พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘
สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
อัคคัยหสูตรที่ ๒




             [๒๒๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่ใช่ของเธอ พวกเธอ
จงละสิ่งนั้นเสีย สิ่งนั้นเมื่อพวกเธอละได้แล้ว จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล
เพื่อความสุข ดูกรภิกษุทั้งหลาย อะไรเล่าไม่ใช่ของพวกเธอ รูปไม่ใช่ของ
พวกเธอ  พวกเธอจงละรูปนั้นเสีย รูปนั้นอันพวกเธอละได้แล้ว จะเป็น
ไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข เสียง... กลิ่น... รส... โผฏฐัพพะ (สัมผัสทางกาย)...ธรรมารมณ์(เรื่องราวและสภาพที่เกิดขึ้นในใจ)ไม่ใช่ของพวกเธอ พวกเธอจงละธรรมารมณ์นั้นเสีย ธรรมารมณ์นั้นเมื่อพวกเธอละได้แล้ว จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข


              ดูกรภิกษุทั้งหลาย หากมีคนนำหญ้า กิ่งไม้และใบไม้ที่มีอยู่ในเชตวันนี้ไป หรือเผา หรือทำตามที่เขาต้องการ  พวกเธอมีความคิดอย่างนี้ว่า  คนอื่น ๆ นำพวกเธอไปหรือเผา หรือทำตามที่ต้องการ ดังนี้ บ้างไหม

             ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า หาเป็นดั่งนั้นไม่ พระเจ้าข้า ฯ

             พ. ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร

             ภิ. เพราะเหตุว่า หญ้าเป็นต้นนั้นไม่ได้เป็นตน หรือเป็นของเนื่องด้วยตน
ของข้าพระองค์ทั้งหลายเลย พระเจ้าข้า ฯ

             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล รูปไม่ใช่ของพวกเธอ  พวกเธอจงละรูปนั้นเสีย รูปนั้นเมื่อเธอทั้งหลายละได้แล้ว จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข เสียง... กลิ่น... รส... โผฏฐัพพะ... ธรรมารมณ์ไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละธรรมารมณ์นั้นเสีย ธรรมารมณ์นั้นเมื่อพวกเธอละได้แล้ว จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ฯ


จบสูตรที่ ๖







เนื้อความจากพระไตรปิฎก
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=3357&Z=3377&pagebreak=0

ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=220

ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย ได้ที่ :-
[220] http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=18&item=220&Roman=0