คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่1คน เราสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนกันตลอด ดูหนัง กินข้าว กินเหล้า เที่ยวไหนก็ต้องมีไอ้เพื่อนคนนี้ไปด้วย ถ้าฝ่ายใดไม่ชวนอีกฝ่ายก็จะงอน และก็ต้องง้อการตามทำเนียม มีไรปรึกษากันตลอด มีเรื่องไม่สบายใจไรก็เล่าให้กันฟัง ไม่มีไรทำก็มาเล่นบ้านผม ผมรถล้มเขาก็เป็นคที่พาไปรพ.เป้นคนคอยดูแลคือทุกอย่างเลยแหละเพื่อนคนนี้ เรานิสัยเหมือนกัน ขี้น้อยใจ(มากกกกกกกกกก) ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ อยู่คนเดียวไม่ได้ ชอบเรียกร้องความใสใจ ตอนนั้นผมมีความสุขมากครับ เพราะเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมไว้วางใจที่จะพูดทุกเรื่องให้ฟัง ทุกเรื่อง ทุกเรื่องจริงๆ เพื่อนคนนี้คือสำคัญสำหรับผมมากๆ ขาดไปคงแย่มากแน่ๆ และพักหลังเขาเริ่มมีคนคุย ผมก็ให้คำปรึกษาแนะนำตลอด ...และแล้ววันที่ผมกลัวก็ใกล้เข้ามา

แล้วเขาสองคนก็คบกันครับ ช่วงแรกๆก้โอเคนะครับ เวลาไปเที่ยวกินข้าวดูหนังเขาก็ชวนผม ไปกัน3คน เพื่อนเคยบอกว่าเขาเวลาไปเที่ยวเขาอยากไปเที่ยวทั้งเพื่อนทั้งแฟน แต่เวลาไปกัน3คน ผมกลับรู้สึกไม่โอเค ร็สึกเหมือนเป็นส่วนเกินในชีวิตเขาสองคน ผมร็สึกโดนเดี่ยวมากๆเวลาไปกับเขา2คน ผมเริ่มไม่โอเค มันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนที่ไปเที่ยวกับเพื่อน ผมรู้สึกไม่เป็นตัวเองรู้สึกเกร็งๆแฟนเขาไปด้วย และที่เขาชวนไปเที่ยวทุกครั้งก็จะมีแฟนเขาไปด้วยตลอด พักหลังเขาชวนผมผมก็เริ่มปฎิเสธ บอกให้ไปกันสองคนเหอะ สวีทกันๆบ้าง (อยากไปด้วยแต่ในใจเนี่ยกูเหงาจะตายล่ะ) แต่เพื่อนกลับว่าผมเปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนเดิม ผมไม่กล้าบอกเขาว่าผมไม่โอเคกับการไปไหนมาไหน3คน ผมเลยให้เขาไปกันสองคนเหอะ และต่อนั้นมาเวลาเขาไปเที่ยวไปไหนมาไหนเขาก็ไม่ชวนผมอีก้เลย มีไรก็ไม่เล่าให้ฟัง มีไรก็ไม่บอก บางครั้งไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มก้ไม่เคยบอกผมเลย ผมมาร็ที่หลังตอนอัพรูปตอนเช้า (ผมนี้โคตรเจ็บเลย) เพราะผมเป็นคนขี้น้อยใจมากๆ ..หรือว่าผมควรหาแฟนสักคน หรือหาเพื่อนใหม่(แต่ก็คงยากที่จะเจอคนที่สนิทใจแบบนี้) หรือผมต้องหัดอยู่คนเดียว ซึ้งเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบที่สุดการทำอะไรคนเดียว /ผมไม่ได้อยากให้เพื่อนเลิกกับแฟนนะ แล้วก็ไม่ได้เกลียดแฟนเขาด้วย ผมเลือกที่จะเดินออกมาเอง ความรู้สึกเหมือนอกหักเลยครับ ตวามผูกพันของเพื่อน เห้อออออ อออ เหงาจัง จะร้องไห้