นหลัก พอขึ้น ม.ปลาย ม.4 เข้าชมรมกรีฑา ฉายแวว คัดตัวติดเป็นนักวิ่ง 100 เมตร 4×100 เมตร ของจังหวัดซะงั้น ได้แข่งระดับภาค ม.4 และ ม.5 พอ ม.6 ได้ไประดับประเทศ 1รายการ คือ กีฬานักเรียนนักศึกษา
..ถึง ม.ปลาย ผมจะเป็นนักวิ่งจังหวัด นอนแต่โรงเรียน แต่ ผมก็จบ เกรด 3.81 ...คณิตโอเนต ได้ 80 อิ้ง 46. ...เลยได้โค้ต้าเข้าเรียนมหาลัยเฉยเลย แถมได้คณะที่ตั้งใจว่าจะเรียน
....พอเข้ามหาลัย ถามว่าตั้งใจเรียนไหม ตอบเลยว่า เรียนเรื่อยๆ ...สิ่งที่บุกมากกว่าก็คือเล่นกีฬา เฟรชชี่ แข่งทั่งวิ่ง แข่งบอล 555 จบปีหนึ่งโดยผ่านทุกตัว แต่เกรดก็ไม่ได้สูงอะไร...ชีวิตก็เรียนเล่น เตะบอล ซ้อมวิ่ง เล่นกรีฑาตัวแทนมหาลัย เคยเกือบติดเหรียญ ได้ที่สี่รอบชิง ร้องไห้หนักมาก แต่ก็ไม่เสียใจ เพราะเน้นเรียนมากขึ้น ซ้อมไม่เยอะ พอปี 3 รุ่นน้อง แล้วก็มีแฟน คบกัน จนผมเรียนจบ ออกมาทำงานก่อน
....ออกมาทำงาน ก็เล่นฟุตบอล มีคนมาเจอ ชวนไปเล่นชิงถ้วยรายการหนึ่ง ไปๆมา มีผู้จัดการทีมฟุตบอลกีฬาแห่งชาติของจังหวัดมานั่งดู เรียกติดทีมเฉย ...ก็ไปแข่งแล้วก็ได้แชมป์ระดับภาคมา ถือเป็นชัยชนะของการเล่นกีฬา ใหญ่สุดในชีวิตผม ... แข่งวิ่งมินิ ผมก็ลงแข่งฟันรัน ได้ถ้วยทุกครั้ง ถึงจะไม่ได้ที่หนึ่ง ผมก็ดีใจ เพราะผมเล่นบอล มาวิ่งเอากำลังเฉยๆ
....ตอนนี้ แฟนผมจบออกมา มาทำงานใกล้ๆกัน ผมอยากให้เธอรักการออกกำลังเหมือนผม ...ผมห่วงสุขภาพเธอ เพราะเธอเป็นภูมิแพ้ เธอแพ้อากาศร้อน ทางเดียวที่จะช่วยเธอได้คือ การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เพื่อสร้างภูมิต้านทาน .......แต่เธอไม่ชอบ เธอขี้เกียจ ผมจะทำไงดีครับ อาทิตย์นึง 3 4 วันก็ยังดี แต่นี่ เดือนละครั้งได้มั้ง ...ผมอยากพาเธอไปวิ่งด้วยกัน ไปเดินออกกำลังกาย ไปปั่นจักยาน เข้าฟิตเนส ....แต่เธอไม่เปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ๆเลย ...เฮ้อ ออกกำลังกายมัยช่วยได้จริงๆ ผมรู้ว่าเธอเข้าใจ แต่เธอไม่ทำ ....ผมมีบางช่วงที่หยุดออกกำลังกาย สุขภาพแย่มาก อ้วน หอบ เป็นไข้ ....แต่ผมก็กลับมาได้ .....ผมอยากให้เธอสุขภาพดี รักการออกกำลังกาย เมื่อก่อน เธอหนัก 43 ตอนนี้ 53 แล้วมาบ่นอ้วน ...พอผมซื้อไรมากินเยอะก็บ่น แต่ก็กิน ...#ไปออกกำลังกายด้วยกันได้ไหม ผมรักเธอน๊ะ