พระโพธิสัตว์ ทางอาจาริยวาท อธิบายเป้าหมายของผู้ประพฤติธรรมทั้งนักบวชและชาวบ้าน ว่ามุ่งหมายช่วยเหลือหมู่สัตว์ (หมายถึงมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งมวล แต่พวกถือจัดหมายเอาทั้งเมล็ดทรายหรือก้อนกรวด เป็นต้น) ให้เข้าถึงพุทธภาวะหรือการตรัสรู้ พระโพธิสัตว์แม้ว่าปฏิบัติจนสมบูรณ์เข้านิพพานได้แล้ว ก็ยังไม่เข้า ยินดีเวียนเกิดเวียนตายอยู่ในโลก เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ไม่เลือกหน้า ให้พ้นทุกข์กันหมดก่อน จึงจะเข้าทีหลัง

พระอรหันต์ ทางเถรวาทอธิบายเป้าหมายของผู้ปฏิบัติว่ามุ่งผลคือหมดกิเลสส่วนตนเองแล้วเข้าสู่นิพพาน ส่วนผู้ที่ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้านั้น จะต้องบำเพ็ญบารมีเหมือนพระพุทธเจ้าของเราคือ เป็นพระโพธิสัตว์มาก่อน

ทำไมถึงต้องการเป็นพระโพธิสัตว์ มากกว่าบรรลุมรรคผลนิพพาน (จะเข้านิพพานอยู่แล้ว)?

1.เพราะความต้องการส่วนตัว เช่น อยากเป็นพระพุทธเจ้า คิดค้นวิธีดับทุกข์เอง

2.เพราต้องการช่วยเหลือผู้อื่น แต่พระอรหันต์ก็ช่วยเหลือผู้อื่นได้

3.มีการกำหนดมาแล้ว โดยพระพุทธเจ้าองค์ก่อน หรือธรรมชาติกำหนด

ท่านใดทราบไหมครับ ขณะที่พระอรหันต์หมดทุกข์เพราะกิเลสดับหมดแล้ว
แต่พระโพธิสัตว์กลับเลือกที่จะคงความทุกข์ ไม่กำจัดกิเลสให้หมดสิ้นนั้น เพื่ออะไร?