สวัสดีคะเพื่อนๆพันทิป.
           เค้าบอกว่ามีเพื่อนบ้านดีโชคดีกว่าถูกหวย!!  ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ เรามาซื้อบ้านอยู่หมู่บ้านนึง และต่อมาน้าสาวก้อมาซื้อใกล้ๆกันแต่ก่อนบ้านเรากับน้าจะนั่งกินข้าวด้วยกัน นั่งเป็นวงๆไม่ได้นั่งโต๊ะตามประสาคนต่างจังหวัด. อบอุ่นดีคะ. ทำอาหารปาร์ตี้กันทุกอาทิตย์. ด้วยความที่บ้านเราอาหารอร่อย เวลาทำก้อจะเผื่อแผ่คนข้างบ้านตลอด. แต่ก่อนก้อมีน้ำใจช่วยเหลือแบ่งปันกันและกัน. และแล้วก้อมีจุดเปลี่ยนคือ คนข้างบ้านคนนึงเค้าขายบ้าน บ้านข้างๆจึงให้ญาติเขามาซื้อ ญาติเค้าเป็นคนขี้นินทามาก คนแถวๆนั้นก้อจะสนิทกับบ้านนี้ไม่กี่หลัง. บางครั้งก้อเอาเรื่องบ้านที่เค้าสนิทด้วยมานินทา บางครั้งเรานั่งคุยกับน้าสาวอยู่น้าบ้าน. เค้าก้อมานั่งนินทาตอนเช้า. เราก้อเลยต้องนั่งฟังเค้านินทาไปด้วย. บางครั้งเราแอบคิดว่านี่เค้าสนิทกันจริงหรือ. ทำไมถึงเอาเรื่องบ้านที่สนิทมานินทาแบบนี้. ผ่านไปไม่นานบ้านข้างๆที่เคยสนิท. เคยทักทายบ้านเรา. ก้อมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป. ไม่อยากคุย. ไม่อยากพูด. ยิ้มแหยๆ. แต่ครอบครัวเราไม่ค่อยสุงสิงอะไรกับใคร. เลยไม่สนใจอยากจะคบก้อคบไม่คบก้อไม่เป็นไร. หลังๆบรรดาสามีของบ้าน3หลังหลักๆที่เค้าสนิทกันเค้านั่งกินเหล้าตั้งวงทุกวัน แต่ประเด็นคือหลังๆเริ่มเอาเครื่องเสียงมาต่อเลยจร้า คือ เปิดทุกวัน. และตัวเราเองเป็นคนนอนเร็ว. คือ จะนอนยังไงเมื่อมันเสียงดัง. บางทีเราต้องกินยาให้นอนหลับไปเลย อยู่มาวันนึงคือ. เค้าเอาเครื่องเสียงออกมาให้เด็กร้องเพลงจร้าคือเข้าใจอารมณ์เด็กแหกปากร้องปะ. มันไม่ได้เพราะเสียงปรี๊ดประสาทจะ-อะคะ โอเคร อดทนไม่อยากมีเรื่องเพราะเคยมีสัมพันธ์อันดีกันมาก่อนช่วยเหลือกันและกัน หัวค่ำก้อโอเครทนได้. รอๆ3ทุ่มครึ่ง. คงหยุดมั้ง. ไม่หยุดจร้าเผอิญว่าเราเป็นเพื่อนในเฟสกับน้าข้างบ้าน เราเลยบ่นลอยๆว่า. เป็นเพื่อนบ้านเรือนเคียงกันควรมีความเกรงใจกันหรือเปล่า. คุณจะปาร์ตี้กันทุกวันไม่เป็นไรหรอก. แต่เห็นใจคนต้องตื่นเช้าไปทำงานหน่อยไหม. ประมาณนี้. แล้วเป็นโรคบ้าอะไรกันต้องปาร์ตี้วันอาทิตย์. คือถ้ามันศุกร์. เสาร์. เราจะไม่ว่าเลย. แต่นี่ต้องพรุ่งนี้ตื่นไปทำงาน. พอเราขึ้นสเตตัสไนเฟสสักพักเสียงเพลงสงบจร้า เราคิดในใจเออสงสัยคิดได้มั้ง. พอวันรุ่งขึ้นแม่โทรมาต่อว่าเราจร้า. ว่าไปเขียนว่าเค้าแบบนั้นทำไม. เราถามว่าทำไมใครมาว่า. แม่บอกน้าสาวเรามาว่าแม่ เพราะพวกเขาสนิทกัน. เราเลยบอกแม่ไปว่า. แม่เราอดทนที่จะไม่พูดอะไรเพราะเค้าเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกันแต่เขาละเกรงใจเรารึป่าว. อยากจะเสียงดังอะไรยังไงก้อได้. แต่พอเค้าพูดอะไรขึ้นมา หาว่าไปด่าเค้าทั้งๆที่เราพูดกลางๆไม่มีคำด่าสักคำ เราบอกว่าเราจะไม่อดทนแล้ว. แม่อยากจะทนก้อทนไป แม่เราก้อเข้าใจเรา. แต่ด้วยความเป็น ผู้ใหญ่ก้อทำไรไม่ได้. ก้อเลยไปพูดกับน้องสาวเค้า.(น้าสาวเรา) ว่าเวลาใครมาทำอะไรเสียงดังตัวเองจะไปด่าเค้าอย่างนั้นอย่างนี้. พอพวกตัวเองกลับเงียบกลิบ. คนในกลุ่มมีการมาพูดว่าทำไมไม่มาบอกกันดีๆ. เราอยากถามว่าใครจะกล้าไปพูดอะ. พูดก้อมองหน้ากันไม่ติด. ขนาดแค่เราระบายในเฟส. พวกคนกลุ่มนี้มองครอบครัวเราเป็นแกะดำไปเลย คือ เราคิดว่าทุกคนรำคาญแต่ไม่กล้าจะพูดเพราะรักษาน้ำใจ. แต่ทำไมคนกลุ่มนี้ถึงคิดไม่ได้ละ. ต้องให้คนมาต่อว่าแล้วเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมา.  น้าสาวเราทั้ง2คน. ก้อตึงกับครอบครัวเรา เรานึกเสียใจนะที่น้าเราเห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัว ลืมบอกไปคะ. เค้าให้ตังค์น้าเราทำกับข้าวให้พวกวงเหล้าคะ พวกสมาคมแม่บ้านผัวเลี้ยงอะไรประมาณนี้ หลังจากวันนั้นครอบครัวเราก้อไม่ไปกินข้าวบ้านน้าสาวอีกเลย เวลามีของอะไรก้อจะไม่รับเพราะรู้ว่าของกินก้อมาจากพวกแก๊งกินเหล้าเอามาให้บ้างอะไรบ้าง