เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2558
แฟนมาส่งเราไปเรียนตอน บ่ายสอง เขาขอเข้าไปในเมือง เพื่อไปดูรถของน้องที่เอาไปซ่อมไว้ที่ร้านพี่ที่รู้จัก เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ปกติก็ไปอยู่แล้ว
หลังจากที่เราเรียนไปได้สักพัก ก็มีสายเรียกเข้า บอกว่า แฟนเราประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ อาการสาหัส ตอนนั้น เป็นใครก็คงช็อค หลังเลิกเรียนก็รีบไป รพ. พอฟังเหตุการณ์ ก็รู้ว่าคู่กรณีเสียชีวิต แต่ตัวเขาโชคดีที่รอดมาได้ ไม่มีอาการแขนขาหักแต่อยากได้ อาการส่วนใหญ่ก็เป็นที่ใบหน้า เพราะหมวกกันน็อคที่เขาใส่ หลุดตอนเกิดอุบัติเหตุ อาการขั้นต้น ก็กระดูกโหนกแก้มข้างขวาหัก กระดูกเบ้าตาข้างขวาก็หัก ทำให้ได้รับการผ่าตัด และยังมีอาการเลือดออกในสมองข้างขวา ต่อมาเลือดได้หยุดไหล ก็ยังไม่ได้ทำการผ่าตัดใดๆ เขาหยุดเรียน เพื่อกลับไปรักษาตัว ไปอยู่ รพ. ดีๆ หมอเก่งๆ เราไม่ได้เจอกัน เกือบเดือน จำได้ว่าหลังจากที่เขาเข้าผ่าตัด เขาก็โทรมาหาเรา หาว่าเราไม่ห่วง ไม่โทรหาเลย ทั้งๆที่ทุกวัน เราจะโทรไปหาแม่ของเขา เพื่อถามอาการของเขา
จนประมาณปลายเดือนเมษายน เขาได้กลับมาเรียนตามปกติ เราอยู่ด้วยกัน คอยดูแลกัน แต่เราก็ชอบขัดคอกัน หาเรื่องมาเถียง มาง้อ มางอนกันตลอด แผลที่ว่าจะหายไวขึ้น ก็คงไม่หายสักที ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเรามันซุ่มซ่าม ชอบไปโดนหน้าเขา โดนคิ้วเขา แต่เค้าก็ไม่เคยโกรธ บอกซะอีกว่า เขายอมเจ็บ แค่ได้อยู่กับเรา ก็พอ
ล่าสุด ต้นเดือน มิถุนายน เขาเกิดอาการชัก จนต้องนำส่ง รพ หมอบอกว่าเขา มีเลือดออกในสมองซีกซ้าย ซึ่งคนละข้างกับที่เกิดอุบัติเหตุตอนแรก และวันอังคารที่ 16 มิถุนายนนี้ หมอได้ทำการนัดผ่าตัด เขากลัว กลัวว่าจะไม่เหมือนเดิม เราเองก็กลัว ทุกวันนี้พยายามบอกเขา สอนเขา ให้คิดบวก แต่ดูเหมือนเขาจะคิดไม่ได้ ผู้ชายขี้ดื้อ ชอบเถียง ชอบเอาแต่ใจ ชอบเอาตัวเองตั้ง ข้อเสียเขาเยอะแยะมากมาย แต่เราก็รับได้
ตอนนี้เราก็ได้แต่ภาวนา ขอให้ได้เขากลับมาเป็นเช่นเดิม หลังจากผ่าตัด อะไรจะเกิดก็เกิด เราพูดเสมอว่า "เราจะไม่ไปไหน เราจะอยู่ตรงนี้ ที่นี้ ตรงใจ ของเขาตลอด"
ถึงอยู่ไกลกัน แต่ความห่วงใยมันไม่เคยลดลงเลย มันจะมีสักกี่คนคะ ที่เราจะรู้สึกแบบนี้
แฟนกำลังจะผ่าตัดสมอง เขามีโอกาสที่จะกลับมาเป็นเขาคนเดิม ใช่ไหมคะ?
แฟนมาส่งเราไปเรียนตอน บ่ายสอง เขาขอเข้าไปในเมือง เพื่อไปดูรถของน้องที่เอาไปซ่อมไว้ที่ร้านพี่ที่รู้จัก เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ปกติก็ไปอยู่แล้ว
หลังจากที่เราเรียนไปได้สักพัก ก็มีสายเรียกเข้า บอกว่า แฟนเราประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ อาการสาหัส ตอนนั้น เป็นใครก็คงช็อค หลังเลิกเรียนก็รีบไป รพ. พอฟังเหตุการณ์ ก็รู้ว่าคู่กรณีเสียชีวิต แต่ตัวเขาโชคดีที่รอดมาได้ ไม่มีอาการแขนขาหักแต่อยากได้ อาการส่วนใหญ่ก็เป็นที่ใบหน้า เพราะหมวกกันน็อคที่เขาใส่ หลุดตอนเกิดอุบัติเหตุ อาการขั้นต้น ก็กระดูกโหนกแก้มข้างขวาหัก กระดูกเบ้าตาข้างขวาก็หัก ทำให้ได้รับการผ่าตัด และยังมีอาการเลือดออกในสมองข้างขวา ต่อมาเลือดได้หยุดไหล ก็ยังไม่ได้ทำการผ่าตัดใดๆ เขาหยุดเรียน เพื่อกลับไปรักษาตัว ไปอยู่ รพ. ดีๆ หมอเก่งๆ เราไม่ได้เจอกัน เกือบเดือน จำได้ว่าหลังจากที่เขาเข้าผ่าตัด เขาก็โทรมาหาเรา หาว่าเราไม่ห่วง ไม่โทรหาเลย ทั้งๆที่ทุกวัน เราจะโทรไปหาแม่ของเขา เพื่อถามอาการของเขา
จนประมาณปลายเดือนเมษายน เขาได้กลับมาเรียนตามปกติ เราอยู่ด้วยกัน คอยดูแลกัน แต่เราก็ชอบขัดคอกัน หาเรื่องมาเถียง มาง้อ มางอนกันตลอด แผลที่ว่าจะหายไวขึ้น ก็คงไม่หายสักที ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเรามันซุ่มซ่าม ชอบไปโดนหน้าเขา โดนคิ้วเขา แต่เค้าก็ไม่เคยโกรธ บอกซะอีกว่า เขายอมเจ็บ แค่ได้อยู่กับเรา ก็พอ
ล่าสุด ต้นเดือน มิถุนายน เขาเกิดอาการชัก จนต้องนำส่ง รพ หมอบอกว่าเขา มีเลือดออกในสมองซีกซ้าย ซึ่งคนละข้างกับที่เกิดอุบัติเหตุตอนแรก และวันอังคารที่ 16 มิถุนายนนี้ หมอได้ทำการนัดผ่าตัด เขากลัว กลัวว่าจะไม่เหมือนเดิม เราเองก็กลัว ทุกวันนี้พยายามบอกเขา สอนเขา ให้คิดบวก แต่ดูเหมือนเขาจะคิดไม่ได้ ผู้ชายขี้ดื้อ ชอบเถียง ชอบเอาแต่ใจ ชอบเอาตัวเองตั้ง ข้อเสียเขาเยอะแยะมากมาย แต่เราก็รับได้
ตอนนี้เราก็ได้แต่ภาวนา ขอให้ได้เขากลับมาเป็นเช่นเดิม หลังจากผ่าตัด อะไรจะเกิดก็เกิด เราพูดเสมอว่า "เราจะไม่ไปไหน เราจะอยู่ตรงนี้ ที่นี้ ตรงใจ ของเขาตลอด"
ถึงอยู่ไกลกัน แต่ความห่วงใยมันไม่เคยลดลงเลย มันจะมีสักกี่คนคะ ที่เราจะรู้สึกแบบนี้