สวัสดี😁
กระทู้ที่เราเขียนขึ้นก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากมาเล่าประสบการณ์ความรักแบบแอบรักเพื่อนสนิทสู่กันฟังเรื่องของเราอาจทำให้หลายๆคนกล้าที่จะตัดสินใจบอกรักเพื่อน หรือไม่กล้าดี 555 ถ้าอยู่ในโมเม้นแอบรักแบบเราไม่เราไม่ลองไม่รู้หลอกว่าผลจะเป็นยังไงลองสู้ดูสักตั้ง เราพูดเลยเรื่องที่เราจะเล่าไม่ใช่ว่าเราสมหวังในความรักนะอกหักมาเลยแหละแต่มันทำให้เราได้เจอกับอะไรหลายๆอย่างจากความรักครั้งนี้มาก เราขอแนะนำตัวเองก่อนล่ะกันเราชื่อ ทอ (เป็นนามสมมุตินะ)ตอนนี้เราอายุ 23 เป็นผู้หญิงที่โครตจะขี้เหล่บอกเลยเป็นผู้หญิงบ้าๆบอๆคนนึง แต่เพื่อนชอบบอกเรามีเสน่นะ 555 ถึงเราไม่สวยแต่เราเป็นคนตลกเฮฮาง่ายๆอะไรก็ได้ไม่ด่าไม่ว่าใคร เอาง่ายๆคือเป็นผู้หญิงที่สบายๆชิวๆเฉยๆ555พูดเรื่องเรามาก็เยอะล่ะเราขอพูดถึงผู้ชายอันเป็นที่รักของเราหน่อยก็แล้วกัน เราขอใช้ชื่อผู้ชายว่า เมอ นะ(นามสมมุติ) ที่ต้องใช้นามสมมุติเพราะถ้าพูดชื่อจริงมันจะเป็นเรื่องได้ 555 ความรักที่เกิดขึ้นไม่ใช่แนวป๊อปปี้เลิฟเพราะเราอยากดูแลผู้ชายคนนี้จริงๆด้วยช่วงอายุด้วยที่มันเลยวัยที่จะรักชอบใครแบบเด็กๆแล้ว
เราขอเข้าเรื่องเลยเนอะ
เรื่องก็มีอยู่ว่าเราได้ไปบอกรักกับเพื่อนสนิทที่แม่มของแม่มสนิทกัน เรากับเมอเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมอปลายก็ตั้งแต่ ม.4 (ขอย้อนไปอดีตนิดนึง) ปัจจุบันพวกเราอยู่ปี4ล่ะ เรากับเมอเรียนอยู่ห้องเดียวกันมาเราไม่เคยมีจิตใต้สำนึกอะไรเลยที่จะไปชอบเมอ เมอจะเป็นผู้ชายที่ไม่สูงมากขาวๆหน่อยแต่ดูรวมๆคือมันน่ารักเอาเรื่องอยู่เอาง่ายๆเรากับมันนี่ต่างกันเยอะอ่ะช่วงเรียนมอปลายเราไม่เคยสนใจอะไรมันเลยเราจะมีผู้ชายเป็นเพื่อนสนิทเยอะมากคือแล้วแต่ล่ะคนน่ะน่ารักๆทั้งนั้น เมอนี่ไม่อยู่ในสายตาเราเลยแต่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันเฮไหนเฮนั้นนอนไหนนอนกันแบบไม่เคยคิดอะไรเลยกอดกันจับนู้นจับนี้คือเพื่อนสนิทจริงๆที่ทำอะไรก็ไม่ต้องมีความเกรงใจกันแต่เรื่องมันมาสปาคตอนเราเรียนมหาลัยนี่แหละ ช่วงมหาลัย เรากับเมอเข้ามาเรียนที่มหาลัยเดียวกันแต่คนล่ะเอกแต่เราเช่าหออยู่ติดกันเลยการใช้ชีวิตมหาลัยก็ไปเลื่อยๆเมอก็มีแฟนคนนี้ที่คนนู้นที่ผิดกับเราที่ไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เกิดมา เรากับเมอต่างใช้ชีวิตใครชีวิตมันเจอกันบ้างเพราะหออยู่ติดกันช่วงปีแรกๆเราก็เรียนหนักไม่ค่อยได้คุยกันเจอกันบ่อยก็ตอนออกไปเที่ยวแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้ชอบเมอนะเราเฉยๆมากบ้าเกาหลีบ้าผู้ชายหล่อๆในมอไปวันๆมันถึงทำให้เรา งง มากจริงๆว่าแล้วรักมันขนาดนี้ได้ยัง 5555 เพราะปัจจุบันเรารักเมอมากจนไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย รึเปิดแต่ไม่มีคนเข้ามา😑 เล่าต่อดีกว่าเดียวค่อยบอกว่าทำไมถึงรักขนาดนี้555 จนกระทั้งน่าจะประมานปี1 เทอม2 เรากับเมอแยกย้ายห่างกันเมอกับเพื่อนๆย้ายหอไปอยู่ที่อื่นแต่ก็ไม่ได้ไกลกันมากช่วงประมานนี้แหละเรากับเมอคุยกันบ่อยมากด้วยสาเหตุที่ว่ามันมาชอบญาติเราเมอมาจีบญาติเราตอนนั้นเราคิดแล้วว่าความรู้สึกตัวเองเริ่มมาเพราะบ้างครั้งมันคุยผ่านเราดึกๆดืนๆก็ทักมาช่วงนั้นบีบีกำลังมาเลยเราเริ่มมีความสุขที่ได้คุยแต่มันเหมือนไม่ชัดเจนเราไม่มั่นใจในความรู้สึกเลยคิดแค่ว่ามันมีคนคุยด้วยเลยไม่เหงาเพราะวันๆไม่เคยได้คุยกับใครแล้วเรื่องส่วนมากก็คุยถึงญาติเราเมอคุยกับญาติเราได้ไม่กี่เดือนก็เลิกกันวันที่เลิกกันเราก็รู้เป็นคนแรก วันนั้นเมอโทรมาหาเราแล้วร้องไห้คือแบบตอนนั้นเราคิดเลยมันจะเป็นไรมากมั้ยเป็นห่วงมากรีบถามว่าอยู่ไหนแล้วเราขี่รถไปหาเมออย่างไวเลยมันเสียใจมากร้องไห้เราก็ทำตัวไม่ถูกก็ได้แต่ปลอบใจแต่ในใจคือเห็นเมอร้องไห้แล้วมันเจ็บแปลกๆเราจำความรู้สึกได้ดีแต่เหมือนต้องข่มใจตัวเองว่ามันคงไม่ใช่แบบที่เราคิดแน่ๆคิดแค่แค่เหงาถ้าไม่ได้คุยกับมันไม่มีคนคุยด้วยเราคิดแบบนี้มาตลอด จนวันนึงวันนั้นเราต้องกลับไปที่หอแต่ลืมกุญแจเราเลยต้องรอเพื่อนคนอื่นขึ้นมาก่อนแล้วเราไม่รู้จะไปรอที่ไหนไม่รู้อะไรทำให้เราโทรหาเมอทั้งๆที่เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆก็อยู่ใกล้ๆกันแต่เราเลือกที่จะโทรหาเมอ (คนไรกระแตจุงง555) เราให้ที่บ้านไปส่งหาเมอที่หอ พอถึงหอเมอเรายืนเกร็งเลยพอที่บ้านส่งเสร็จก็กลับเลยวินาทีนั้นเชี้ยทำไมตูจะเขินอ่ะเขินทำไมนั้นเมอเพื่อนนะ เรายืนอยู่หน้าห้องเมอนานเลยจนมันต้องเลียกบอกเข้ามาได้แล้วคือหอที่อยู่ก็ใหญ่มีสองชั้นแทนที่มันจะพาเรานั่งข้างนอกแต่ป่าวอ่ะชวนเข้าไปดูตลกในห้องเราเดินไปแบบเขินๆมากเมอก็นอนบนที่นอนมันเราก็นั่งข้างล่างหยิบโทรศัพท์มาเล่นแก้เขิน เราสองคนก็คุยนู้นคุยนี้กันไปแต่ในใจเรานี้จะเขินทำไมว่ะอยู่สองคนก็บ่อยเจอกันคุยกันก็บ่อยในใจเรานี่ถกเถียงกันมาก ส่วนเมอหรอเฉยเฉยมากก็เข้าใจว่ามันไม่ได้รู้สึกอะไร เราอยู่กับเมอเกือบสามชั่วโมงได้เพื่อนเราก็มารับเราไปหอหลังจากวันนั้นเราก็คุยกับเมอมาเลื่อยๆสวนใหญ่จะเป็นเรื่องสาวๆที่มันชอบให้เราติดต่อให้หลังจากเหตุการใจเต้นครั้งนั้นทุกอย่างก็กลับมาเหมือนปกติมากเราก็แค่มีนอยๆเวลามันให้ติดต่อสาวให้แต่บางทีก็นอยหนักหน่อยแต่ไม่เคยบอกมันหลอกไม่เคยพูดให้ใครฟังด้วยจนขึ้นปี2 มีช่วงนึงเมอมันมาชอบเด็กห้องเดียวกับเราทีนี้แหละโครตชัดเจนเลยความรู้สึกเรา (นี่ชอบใครมีมั้ยที่ไม่ต้องผ่านตู) 555 เด็กห้องเราน่ารักมากเมอจีบลุกหนักมากผ่านทางเราก็หนักบางทีเราตอบแชทไปแบบประชดเลยแต่มันก็คงไม่ได้สนใจแล้วเหมือนเมอก็จะจีบติดด้วยคุยกันได้อยู่พักนึงมั้ง เรากับเมอเหมือนเส้นขนาดเจอกันบ้างแต่คงไม่ได้มาเคียงกัน เราใช้ชีวิตแบบซังกระตายมากแต่ก็แปลกตอนนั้นก็ยังไม่มันใจในความรู้สึกตัวเองอีกทีอยู่ดีๆจะหวงเมองอนมันเวลามันไม่สนใจคือมันเหมือนมีความรู้สึกแต่มันคงมีคำว่าเพื่อนขีดอยู่เราเลยไม่กล้าคิดไปไกล มีช่วงนึงเรากับเมอห่างกันออกมาเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เมอมีเพื่อนใหม่ๆแล้วก็ไปเที่ยวกับเพื่อนทำให้ไม่ค่อยได้คุยกันจนกระทั้งปิดเทอมปี2 เป็นการปิดเทอมที่ยาวนานถึง 5 เดือนเพื่อนในกลุ่มเราบวชจร้าาามันอีกแล้วงานนี้ไปกินเลี้ยงเรามองหาเมอเลยมันจะมาป่าวนางมานางน่ารักมาเลยเพื่อนเก่าๆตั้งแต่สมัยมอต้นมอปลายมาเจอกันมันอย่าบอกใคร เมาสิคะงานนี้พอทุกคนเริ่มเมาการไปต่อก็เกิดขึ้นทุกคนลงมัตติว่าจะไปกินต่อที่บ้านเราเอาไปก็ไป มันกินกันได้พักนึงเมาจัดเริ่มไม่ไหวทุกคนก็แยกย้ายนอนทั่วบ้านเราเลยแต่เมอนี่ออกตัวมาแรงขอนอนในห้องด้วยนะ ดูนางพูดใจคอไม่ดีเลออ😂 แล้วเมอก็พูดต่ออยากนอนแอร์เย็นๆเออไม่ได้อยากนอนกะตูหลอกจบปิ้ง5555 แต่เราไม่ได้นอนกันสองคนนะถ้าสองนี่เสร็จเราแน่ๆ555 ห้องเราเพื่อนเข้ามานอนด้วยสี่คนรวมเมอเราด้วยเป็นห้า แน่นสิคะแน่นเตียงคะเพื่อนผู้ชายอีกคนไอ่จี (ต่อไปนางมีบทบาทมากนะ) มันเลยไปนอนพื้นเหลือหญิงสามเมอคือชายหนึ่งเดียวที่นอนบนเตียงความชัดเจนแจ่มแจ๋วความรู้สึกของหญิงสาวผู้โสดตลอดชีวิตมาแรงแซงความผิดชอบชั่วดีทุกอย่างมากเรากับเมอนอนข้างกันเมอนอนริมเรากลางเลยเพื่อนอีกสองคนนอนถัดจากเราไปแล้วนางสองคนก็ห่มผ้าด้วยกันเรากับเมอเลยต้องห่มด้วยกันสิคะงานนี้อารมณ์ทั้งเมาทั้งง่วงเลยคิดเออนอนก็นอนแล้วเราเป็นคนติดหมอนข้างแต่เตียงแน่นไงเต็ม เมอมันเลยโยนหมอนข้างเราไปทิ้งข้างไอ่จีเราเลยบอกเอาหมอนมาไม่กอดนอนไม่หลับ รู้ไมคะเมอพูดขึ้นมาเลยกอดเค้าก็ได้ ชิบแล้วไงใจเต้นแรงมาก🙈 เราก็ขำแล้วพูดติดตลกเดี๋ยวโดนเค้าปล้ำนะเพื่อนสองนางข้างหลังไม่ทำไรนอนฟังเราคุยกันเกือบตีสามได้นอนไม่หลับเลยใครจะหลับลงนอนผ้าห่มผืนเดียวกันหันไปก็เจอตอนนั้นเราพูดเลยเราอยากกอดเมอมากจริงๆนะแต่ไม่กล้าสักพักเมอก็หลับไปเราได้แต่นอนคิด เอาแล้วไงทอความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้วก็เข้าใจตัวเองนะว่าน่าจะรู้สึกมานานแล้วแต่เหมือนตัวเองต้องข่มเอาไว้เพื่อไม่ให้มันเลยไปไกลแต่มาตอนนี้มันคงเก็บไม่ไหวหลอกเรานอนคิดทั้งคืนจนนอนไม่หลับเช้ามาเราไปเอานาคเข้าโบสกันเสร็จก็ไปเที่ยวกันต่อในตอนนั้นเราแอบมองเมอตลอดเลยใจหวิวๆใจสั่นๆจนตกเย็นเรากับไอ่จีก็ไปส่งเมอที่บ้านไอ่จีก็มาส่งเราต่อ (เรากับจีเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลอยู่ด้วยกันมาตลอด) พอถึงบ้านเท่านั้นแหละเรานั่งร้องไห้เฉยเลยแล้วก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอายังไงแต่ด้วยนิสัยเราเราเป็นคนตรงๆมากถ้ารู้สึกอะไรก็จะบอกแต่จะพูดกับคนที่สนิทๆเรากลับมาบ้านนอนร้องไห้ตลอดเหมือนด่าตัวเองด้วยว่ามันไม่สมควรที่จะรู้สึกมันคือเพื่อนรักและมันก็เห็นเราเป็นแค่เพื่อนมาตลอดเราปล่อยให้ตัวเองนอนคิดทั้งคืนแล้วเราตั้งตัสไลน์ว่า. จะทำยังไงกับใจดวงนี้ แม่นางเพื่อนตัวดีทั้งหลายสงสัยทันทีเพราะเราไม่เคยตั้งตัสแบบนี้เลย เมื่อเพื่อนโทรมาเราหรือจะทนไหวเราร้องไห้เลยนะตอนนั้น
เพื่อน : เชี้ยร้องไห้ทำไมไหนบอกกรูดิกรูแค่จะโทรมาถามว่ามีความรักแล้วไง
เรา : ร้องไห้หนักมาก กรูจะทำไงดีกรูรักคนที่ไม่สมควรรักไปแล้วกรูจะทำไง ร้องไห้อีก
เพื่อน : สลัดใครว่ะรักไม่ได้เพื่อนอ่อ
เรา : อือกรูเจ็บว่ะ
เพื่อนเราไล่ชื่อเพื่อนสนิทเรามาหมดคือแต่ล่ะคนนี้เด็ดๆทั้งนั้นมันไล่มาจนคนสุดท้ายที่มันคงคิดว่าไม่น่าจะใช่
เพื่อน : ไอ่เมอเนี้ยนะคิดไรเนี้ยสลัดกรูอึ่งมากพูดเลยชิบ_ายกรูว่ามันเป็นไปได้น้อยสุดแล้วนะ (นะตอนนั้นเข้าใจทำไมเพื่อนอึ่งเมอมันหญิงเยอะออกแนวดื้อๆด้วยแต่ไม่ได้เกเรติดยาไรงี้นะบุหรี่มันยังไม่สูบเลยเพื่อนมันคิดว่าน่าจะเป็นคนอื่นที่มีความเป็นไปได้มากกว่า)
เรา : กรูชอบเมอว่ะแล้วคิดว่าเป็นมานานแล้วด้วยกรูชอบหวงมันอ่ะใจสั่นด้วยกรูไม่อยากแยกจากมันเลย
เพื่อน : แล้วจะเอาไงร้องไห้ขนาดนี้รักมันมากขนานนั้นเลยอ่อว่ะมีสองทางให้เลือกถ้าเก็บไม่ไหวก็บอกไปแต่ต้องรับกับคำตอบที่จะตามมาให้ได้แต่อีกทางถ้าบอกมันอาจจะชอบกลับก็ได้อาจได้แฟนหรือเสียทั้งเพื่อนแฟนก็ไม่ได้เลือกเอา
เรา : กรูขอคิดอีกคืนขอบใจว่ะถ้ายังไงเดียวกรูบอก แต่ความคิดกรูกรูโดนปฏิเศษอยู่แล้วกรูไม่ใช่คนสวยดูแต่ล่ะคนทีเมอมันคบมามีแต่น่ารักๆแต่เมอมันคงไม่ใจร้ายขนาดที่ว่าถ้ากรูบอกไปแล้วมันไม่คุยกับกรูหลอก
เมื่อเราคุยกับเพื่อนเสร็จทำให้เพื่อนอึ่งไปเราก็กลับมานอนคิดอีกเป็นคืนว่าจะเอาไงแต่อย่างที่เราบอกเราจะไม่เก็บถ้าสิ่งนั้นมันทำให้เราอึดอัดเราคิดเป็นไงเป็นกันถ้ามันจะไม่คุยก็จะได้จบๆกันไปเลยเอาว่ะเมื่อคิดได้อีกคืนต่อมาเราเลยไลน์ไปหาเมอ
ประมาน 4 ทุ่ม คืนวันที่ 1เมษา 57 ( จำเม้นมากบอกตรงทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเมอเราจำได้เกือบทุกอย่าง )
เรา : แกนอนยัง (เรากับเมอไม่เคยพูดกูกันเลยนะทั้งต่อหน้าแล้วก็ในไลน์แต่ถ้าตัวจริงจะเรียกชื่อที่บอกนี่ไม่ใช่ไรเราชอบเวลาใช้คำว่าแกเค้ามันดูน่ารักดี555)
เมอ : ยังๆมีไรคับ (คุณพูดเพราะตลอดคะคุณกรูเขินหนักมาก)
เรา : ทำไรอยู่อ่อ (ไปแบบนิ่งสุดๆ)
เมอ : ออกมาข้างนอกกับเพื่อนๆ
เรา : อยู่กับเพื่อนอ่อว่างป่าว
เมอ : ว่างๆพอดีมาคุยเรื่องย้ายหอ (เมอย้ายหอบ่อยมากก)
เรา : เค้ามีอะไรจะบอกแกว่ะ
เมอ : ว่าๆๆ
เรา : ไม่บอกแล้วดีกว่าแกไม่อยากรู้หลอก
เมอ : เอ้ามาทำให้อยากรู้แล้วก็ไม่บอกบอกมาเลยพร้อมติ้กเก้อโมโหอีกแปดล้านตัว
เรา : บอกไปแล้วห้ามโกรธด้วยนะ
เมอ : บอกมาเร็วๆก่อนจะโมโห
เรา : เค้าชอบแกว่ะ (ตอนนั้นมือสั่นมากใจก็เต้นแรงร้องไห้ก็ร้องทุกอย่างมาหมดจริงๆ)
เมอ : อย่ามาแกล้งอย่ามาอำอย่าเล่นแบบนี้ดิใครเล่นเนี้ย
เรา : เค้าเล่นเองดึกขนาดนี้ใครจะมาเล่นของเค้า เค้าชอบแกจริงๆ(ในตอนนั้นเรารู้แล้วแหละว่าอกหักแน่แต่ไม่เป็นไรพูดแล้วต้องเอาให้สุด)
เดี๋ยวเรามาต่อว่าจะเป็นยังต่อไป
มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
กระทู้ที่เราเขียนขึ้นก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากมาเล่าประสบการณ์ความรักแบบแอบรักเพื่อนสนิทสู่กันฟังเรื่องของเราอาจทำให้หลายๆคนกล้าที่จะตัดสินใจบอกรักเพื่อน หรือไม่กล้าดี 555 ถ้าอยู่ในโมเม้นแอบรักแบบเราไม่เราไม่ลองไม่รู้หลอกว่าผลจะเป็นยังไงลองสู้ดูสักตั้ง เราพูดเลยเรื่องที่เราจะเล่าไม่ใช่ว่าเราสมหวังในความรักนะอกหักมาเลยแหละแต่มันทำให้เราได้เจอกับอะไรหลายๆอย่างจากความรักครั้งนี้มาก เราขอแนะนำตัวเองก่อนล่ะกันเราชื่อ ทอ (เป็นนามสมมุตินะ)ตอนนี้เราอายุ 23 เป็นผู้หญิงที่โครตจะขี้เหล่บอกเลยเป็นผู้หญิงบ้าๆบอๆคนนึง แต่เพื่อนชอบบอกเรามีเสน่นะ 555 ถึงเราไม่สวยแต่เราเป็นคนตลกเฮฮาง่ายๆอะไรก็ได้ไม่ด่าไม่ว่าใคร เอาง่ายๆคือเป็นผู้หญิงที่สบายๆชิวๆเฉยๆ555พูดเรื่องเรามาก็เยอะล่ะเราขอพูดถึงผู้ชายอันเป็นที่รักของเราหน่อยก็แล้วกัน เราขอใช้ชื่อผู้ชายว่า เมอ นะ(นามสมมุติ) ที่ต้องใช้นามสมมุติเพราะถ้าพูดชื่อจริงมันจะเป็นเรื่องได้ 555 ความรักที่เกิดขึ้นไม่ใช่แนวป๊อปปี้เลิฟเพราะเราอยากดูแลผู้ชายคนนี้จริงๆด้วยช่วงอายุด้วยที่มันเลยวัยที่จะรักชอบใครแบบเด็กๆแล้ว
เราขอเข้าเรื่องเลยเนอะ
เรื่องก็มีอยู่ว่าเราได้ไปบอกรักกับเพื่อนสนิทที่แม่มของแม่มสนิทกัน เรากับเมอเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมอปลายก็ตั้งแต่ ม.4 (ขอย้อนไปอดีตนิดนึง) ปัจจุบันพวกเราอยู่ปี4ล่ะ เรากับเมอเรียนอยู่ห้องเดียวกันมาเราไม่เคยมีจิตใต้สำนึกอะไรเลยที่จะไปชอบเมอ เมอจะเป็นผู้ชายที่ไม่สูงมากขาวๆหน่อยแต่ดูรวมๆคือมันน่ารักเอาเรื่องอยู่เอาง่ายๆเรากับมันนี่ต่างกันเยอะอ่ะช่วงเรียนมอปลายเราไม่เคยสนใจอะไรมันเลยเราจะมีผู้ชายเป็นเพื่อนสนิทเยอะมากคือแล้วแต่ล่ะคนน่ะน่ารักๆทั้งนั้น เมอนี่ไม่อยู่ในสายตาเราเลยแต่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันเฮไหนเฮนั้นนอนไหนนอนกันแบบไม่เคยคิดอะไรเลยกอดกันจับนู้นจับนี้คือเพื่อนสนิทจริงๆที่ทำอะไรก็ไม่ต้องมีความเกรงใจกันแต่เรื่องมันมาสปาคตอนเราเรียนมหาลัยนี่แหละ ช่วงมหาลัย เรากับเมอเข้ามาเรียนที่มหาลัยเดียวกันแต่คนล่ะเอกแต่เราเช่าหออยู่ติดกันเลยการใช้ชีวิตมหาลัยก็ไปเลื่อยๆเมอก็มีแฟนคนนี้ที่คนนู้นที่ผิดกับเราที่ไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เกิดมา เรากับเมอต่างใช้ชีวิตใครชีวิตมันเจอกันบ้างเพราะหออยู่ติดกันช่วงปีแรกๆเราก็เรียนหนักไม่ค่อยได้คุยกันเจอกันบ่อยก็ตอนออกไปเที่ยวแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้ชอบเมอนะเราเฉยๆมากบ้าเกาหลีบ้าผู้ชายหล่อๆในมอไปวันๆมันถึงทำให้เรา งง มากจริงๆว่าแล้วรักมันขนาดนี้ได้ยัง 5555 เพราะปัจจุบันเรารักเมอมากจนไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย รึเปิดแต่ไม่มีคนเข้ามา😑 เล่าต่อดีกว่าเดียวค่อยบอกว่าทำไมถึงรักขนาดนี้555 จนกระทั้งน่าจะประมานปี1 เทอม2 เรากับเมอแยกย้ายห่างกันเมอกับเพื่อนๆย้ายหอไปอยู่ที่อื่นแต่ก็ไม่ได้ไกลกันมากช่วงประมานนี้แหละเรากับเมอคุยกันบ่อยมากด้วยสาเหตุที่ว่ามันมาชอบญาติเราเมอมาจีบญาติเราตอนนั้นเราคิดแล้วว่าความรู้สึกตัวเองเริ่มมาเพราะบ้างครั้งมันคุยผ่านเราดึกๆดืนๆก็ทักมาช่วงนั้นบีบีกำลังมาเลยเราเริ่มมีความสุขที่ได้คุยแต่มันเหมือนไม่ชัดเจนเราไม่มั่นใจในความรู้สึกเลยคิดแค่ว่ามันมีคนคุยด้วยเลยไม่เหงาเพราะวันๆไม่เคยได้คุยกับใครแล้วเรื่องส่วนมากก็คุยถึงญาติเราเมอคุยกับญาติเราได้ไม่กี่เดือนก็เลิกกันวันที่เลิกกันเราก็รู้เป็นคนแรก วันนั้นเมอโทรมาหาเราแล้วร้องไห้คือแบบตอนนั้นเราคิดเลยมันจะเป็นไรมากมั้ยเป็นห่วงมากรีบถามว่าอยู่ไหนแล้วเราขี่รถไปหาเมออย่างไวเลยมันเสียใจมากร้องไห้เราก็ทำตัวไม่ถูกก็ได้แต่ปลอบใจแต่ในใจคือเห็นเมอร้องไห้แล้วมันเจ็บแปลกๆเราจำความรู้สึกได้ดีแต่เหมือนต้องข่มใจตัวเองว่ามันคงไม่ใช่แบบที่เราคิดแน่ๆคิดแค่แค่เหงาถ้าไม่ได้คุยกับมันไม่มีคนคุยด้วยเราคิดแบบนี้มาตลอด จนวันนึงวันนั้นเราต้องกลับไปที่หอแต่ลืมกุญแจเราเลยต้องรอเพื่อนคนอื่นขึ้นมาก่อนแล้วเราไม่รู้จะไปรอที่ไหนไม่รู้อะไรทำให้เราโทรหาเมอทั้งๆที่เพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆก็อยู่ใกล้ๆกันแต่เราเลือกที่จะโทรหาเมอ (คนไรกระแตจุงง555) เราให้ที่บ้านไปส่งหาเมอที่หอ พอถึงหอเมอเรายืนเกร็งเลยพอที่บ้านส่งเสร็จก็กลับเลยวินาทีนั้นเชี้ยทำไมตูจะเขินอ่ะเขินทำไมนั้นเมอเพื่อนนะ เรายืนอยู่หน้าห้องเมอนานเลยจนมันต้องเลียกบอกเข้ามาได้แล้วคือหอที่อยู่ก็ใหญ่มีสองชั้นแทนที่มันจะพาเรานั่งข้างนอกแต่ป่าวอ่ะชวนเข้าไปดูตลกในห้องเราเดินไปแบบเขินๆมากเมอก็นอนบนที่นอนมันเราก็นั่งข้างล่างหยิบโทรศัพท์มาเล่นแก้เขิน เราสองคนก็คุยนู้นคุยนี้กันไปแต่ในใจเรานี้จะเขินทำไมว่ะอยู่สองคนก็บ่อยเจอกันคุยกันก็บ่อยในใจเรานี่ถกเถียงกันมาก ส่วนเมอหรอเฉยเฉยมากก็เข้าใจว่ามันไม่ได้รู้สึกอะไร เราอยู่กับเมอเกือบสามชั่วโมงได้เพื่อนเราก็มารับเราไปหอหลังจากวันนั้นเราก็คุยกับเมอมาเลื่อยๆสวนใหญ่จะเป็นเรื่องสาวๆที่มันชอบให้เราติดต่อให้หลังจากเหตุการใจเต้นครั้งนั้นทุกอย่างก็กลับมาเหมือนปกติมากเราก็แค่มีนอยๆเวลามันให้ติดต่อสาวให้แต่บางทีก็นอยหนักหน่อยแต่ไม่เคยบอกมันหลอกไม่เคยพูดให้ใครฟังด้วยจนขึ้นปี2 มีช่วงนึงเมอมันมาชอบเด็กห้องเดียวกับเราทีนี้แหละโครตชัดเจนเลยความรู้สึกเรา (นี่ชอบใครมีมั้ยที่ไม่ต้องผ่านตู) 555 เด็กห้องเราน่ารักมากเมอจีบลุกหนักมากผ่านทางเราก็หนักบางทีเราตอบแชทไปแบบประชดเลยแต่มันก็คงไม่ได้สนใจแล้วเหมือนเมอก็จะจีบติดด้วยคุยกันได้อยู่พักนึงมั้ง เรากับเมอเหมือนเส้นขนาดเจอกันบ้างแต่คงไม่ได้มาเคียงกัน เราใช้ชีวิตแบบซังกระตายมากแต่ก็แปลกตอนนั้นก็ยังไม่มันใจในความรู้สึกตัวเองอีกทีอยู่ดีๆจะหวงเมองอนมันเวลามันไม่สนใจคือมันเหมือนมีความรู้สึกแต่มันคงมีคำว่าเพื่อนขีดอยู่เราเลยไม่กล้าคิดไปไกล มีช่วงนึงเรากับเมอห่างกันออกมาเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เมอมีเพื่อนใหม่ๆแล้วก็ไปเที่ยวกับเพื่อนทำให้ไม่ค่อยได้คุยกันจนกระทั้งปิดเทอมปี2 เป็นการปิดเทอมที่ยาวนานถึง 5 เดือนเพื่อนในกลุ่มเราบวชจร้าาามันอีกแล้วงานนี้ไปกินเลี้ยงเรามองหาเมอเลยมันจะมาป่าวนางมานางน่ารักมาเลยเพื่อนเก่าๆตั้งแต่สมัยมอต้นมอปลายมาเจอกันมันอย่าบอกใคร เมาสิคะงานนี้พอทุกคนเริ่มเมาการไปต่อก็เกิดขึ้นทุกคนลงมัตติว่าจะไปกินต่อที่บ้านเราเอาไปก็ไป มันกินกันได้พักนึงเมาจัดเริ่มไม่ไหวทุกคนก็แยกย้ายนอนทั่วบ้านเราเลยแต่เมอนี่ออกตัวมาแรงขอนอนในห้องด้วยนะ ดูนางพูดใจคอไม่ดีเลออ😂 แล้วเมอก็พูดต่ออยากนอนแอร์เย็นๆเออไม่ได้อยากนอนกะตูหลอกจบปิ้ง5555 แต่เราไม่ได้นอนกันสองคนนะถ้าสองนี่เสร็จเราแน่ๆ555 ห้องเราเพื่อนเข้ามานอนด้วยสี่คนรวมเมอเราด้วยเป็นห้า แน่นสิคะแน่นเตียงคะเพื่อนผู้ชายอีกคนไอ่จี (ต่อไปนางมีบทบาทมากนะ) มันเลยไปนอนพื้นเหลือหญิงสามเมอคือชายหนึ่งเดียวที่นอนบนเตียงความชัดเจนแจ่มแจ๋วความรู้สึกของหญิงสาวผู้โสดตลอดชีวิตมาแรงแซงความผิดชอบชั่วดีทุกอย่างมากเรากับเมอนอนข้างกันเมอนอนริมเรากลางเลยเพื่อนอีกสองคนนอนถัดจากเราไปแล้วนางสองคนก็ห่มผ้าด้วยกันเรากับเมอเลยต้องห่มด้วยกันสิคะงานนี้อารมณ์ทั้งเมาทั้งง่วงเลยคิดเออนอนก็นอนแล้วเราเป็นคนติดหมอนข้างแต่เตียงแน่นไงเต็ม เมอมันเลยโยนหมอนข้างเราไปทิ้งข้างไอ่จีเราเลยบอกเอาหมอนมาไม่กอดนอนไม่หลับ รู้ไมคะเมอพูดขึ้นมาเลยกอดเค้าก็ได้ ชิบแล้วไงใจเต้นแรงมาก🙈 เราก็ขำแล้วพูดติดตลกเดี๋ยวโดนเค้าปล้ำนะเพื่อนสองนางข้างหลังไม่ทำไรนอนฟังเราคุยกันเกือบตีสามได้นอนไม่หลับเลยใครจะหลับลงนอนผ้าห่มผืนเดียวกันหันไปก็เจอตอนนั้นเราพูดเลยเราอยากกอดเมอมากจริงๆนะแต่ไม่กล้าสักพักเมอก็หลับไปเราได้แต่นอนคิด เอาแล้วไงทอความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้วก็เข้าใจตัวเองนะว่าน่าจะรู้สึกมานานแล้วแต่เหมือนตัวเองต้องข่มเอาไว้เพื่อไม่ให้มันเลยไปไกลแต่มาตอนนี้มันคงเก็บไม่ไหวหลอกเรานอนคิดทั้งคืนจนนอนไม่หลับเช้ามาเราไปเอานาคเข้าโบสกันเสร็จก็ไปเที่ยวกันต่อในตอนนั้นเราแอบมองเมอตลอดเลยใจหวิวๆใจสั่นๆจนตกเย็นเรากับไอ่จีก็ไปส่งเมอที่บ้านไอ่จีก็มาส่งเราต่อ (เรากับจีเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลอยู่ด้วยกันมาตลอด) พอถึงบ้านเท่านั้นแหละเรานั่งร้องไห้เฉยเลยแล้วก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอายังไงแต่ด้วยนิสัยเราเราเป็นคนตรงๆมากถ้ารู้สึกอะไรก็จะบอกแต่จะพูดกับคนที่สนิทๆเรากลับมาบ้านนอนร้องไห้ตลอดเหมือนด่าตัวเองด้วยว่ามันไม่สมควรที่จะรู้สึกมันคือเพื่อนรักและมันก็เห็นเราเป็นแค่เพื่อนมาตลอดเราปล่อยให้ตัวเองนอนคิดทั้งคืนแล้วเราตั้งตัสไลน์ว่า. จะทำยังไงกับใจดวงนี้ แม่นางเพื่อนตัวดีทั้งหลายสงสัยทันทีเพราะเราไม่เคยตั้งตัสแบบนี้เลย เมื่อเพื่อนโทรมาเราหรือจะทนไหวเราร้องไห้เลยนะตอนนั้น
เพื่อน : เชี้ยร้องไห้ทำไมไหนบอกกรูดิกรูแค่จะโทรมาถามว่ามีความรักแล้วไง
เรา : ร้องไห้หนักมาก กรูจะทำไงดีกรูรักคนที่ไม่สมควรรักไปแล้วกรูจะทำไง ร้องไห้อีก
เพื่อน : สลัดใครว่ะรักไม่ได้เพื่อนอ่อ
เรา : อือกรูเจ็บว่ะ
เพื่อนเราไล่ชื่อเพื่อนสนิทเรามาหมดคือแต่ล่ะคนนี้เด็ดๆทั้งนั้นมันไล่มาจนคนสุดท้ายที่มันคงคิดว่าไม่น่าจะใช่
เพื่อน : ไอ่เมอเนี้ยนะคิดไรเนี้ยสลัดกรูอึ่งมากพูดเลยชิบ_ายกรูว่ามันเป็นไปได้น้อยสุดแล้วนะ (นะตอนนั้นเข้าใจทำไมเพื่อนอึ่งเมอมันหญิงเยอะออกแนวดื้อๆด้วยแต่ไม่ได้เกเรติดยาไรงี้นะบุหรี่มันยังไม่สูบเลยเพื่อนมันคิดว่าน่าจะเป็นคนอื่นที่มีความเป็นไปได้มากกว่า)
เรา : กรูชอบเมอว่ะแล้วคิดว่าเป็นมานานแล้วด้วยกรูชอบหวงมันอ่ะใจสั่นด้วยกรูไม่อยากแยกจากมันเลย
เพื่อน : แล้วจะเอาไงร้องไห้ขนาดนี้รักมันมากขนานนั้นเลยอ่อว่ะมีสองทางให้เลือกถ้าเก็บไม่ไหวก็บอกไปแต่ต้องรับกับคำตอบที่จะตามมาให้ได้แต่อีกทางถ้าบอกมันอาจจะชอบกลับก็ได้อาจได้แฟนหรือเสียทั้งเพื่อนแฟนก็ไม่ได้เลือกเอา
เรา : กรูขอคิดอีกคืนขอบใจว่ะถ้ายังไงเดียวกรูบอก แต่ความคิดกรูกรูโดนปฏิเศษอยู่แล้วกรูไม่ใช่คนสวยดูแต่ล่ะคนทีเมอมันคบมามีแต่น่ารักๆแต่เมอมันคงไม่ใจร้ายขนาดที่ว่าถ้ากรูบอกไปแล้วมันไม่คุยกับกรูหลอก
เมื่อเราคุยกับเพื่อนเสร็จทำให้เพื่อนอึ่งไปเราก็กลับมานอนคิดอีกเป็นคืนว่าจะเอาไงแต่อย่างที่เราบอกเราจะไม่เก็บถ้าสิ่งนั้นมันทำให้เราอึดอัดเราคิดเป็นไงเป็นกันถ้ามันจะไม่คุยก็จะได้จบๆกันไปเลยเอาว่ะเมื่อคิดได้อีกคืนต่อมาเราเลยไลน์ไปหาเมอ
ประมาน 4 ทุ่ม คืนวันที่ 1เมษา 57 ( จำเม้นมากบอกตรงทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเมอเราจำได้เกือบทุกอย่าง )
เรา : แกนอนยัง (เรากับเมอไม่เคยพูดกูกันเลยนะทั้งต่อหน้าแล้วก็ในไลน์แต่ถ้าตัวจริงจะเรียกชื่อที่บอกนี่ไม่ใช่ไรเราชอบเวลาใช้คำว่าแกเค้ามันดูน่ารักดี555)
เมอ : ยังๆมีไรคับ (คุณพูดเพราะตลอดคะคุณกรูเขินหนักมาก)
เรา : ทำไรอยู่อ่อ (ไปแบบนิ่งสุดๆ)
เมอ : ออกมาข้างนอกกับเพื่อนๆ
เรา : อยู่กับเพื่อนอ่อว่างป่าว
เมอ : ว่างๆพอดีมาคุยเรื่องย้ายหอ (เมอย้ายหอบ่อยมากก)
เรา : เค้ามีอะไรจะบอกแกว่ะ
เมอ : ว่าๆๆ
เรา : ไม่บอกแล้วดีกว่าแกไม่อยากรู้หลอก
เมอ : เอ้ามาทำให้อยากรู้แล้วก็ไม่บอกบอกมาเลยพร้อมติ้กเก้อโมโหอีกแปดล้านตัว
เรา : บอกไปแล้วห้ามโกรธด้วยนะ
เมอ : บอกมาเร็วๆก่อนจะโมโห
เรา : เค้าชอบแกว่ะ (ตอนนั้นมือสั่นมากใจก็เต้นแรงร้องไห้ก็ร้องทุกอย่างมาหมดจริงๆ)
เมอ : อย่ามาแกล้งอย่ามาอำอย่าเล่นแบบนี้ดิใครเล่นเนี้ย
เรา : เค้าเล่นเองดึกขนาดนี้ใครจะมาเล่นของเค้า เค้าชอบแกจริงๆ(ในตอนนั้นเรารู้แล้วแหละว่าอกหักแน่แต่ไม่เป็นไรพูดแล้วต้องเอาให้สุด)
เดี๋ยวเรามาต่อว่าจะเป็นยังต่อไป