สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าเรื่องของผมกับหมาซักนิดนึงครับ
ผมได้อ่านข้อความนี้แล้วน้ำตาจะไหล
(ฉันจะไม่อยู่กับนายตลอดชีวิตของนายหรอกนะ เพราะอายุฉันไม่ยาวนานขนาดนั้น แต่ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายตลอดชีวิตของฉันเลยละ )
คิดถึงหมาที่จากไปทั้ง 2 ตัว ตัวนึงคือลัคกี้ตายไปเมื่อปีที่แล้ว ส่วนอีกตัวคือเยลลี่ที่พึ่งตายไปเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ผมเคยเขียนถึงลัคกี้เมื่อตอนที่มันพึ่งตายไปที่นึงแล้ว ครั้งนี้มันจากไปทั้ง 2 ตัวแล้วผมขอเล่าเรื่องทั้งหมด ความประทับใจตลอด 8 ปีที่อยู่ด้วยกัน กับชีวิตผมที่เปลี่ยนไปจนถึงปัจจุบัน
ผมเป็นคนจนๆ คนนึงที่เริ่มต้นจะทำงาน หลังจากเตะฝุ่นอยู่ประมาณ 1 ปี เริ่มต้นมีกิจการของตัวเองพร้อมหนี้สินประมาณ 80000 บาท งานที่เริ่มทำก็รายได้ไม่แน่นอน ได้มั่งไม่ได้มั่ง ตังไม่ค่อยพอใช้หนี้ จากที่อยู่บ้านก็ไปเช่าห้องแถวอยู่เพื่อเปิดร้าน เป็นงานเกี่ยวกับรถยนต์ใช้เงินตัวเองกับเงินยืมแฟนมาลงทุนก็พออยู่ได้ จนวันนึงอะไรอะไรในชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปตั้งแต่มีหมา 2 ตัวเข้ามาอยู่ด้วย
ผมพอจำได้ว่าในช่วงต้นหน้าฝน วันนึงมีหมาที่ไหนไม่รู้เดินมาหาผมก็ให้ของกินมัน หลังจากนั้นมันก็มาเล่นด้วยตลอด พอไม่นานมันก็พาพวกมาอีกตัวนึงเป็นสองตัว สุดท้ายมันก็ย้ายมาอยู่กับผมโดยถาวร คนที่ห้องแถวบอกผมว่าเจ้าของหมาย้ายออกไปทิ้งหมาไว้ มันเลยวนเวียนอยู่แถวนี้
ตอนแรกที่ผมจะเลี้ยงมันผมคิดว่าผมจะเลี้ยงมันไหวรึป่าวเพราะผมไม่ค่อยมีตัง แค่ตัวเองก็ลำบาก แต่ไอ้ 2 ตัวมันเลี้ยงง่าย บางทีผมก็ซื้อข้าวกับปลากระป๋องให้มันกินบ้าง ขนมปังบ้าง บางครั้งก็ต้มมาม่ากิน ผมยังคิดว่าบ้านคนตั้งมากมายทำไมมันถึงมาอยู่กับผม คงเป็นดวงที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
ลัคกี้คือชื่อที่ผมตั้งให้ เพราะชื่อเก่าของมันผมไม่รู้จัก ความหมายคือให้ผมและมันต่างก็โชคดี ส่วนอีกตัวผมตั้งชื่อว่าเยลลี่เพื่อให้คลองกันจะได้เรียกง่าย คนแถวนั้นบอกว่ามันทั้ง 2 ตัวเป็นแม่ลูกกัน ลัคกี้เป็นแม่ สังเกตุว่าลัคกี้จะคอยกัดหมัดให้เยลลี่ตลอดและถึงเยลลี่จะตัวใหญ่กว่าลัคกี้เยอะแต่ไม่กล้ากัดลัคกี้ ผมอยู่เลี้ยงมันทีแรกก้ปล่อยมันไว้นอกบ้าน นานๆไปมันก็เข้ามานอนในบ้าน สุดท้ายมันก็เขามานอนกับผม
แฟนผมยังไม่ได้แต่งงานกันเค้าก็อยู่บ้านเค้าซึ้งไม่ไกลจากร้านผมมากนัก เย็นๆตอนเลิกงานก็จะแวะมาหาโชคดีที่แฟนผมเค้าชอบหมาเหมือนกันเลยไม่มีปัญหา ครั้งแรกที่ลัคกี้มาหาผมแฟนผมพูดว่า อย่าไปเล่นกับมันเดียวมันติด สุดท้ายแฟนผมติดมันกว่าผมอีก
อยู่ๆกันไปงานที่ผมทำดีขึ้น ผมทำงานทุกวันไม่เคยเหงาเพราะมีหมาเป็นเพื่อน ก็ไม่รู้ว่ามันน่ารักตรงไหน แต่อยู่ๆไปก็รู้สึกว่าพวกมันกลายเป็นส่วนนึงในชีวิตไป
ลัคกี้มีนิสัยขี้อ้อน ชอบมีเสียง ดีใจทุกครั้งที่ผมออกไปไหนแล้วกลับมา รึตื่นมาเจอร้องดีใจตลอด ส่วนเยลลี่เป็นหมานิ่งๆแต่ชอบมานอนใกล้ๆ เยลลี่ตาบอดข้างนึงตอนหลังก็บอด 2 ข้าง หมอบอกว่าเป็นต้อหินรักษาไม่ได้ วีระกรรมของมัน 2 ตัวเยอะมากจนจำไม่ไหว รูปแรกที่ผมถ่ายไว้น่าจะแต่ปี 50 ที่มาอยู่ใหม่ๆ ผมลองหาดูมีร่วมๆกัน 600 กว่ารูปเยอะกว่ารูปแฟนอีก ผมกับมันอยู่กันที่ร้านประมาณ 2 ปี ผมก็มีโชคอย่างจังคือบ้านผมมีคนมาขอทำเหมืองเค้าเช่าเป็นเงิน 7 หลัก พอๆกับถูกหวย วันนั้นที่รู้ผมโทรไปบอกแฟน แล้วก็ซื้อกับข้าวมากินกะหมาเต็มที่ หลังจากนั้มผมก็สบายขึ้นเยอะส่วนงานที่ร้านก็ดีมาก พอได้เงินมาผมก็ซื้อรถคันนึงเป็นรถเก่งเก่าๆ รถคันนี้เป็นรถพาหมาเที่ยว เพราะทีแรกๆผมไปไหนกะแฟน 2 คน ตอนหลังผมเป็นห่วงหมากลัวมันจะอยู่ร้านแล้วโดนรถชนเลยพามันไปเที่ยวด้วย ทุกวันอาทิตย์พวกมันจะรู้ว่าจะได้ไปเที่ยว ริมทะเลตั้งแต่จังหวัดตราดจนถึงระยองผมพามันไปเกือบทุกหาด เกาะช้างก็เคยพาข้ามไป ไกลสุดไปเขาใหญ่วังน้ำเขียว การไปเที่ยวแล้วมีหมาไปด้วยมันสนุกมีความสุขมาก ถึงจะลำบากเรื่องกิน เรื่องที่พัก เรื่องความวุ่นวายของมันต่างๆ จนมาถึงช่วงหลัง เยลลี่ตาบอด 2 ข้างผมถึงไปไหนน้อยลงจะพาไปแต่ที่ใกล้ๆที่เยลลีเคยไป
ประมาณปี 54 ผมก็เปิดร้านที่ 2 เพิ่ม มาอยู่ในตัวเมืองผมก็เอามันตามมาอยู่ด้วยเป็นบ้านตึก 3 ชั้น เช้าผมก็ไปทำงานร้านเดิมแฟนอยู่ที่ร้านใหม่ผมก็จะเอาหมานั่งรถไปทำงานกับผมด้วยเกือบทุกวัน ระยะทาง 4-5 ก.ม. ที่ร้านใหม่หมานอนชั้นบนคือพยายามจะให้มันนอนข้างล่างแต่มันไม่ยอมเพราะมันนอนด้วยจนติด นอกบ้านก็นอนไม่ได้ร้องบ้านจะแตก จากหมาถูกทิ้งนอนห้องแถวก็กลายเป็นหมาอยู่ตึกนอนห้องแอร์ไป
ช่วงปีหลังผมมีงานเพิ่มอีก 1 งานต้องออกไปต่างจังหวัดบ่อย แต่เฉพาะเสาร์อาทิตย์ ผมก็เอามันสองตัวไปฝากแม่ไว้ที่บ้านสวนวันธรรมดาถึงรับมาอยู่ด้วย กลายเป็นแม่ผมติดมัน 2 ตัวอีกคน พอไปรับหมากลับไม่ยอมจะให้มา เอามาหลายวันก็โทรมาตามให้เอาหมากลับไปบ้าน แม่ผมชอบหมาเก็บหมามาเลี้ยงไว้ 6-7 ตัว บ้านเป็นสวนมีพื้นที่หมาก็วิ่งเล่นกันสบายไม่เหมือนอยู่ในเมือง
ปีที่แล้ว 14 ตุลา ลัคกี้ก็ตายไปก่อนผมก็ทำใจไว้แล้วเพราะอายุมัน 2 ตัวก็มากพอควร หลังจากลัคกี้ตายเยลลี่ก็อยู่ตัวเดียว มัน 2 ตัวอยู่ด้วยกันมาตลอด จนช่วงหลังเยลลี่จะนอนมากนอนพร้อมผมตื่นบ่ายโมง จนสุดท้ายเมื่อปลายเดือน พ.ค. มันก็ตายไปอีกตัว รวมเวลาที่อยู่ด้วยกัน 8 ปีกว่า
มัน 2 ตัวไปดีแล้วตอนตายผมอยู่กับมันทั้ง 2 ตัวจนสิ้นลม ทั้งคู่ตายอย่างสงบไม่ทรมานมาก
ขอให้ เยลลี่ลัคกี้ ไปสบายเกิดชาติหน้ามีแต่ความสุข ผมจะจำทั้ง 2 ตัวไปจนวันสุดท้ายของผม
[CR][SR] ด้วยความคิดถึง เยลลี่ลัคกี้ สุนัขหลงทางกับช่วงเวลาที่มีความสุขของผม
ผมได้อ่านข้อความนี้แล้วน้ำตาจะไหล
(ฉันจะไม่อยู่กับนายตลอดชีวิตของนายหรอกนะ เพราะอายุฉันไม่ยาวนานขนาดนั้น แต่ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายตลอดชีวิตของฉันเลยละ )
คิดถึงหมาที่จากไปทั้ง 2 ตัว ตัวนึงคือลัคกี้ตายไปเมื่อปีที่แล้ว ส่วนอีกตัวคือเยลลี่ที่พึ่งตายไปเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ผมเคยเขียนถึงลัคกี้เมื่อตอนที่มันพึ่งตายไปที่นึงแล้ว ครั้งนี้มันจากไปทั้ง 2 ตัวแล้วผมขอเล่าเรื่องทั้งหมด ความประทับใจตลอด 8 ปีที่อยู่ด้วยกัน กับชีวิตผมที่เปลี่ยนไปจนถึงปัจจุบัน
ผมเป็นคนจนๆ คนนึงที่เริ่มต้นจะทำงาน หลังจากเตะฝุ่นอยู่ประมาณ 1 ปี เริ่มต้นมีกิจการของตัวเองพร้อมหนี้สินประมาณ 80000 บาท งานที่เริ่มทำก็รายได้ไม่แน่นอน ได้มั่งไม่ได้มั่ง ตังไม่ค่อยพอใช้หนี้ จากที่อยู่บ้านก็ไปเช่าห้องแถวอยู่เพื่อเปิดร้าน เป็นงานเกี่ยวกับรถยนต์ใช้เงินตัวเองกับเงินยืมแฟนมาลงทุนก็พออยู่ได้ จนวันนึงอะไรอะไรในชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปตั้งแต่มีหมา 2 ตัวเข้ามาอยู่ด้วย
ผมพอจำได้ว่าในช่วงต้นหน้าฝน วันนึงมีหมาที่ไหนไม่รู้เดินมาหาผมก็ให้ของกินมัน หลังจากนั้นมันก็มาเล่นด้วยตลอด พอไม่นานมันก็พาพวกมาอีกตัวนึงเป็นสองตัว สุดท้ายมันก็ย้ายมาอยู่กับผมโดยถาวร คนที่ห้องแถวบอกผมว่าเจ้าของหมาย้ายออกไปทิ้งหมาไว้ มันเลยวนเวียนอยู่แถวนี้
ตอนแรกที่ผมจะเลี้ยงมันผมคิดว่าผมจะเลี้ยงมันไหวรึป่าวเพราะผมไม่ค่อยมีตัง แค่ตัวเองก็ลำบาก แต่ไอ้ 2 ตัวมันเลี้ยงง่าย บางทีผมก็ซื้อข้าวกับปลากระป๋องให้มันกินบ้าง ขนมปังบ้าง บางครั้งก็ต้มมาม่ากิน ผมยังคิดว่าบ้านคนตั้งมากมายทำไมมันถึงมาอยู่กับผม คงเป็นดวงที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
ลัคกี้คือชื่อที่ผมตั้งให้ เพราะชื่อเก่าของมันผมไม่รู้จัก ความหมายคือให้ผมและมันต่างก็โชคดี ส่วนอีกตัวผมตั้งชื่อว่าเยลลี่เพื่อให้คลองกันจะได้เรียกง่าย คนแถวนั้นบอกว่ามันทั้ง 2 ตัวเป็นแม่ลูกกัน ลัคกี้เป็นแม่ สังเกตุว่าลัคกี้จะคอยกัดหมัดให้เยลลี่ตลอดและถึงเยลลี่จะตัวใหญ่กว่าลัคกี้เยอะแต่ไม่กล้ากัดลัคกี้ ผมอยู่เลี้ยงมันทีแรกก้ปล่อยมันไว้นอกบ้าน นานๆไปมันก็เข้ามานอนในบ้าน สุดท้ายมันก็เขามานอนกับผม
แฟนผมยังไม่ได้แต่งงานกันเค้าก็อยู่บ้านเค้าซึ้งไม่ไกลจากร้านผมมากนัก เย็นๆตอนเลิกงานก็จะแวะมาหาโชคดีที่แฟนผมเค้าชอบหมาเหมือนกันเลยไม่มีปัญหา ครั้งแรกที่ลัคกี้มาหาผมแฟนผมพูดว่า อย่าไปเล่นกับมันเดียวมันติด สุดท้ายแฟนผมติดมันกว่าผมอีก
อยู่ๆกันไปงานที่ผมทำดีขึ้น ผมทำงานทุกวันไม่เคยเหงาเพราะมีหมาเป็นเพื่อน ก็ไม่รู้ว่ามันน่ารักตรงไหน แต่อยู่ๆไปก็รู้สึกว่าพวกมันกลายเป็นส่วนนึงในชีวิตไป
ลัคกี้มีนิสัยขี้อ้อน ชอบมีเสียง ดีใจทุกครั้งที่ผมออกไปไหนแล้วกลับมา รึตื่นมาเจอร้องดีใจตลอด ส่วนเยลลี่เป็นหมานิ่งๆแต่ชอบมานอนใกล้ๆ เยลลี่ตาบอดข้างนึงตอนหลังก็บอด 2 ข้าง หมอบอกว่าเป็นต้อหินรักษาไม่ได้ วีระกรรมของมัน 2 ตัวเยอะมากจนจำไม่ไหว รูปแรกที่ผมถ่ายไว้น่าจะแต่ปี 50 ที่มาอยู่ใหม่ๆ ผมลองหาดูมีร่วมๆกัน 600 กว่ารูปเยอะกว่ารูปแฟนอีก ผมกับมันอยู่กันที่ร้านประมาณ 2 ปี ผมก็มีโชคอย่างจังคือบ้านผมมีคนมาขอทำเหมืองเค้าเช่าเป็นเงิน 7 หลัก พอๆกับถูกหวย วันนั้นที่รู้ผมโทรไปบอกแฟน แล้วก็ซื้อกับข้าวมากินกะหมาเต็มที่ หลังจากนั้มผมก็สบายขึ้นเยอะส่วนงานที่ร้านก็ดีมาก พอได้เงินมาผมก็ซื้อรถคันนึงเป็นรถเก่งเก่าๆ รถคันนี้เป็นรถพาหมาเที่ยว เพราะทีแรกๆผมไปไหนกะแฟน 2 คน ตอนหลังผมเป็นห่วงหมากลัวมันจะอยู่ร้านแล้วโดนรถชนเลยพามันไปเที่ยวด้วย ทุกวันอาทิตย์พวกมันจะรู้ว่าจะได้ไปเที่ยว ริมทะเลตั้งแต่จังหวัดตราดจนถึงระยองผมพามันไปเกือบทุกหาด เกาะช้างก็เคยพาข้ามไป ไกลสุดไปเขาใหญ่วังน้ำเขียว การไปเที่ยวแล้วมีหมาไปด้วยมันสนุกมีความสุขมาก ถึงจะลำบากเรื่องกิน เรื่องที่พัก เรื่องความวุ่นวายของมันต่างๆ จนมาถึงช่วงหลัง เยลลี่ตาบอด 2 ข้างผมถึงไปไหนน้อยลงจะพาไปแต่ที่ใกล้ๆที่เยลลีเคยไป
ประมาณปี 54 ผมก็เปิดร้านที่ 2 เพิ่ม มาอยู่ในตัวเมืองผมก็เอามันตามมาอยู่ด้วยเป็นบ้านตึก 3 ชั้น เช้าผมก็ไปทำงานร้านเดิมแฟนอยู่ที่ร้านใหม่ผมก็จะเอาหมานั่งรถไปทำงานกับผมด้วยเกือบทุกวัน ระยะทาง 4-5 ก.ม. ที่ร้านใหม่หมานอนชั้นบนคือพยายามจะให้มันนอนข้างล่างแต่มันไม่ยอมเพราะมันนอนด้วยจนติด นอกบ้านก็นอนไม่ได้ร้องบ้านจะแตก จากหมาถูกทิ้งนอนห้องแถวก็กลายเป็นหมาอยู่ตึกนอนห้องแอร์ไป
ช่วงปีหลังผมมีงานเพิ่มอีก 1 งานต้องออกไปต่างจังหวัดบ่อย แต่เฉพาะเสาร์อาทิตย์ ผมก็เอามันสองตัวไปฝากแม่ไว้ที่บ้านสวนวันธรรมดาถึงรับมาอยู่ด้วย กลายเป็นแม่ผมติดมัน 2 ตัวอีกคน พอไปรับหมากลับไม่ยอมจะให้มา เอามาหลายวันก็โทรมาตามให้เอาหมากลับไปบ้าน แม่ผมชอบหมาเก็บหมามาเลี้ยงไว้ 6-7 ตัว บ้านเป็นสวนมีพื้นที่หมาก็วิ่งเล่นกันสบายไม่เหมือนอยู่ในเมือง
ปีที่แล้ว 14 ตุลา ลัคกี้ก็ตายไปก่อนผมก็ทำใจไว้แล้วเพราะอายุมัน 2 ตัวก็มากพอควร หลังจากลัคกี้ตายเยลลี่ก็อยู่ตัวเดียว มัน 2 ตัวอยู่ด้วยกันมาตลอด จนช่วงหลังเยลลี่จะนอนมากนอนพร้อมผมตื่นบ่ายโมง จนสุดท้ายเมื่อปลายเดือน พ.ค. มันก็ตายไปอีกตัว รวมเวลาที่อยู่ด้วยกัน 8 ปีกว่า
มัน 2 ตัวไปดีแล้วตอนตายผมอยู่กับมันทั้ง 2 ตัวจนสิ้นลม ทั้งคู่ตายอย่างสงบไม่ทรมานมาก
ขอให้ เยลลี่ลัคกี้ ไปสบายเกิดชาติหน้ามีแต่ความสุข ผมจะจำทั้ง 2 ตัวไปจนวันสุดท้ายของผม
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว