คือสามีรีบทำเรื่องย้ายที่ทำงานเพื่อจะได้มาอยู่กับเราและลูกที่บ้านและอีกอย่างก็ใกล้บ้านเค้าด้วย มีเวลาแค่สองวันในการยื่นใบลาออก เค้าก็รีบๆๆๆทำค่ะ อันนี้เห็นใจและดีใจที่เค้าทำเพื่อครอบครัว ประเด็นอยู่ที่ เค้าคุยกับเพื่อนผู้ชายในเฟสที่แนะนำสถานที่ทำงานให้และเพื่อนเค้าคุยแซวว่า น้องจอยเรียนที่เดียวกัน คนนี้สวยๆๆๆ สามีเลยตอบกลับว่า เดี๋ยวเมียกุเอากุตายพอดี (พอดีมีครั้งนึงที่เราทะเลาะกันและสามีเลยเป็นคนบอกเองว่าจะให้รหัสเฟส เราไม่ได้ร้องขอเองก่อนแต่อย่างใดนะคะ) วันต่อมา เค้าก็คุยเรื่องงานกับเพื่อน แต่แอบมีบทสนทนาที่สะกิดต่อมภรรยาขี้หึงดังนี้ค่ะ
สามี : เออน้องจอยเข้าท่าหวะ
เพื่อน : นั่น เดี๋ยวกุไม่ส่งงานให้เลย
สามี : เออน่า กุไม่ให้ใกล้หรอก เดี๋ยวกุน้องเค้าแอบชอบกุ
เพื่อน : เดี๋ยวกุบอกเมีย
สามี : กุว่าเข้าท่าเฉยๆ ไม่ได้บอกว่าจะทำอะไรนิ่
(ขออภัยในคำสรรพนามนะคะ)
ภรรยาขี้หึงเลยจี๊ดสิค่ะ เลยไลน์ถามเค้า เค้าก็ตอบแบบขำๆว่า อ้าวนึกว่าเลิกติดตามละ(หมายถึงเข้าเชคเฟสค่ะ) เค้าก็ตอบคุยเล่นกับเพื่อนเฉยๆ เพื่อนมันแซวมา แต่เราครอบเฉพาะคำว่า "น้องจอยเข้าท่าหวะ" ไป เพราะจี๊ดกับคำนี้มาก คิดในใจ เอ มันเข้าท่ายังไง ชอบมากหรอ หรืออะไรยังไง คิดไปต่างๆนาๆ เราก็เปนคนยืดยาวซะด้วยซิ เราเลยถามเค้าว่า เข้าท่า แปลว่าอะไรหรอ? ก็สวย ก็น่ารัก โอ้โห!! ตอบมาแบบนี้ ยิ่งปรี๊ดดดดดเลยจ้า ไม่รู้ทำไม นิ่งไปซักพัก ด้วยอารมปรี๊ดและงอนเลยตอบกลับไปว่า สวยมากหรอ จะจีบก็ไม่ว่านะ เค้าก็ตอบกลับมา ถ้าพูดก่อนยังไม่ยื่นใบลาออก จะไม่ลาออกเลยนะ จากนั้นก็ทะเลาะกันบลาๆๆๆๆๆ สรุปเค้าหาว่าเราหาเรื่อง เอาเรื่องไม่เปนเรื่องมาทะลาะ เรื่องก็ไร้สาระจิงค่ะ แต่ภรรยาขี้หึงแบบเรา มันดันปรี๊ดนะซิค่ะ และเค้ายังบอกอีกว่า เราถือวิสาสะ ขนาดโทรศัพท์เราเค้ายังไม่เคยจับเลย นี่อะไร ซอกแซกเค้าไปหมด เราเลยบอก เธอเป็นคนให้พาสเวริดเรามาเอง ทำไมตอนนี้มาพูดเราถือวิสาสะ นี่ก็ปรี๊ดอีกค่ะ จากนั้นก็ทะเลาะกันก่อน บลาๆๆๆๆ ประเด็นสุดท้าย เค้าบอกวันนี้จะไม่กลับมาบ้านหาเราและลูก เค้าจะกลับไปบ้านแม่เค้า ไปพักผ่อน กลับมานี่บรรยากาศก็ไม่น่าอยู่มีแต่ทะเลาะ โอ้โห เรานิ่ร้องไห้หนักมากเลยค่ะ เราคิดว่า ยังไงก็ต้องกลับมาหาลูกก่อน จะทะเลาะอะไรยังไงก็ต้องมาหาลูกซิ ลูกเพิ่งสองเดือนเอง เราทั้งร้องไห้ ขอร้อง ขอโทษที่หาเรื่อง บอกเค้าว่า วันนี้กลับมาหาลูกนะ เราบอกลูกแล้วว่า เดี๋ยวพ่อก็กลับ เค้าบอก ไม่อย่างเดียว เพราะถึงบ้านแล้ว เด็กเค้าฟังไม่รู้เรื่องหรอก เดี๋ยววันอาทิตย์จะมาหา ปรี๊ดอีกเพราะกะลังร้องไห้ยุ เราเลยบอก ลูกเค้ารับรู้ได้ทุกอย่างตั้งแต่หัวใจเต้นยุในท้องแล้วซึ่งมันไม่ได้ไกลมากค่ะ บ้านสามีกับบ้านเรา แค่สามสิบกว่ากิโล คุณแม่ขี้มโน ก็ร้องไห้หนักมาสิค่ะ คิดถึงหน้าลูกละร้องๆๆๆๆ คุยโทสับกับเค้าทั้งร้องไห้ทั้งขอร้อง เค้าก็บอก ถึงบ้านละเนี่ย วันนี้จะนอนกับแม่ก่อน เราก็ดราม่าหนักมาก คิดว่าทำไมเค้าทำแบบนี้กับลูก ถึงจะโกด จะงอน จะทะเลาะ นี่คือบ้าน ยังไงก็ต้องกลับมาหาลูกสิ ในใจจิงๆที่ขอร้องเค้ากลับมานี่เป็นครั้งแรกที่ขอร้องให้กลับมาไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่อยากให้เค้ากลับมาหาลูก เพราะเราเชื่อว่า เด็กเค้ารับรู้ได้และเค้าคงรอคอยพ่อกลับมาค่ะ เราดราม่าไปมั้ยค่ะ TTTTTT