สวัสดีคะ ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวเราเองค่ะ เป็นเหตุการณ์ตอนยายทวดเราเสีย ซึ่งเรายังไม่เกิด คุณยายและคุณแม่เล่าให้ฟังอีกทีค่ะ
คุณตาทวดเรารับราชการทหารยศพลตรี ส่วนยายทวดเป็นช่างตัดเสื้อผ้า ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 6 คน คุณยายเราเป็นลูกคนที่ 2 และเป็นผู้หญิงคนเดียว คุณยายทวดเป็นคนขยัน เก็บเงินเก่งมาก ปากร้ายใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น แต่ท่านเป็นคนดุมากและโมโหร้าย ดุชนิดที่ว่าคนกลัวกันทั้งตระกูล ตั้งแต่พี่น้อง ยันลูกเขยลูกสะใภ้ และมีโรคประจำตัวเส้นประสาทหัวใจมีปัญหา เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ มีบ้าน 3 หลังในบริเวณเดียวกัน
ตอนนั้นประมาณปี 2514 ตาทวดเราต้องเดินทางไปราชการทหารต่างประเทศ ซึ่งปีนั้นพิเศษตรงที่หลวงอนุญาตให้พาภรรยาไปด้วยได้ ก่อนเดินทางประมาณ 1 เดือนทุกวันหลวงจะส่งรถมารับยายทวดไปเรียนภาษาเบื้องต้นที่ YMCA (เป็นสถาบันภาษาที่โด่งดังสมัยในนั้น เหมือนประมาณ AUA ค่ะ) ตอนนั้นยายทวดมีแพลนจะให้คุณลุงเราบวชเณช (คุณยายเรามีลูก 2 คน คุณลุงกับคุณแม่เราค่ะ) แต่คุณลุงฝันแปลกๆ ฝันว่ามีผู้ชายใส่ชุดขาว ไม่มีขาช่วงล่าง มายืนอยู่ปลายเตียง แล้วบอกว่า "อย่าพึ่งบวช เพราะจะตายเร็ว" ตอนนั้นทุกคนในครอบครัวก็เข้าใจว่า ถ้าให้คุณลุงบวชแล้วจะตายเร็ว จึงล้มเลิกไป
หลังจากยายทวดเดินทางกลับจากต่างประเทศได้ประมาณเกือบเดือน วันนั้นทุกคนดูโทรทัศน์และนั่งทานข้าวไปด้วย (เผื่อบางคนสงสัยว่าสมัยนั้นมีโทรทัศน์แล้วหรอ ตาทวดเราเป็นเจ้ากรมสื่อสารทหารบก ที่บ้านเลยมีโทรทัศน์ค่ะ) ตาทวดดูข่าวอยู่ ยายทวดก็เปลี่ยนช่องไปดูละคร ปกติตาทวดจะเป็นคนใจดีและใจเย็นมาก แต่วันนั้นไม่รู้ยังไง ตาทวดโมโหโวยวายว่าเปลี่ยนช่องทำไม กำลังดูข่าวอยู่ ยายทวดก็โมโห ทะเลาะกัน ท่านดึงผ้าปูโต๊ะทานข้าว สำรับข้าวกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น และด้วยความโมโหจนลืมตัว ยายทวดกระชากสร้อยพระแก้วมรกตที่ใส่ติดตัวจนขาด เขวี้ยงไปมุมห้อง แล้วอาการโรคหัวใจก็กำเริบ ตาทวดได้สติก็หยุดแล้วรีบมาช่วยนวดหน้าอกยายทวด คุณยายเรารีบวิ่งไปเก็บสร้อยพระของยายทวด แต่ปรากฎว่าเศียรของพระแก้วมรกตหักออกจากองค์ ยายเราเอาไปให้ที่ร้านทองดูว่าสามารถซ่อมหรือเลี่ยมปิดส่วนที่หักได้หรือไม่ ทางร้านบอกว่าซ่อมไปเดี๋ยวก็หลุดอีกอยู่ดี ไม่สามารถซ่อมให้ได้ คุณยายเราจึงไปบอกตาทวด ท่านก็บอกคุณยายว่าให้เก็บเอาไว้ อย่าให้ยายทวดเรารู้ เดี๋ยวจะไม่สบายใจ เมื่อยายทวดนึกขึ้นมาได้ ก็ถามถึงสร้อยพระ คุณยายเราก็บอกไปว่า หาเจอแต่สร้อย แต่ไม่รู้ว่าองค์พระกระเด็นไปไหน
พิมพ์ต่อสักครู่นะคะ
เชื่อเรื่องลางบอกเหตุก่อนตายกันไหมคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวเราเองค่ะ เป็นเหตุการณ์ตอนยายทวดเราเสีย ซึ่งเรายังไม่เกิด คุณยายและคุณแม่เล่าให้ฟังอีกทีค่ะ
คุณตาทวดเรารับราชการทหารยศพลตรี ส่วนยายทวดเป็นช่างตัดเสื้อผ้า ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 6 คน คุณยายเราเป็นลูกคนที่ 2 และเป็นผู้หญิงคนเดียว คุณยายทวดเป็นคนขยัน เก็บเงินเก่งมาก ปากร้ายใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น แต่ท่านเป็นคนดุมากและโมโหร้าย ดุชนิดที่ว่าคนกลัวกันทั้งตระกูล ตั้งแต่พี่น้อง ยันลูกเขยลูกสะใภ้ และมีโรคประจำตัวเส้นประสาทหัวใจมีปัญหา เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ มีบ้าน 3 หลังในบริเวณเดียวกัน
ตอนนั้นประมาณปี 2514 ตาทวดเราต้องเดินทางไปราชการทหารต่างประเทศ ซึ่งปีนั้นพิเศษตรงที่หลวงอนุญาตให้พาภรรยาไปด้วยได้ ก่อนเดินทางประมาณ 1 เดือนทุกวันหลวงจะส่งรถมารับยายทวดไปเรียนภาษาเบื้องต้นที่ YMCA (เป็นสถาบันภาษาที่โด่งดังสมัยในนั้น เหมือนประมาณ AUA ค่ะ) ตอนนั้นยายทวดมีแพลนจะให้คุณลุงเราบวชเณช (คุณยายเรามีลูก 2 คน คุณลุงกับคุณแม่เราค่ะ) แต่คุณลุงฝันแปลกๆ ฝันว่ามีผู้ชายใส่ชุดขาว ไม่มีขาช่วงล่าง มายืนอยู่ปลายเตียง แล้วบอกว่า "อย่าพึ่งบวช เพราะจะตายเร็ว" ตอนนั้นทุกคนในครอบครัวก็เข้าใจว่า ถ้าให้คุณลุงบวชแล้วจะตายเร็ว จึงล้มเลิกไป
หลังจากยายทวดเดินทางกลับจากต่างประเทศได้ประมาณเกือบเดือน วันนั้นทุกคนดูโทรทัศน์และนั่งทานข้าวไปด้วย (เผื่อบางคนสงสัยว่าสมัยนั้นมีโทรทัศน์แล้วหรอ ตาทวดเราเป็นเจ้ากรมสื่อสารทหารบก ที่บ้านเลยมีโทรทัศน์ค่ะ) ตาทวดดูข่าวอยู่ ยายทวดก็เปลี่ยนช่องไปดูละคร ปกติตาทวดจะเป็นคนใจดีและใจเย็นมาก แต่วันนั้นไม่รู้ยังไง ตาทวดโมโหโวยวายว่าเปลี่ยนช่องทำไม กำลังดูข่าวอยู่ ยายทวดก็โมโห ทะเลาะกัน ท่านดึงผ้าปูโต๊ะทานข้าว สำรับข้าวกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น และด้วยความโมโหจนลืมตัว ยายทวดกระชากสร้อยพระแก้วมรกตที่ใส่ติดตัวจนขาด เขวี้ยงไปมุมห้อง แล้วอาการโรคหัวใจก็กำเริบ ตาทวดได้สติก็หยุดแล้วรีบมาช่วยนวดหน้าอกยายทวด คุณยายเรารีบวิ่งไปเก็บสร้อยพระของยายทวด แต่ปรากฎว่าเศียรของพระแก้วมรกตหักออกจากองค์ ยายเราเอาไปให้ที่ร้านทองดูว่าสามารถซ่อมหรือเลี่ยมปิดส่วนที่หักได้หรือไม่ ทางร้านบอกว่าซ่อมไปเดี๋ยวก็หลุดอีกอยู่ดี ไม่สามารถซ่อมให้ได้ คุณยายเราจึงไปบอกตาทวด ท่านก็บอกคุณยายว่าให้เก็บเอาไว้ อย่าให้ยายทวดเรารู้ เดี๋ยวจะไม่สบายใจ เมื่อยายทวดนึกขึ้นมาได้ ก็ถามถึงสร้อยพระ คุณยายเราก็บอกไปว่า หาเจอแต่สร้อย แต่ไม่รู้ว่าองค์พระกระเด็นไปไหน
พิมพ์ต่อสักครู่นะคะ