***ขอบอกก่อนนะคะ เรื่องนี้ไม่ใช่ประการณ์จริงของบุคคลใดๆ ทั้งสิ้น ไม่ใช่เรื่องที่แต่งเอง แต่เป็นเพียงความฝันของแม่ จขกท. เองค่ะ
แม่เพิ่งเล่าให้ฟังเมื่อวานนี้ พอฟังแล้วรู้สึกขนลุก และกลัวมากก เลยนำมาให้อ่านกันเพลินๆ ไม่มาม่า และรวดเดียวจบค่ะ โปรดใช้จักรยานในการอ่านนะคะ
เริ่องมาจากว่า เราฝันร้ายเลยเล่าให้แม่ฟัง พอจบแม่ก็บอกว่า แม่ก็มีนะ ฝันที่น่ากลัวมากที่สุดในชีวิต ด้วยความอยากรู้ เราจึงขอให้แม่เล่าให้ฟังหน่อย
แม่เล่าว่า....
แม่ขับรถมอไซค์ไปในเมือง เหมือนจะไปรับน้องกลับจากโรงเรียน ถนนเส้นที่ไปก็เหมือนเดิมปกติ เวลาผ่านมานานมากเกือบจะค่ำ แม่เลยคิดว่า กลับบ้านดีกว่า ไม่อยากกลับค่ำมากกว่านี้ และระหว่างทางกลับนั้น แม่ก็เห็นซอยแยกซอยหนึ่ง เหมือนจะเป็นทางลัด
จึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าซอย เพื่อที่จะได้ถึงบ้านไวๆ ขับตรงไปเรื่อยๆ ถนนก็เหมือนจะเล็กลง เล็กลง.. จากทางที่คุ้นชิน ก็เปลี่ยนเป็นไม่รู้จัก
ข้างๆ ทางทั้ง 2 ฝั่ง เป็นป่าทึบ ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา แม่ใจไม่ดี เริ่มกลัว... ท้องฟ้ายามนี้ก็มืดแล้ว
แม่จึงบิดเพื่อเร่งความเร็ว ให้ทะลุผ่านออกไปเจอถนนใหญ่ไวๆ
ขับตรงไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ผู้คนที่นั่นมองแม่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ไม่มีการสอบถามหรือช่วยเหลือ
แล้วตอนนั้นเอง แม่ก็มองไปเห็นผู้ชายกลุ่มใหญ่ ดูน่ากลัวมากๆ แม่คิดว่า 'เขาจะมาทำร้ายเราหรือเปล่า' ด้วยความกลัว แม่จึงตัดสินใจทิ้งรถ
แล้วเข้าไปแอบในป่า แล้วเริ่มเดินผ่านป่าไปเรื่อยๆ เดินจนสามารถทะลุออกมาเจอถนนใหญ่ได้ ตอนนั้นแม่ดีใจมาก
ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในเส้นทางที่น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว....
แม่กะว่าจะโบกรถเมย์เพื่อกลับบ้าน แม่ข้ามถนนไปอีกฝั่งหนึ่ง แต่เมื่อไปถึง แม่เริ่มคิดว่า 'เราต้องขึ้นรถเมย์ฝั่งไหน ถึงจะกลับบ้านได้ ?'
คิดอยู่นาน แม่ก็เห็นผู้ชายคนนึง แม่ใจชื้นขึ้นมาหน่อยเมื่อเห็นคน จึงเข้าไปสอบถามว่า "ถ้าจะกลับบ้าน ควรขึ้นรถเมย์ฝั่งไหนคะ ?"
ชายคนนั้นมองมาที่แม่ แล้วพูดเสียงแข็งว่า "มาทำไมที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆ เธอควรจะมา เธอขึ้นรถไม่ได้หรอกนะ กลับไปซะ กลับไปทางเดิมที่เธอมา"
ณ ตอนนั้นแม่ใจหายวาบ และกลัวสุดๆ "แล้วจะกลับยังไง ทางไหนล่ะ ?" แม่ถามชายคนนั้น "ทางนั้นไง ตรงป่าที่เธอออกมาน่ะ กลับไปซะ
ก่อนที่จะหมดเวลา"
ชายคนนั้นชี้มือไปที่อีกฟากของฝั่งถนน แล้วตอบกลับแม่ แม่จึงข้ามถนนกลับเข้าไปในป่านั้นอีกครั้ง พยายามนึกว่า 'เราออกมาจากทางไหน
ต้องกลับไปที่ไหน ?' แวบนึง แม่ก็เห็นผู้ชายคนนั้นข้ามถนนตามแม่มา แล้วพูดว่า "เดี๋ยวจะพาไป ถ้าให้กลับไปเองคงไม่มีทางถึงบ้านแน่ๆ จะไปส่ง"
แม่รู้สึกตื้นตัน ดีใจ และซึ้งใจมากๆ "ขอบคุณมากๆ นะคะ ขอบคุณจริงๆ ที่จะช่วยพาไปค่ะ" แม่เดินตามชายคนนั้นไปหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่นึง
"ถ้าเข้าไปในบ้านหลังนี้ แล้วออกไปได้ ก็จะถึงบ้านเธอแล้วล่ะ" ชายคนนั้นบอกกับแม่ แม่เริ่มงง จึงพูดว่า "เอ้า แล้วจะทำยังไงจะไปยังไงล่ะ
อย่าทิ้งกันนะ" แล้วชายคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "เดินตามมาให้ดีๆ อย่าให้หลงหรือคลาดกันเด็ดขาด เพราะถ้าหลงกันแล้ว ฉันก็คงจะช่วยเธอไม่ได้แล้วล่ะ"
แม่ใจเสียมาก จึงขานรับไป จากนั้นแม่ก็เดินตามชายคนนั้นไปติดๆ ระหว่างทางที่เดินอยู่ในบ้าน ก็เหมือนมีพวกภูติ ผี ปีศาจ มาคอยฉุด
และดึงแม่ไว้ตลอดทาง แต่ชายคนนั้นก็ช่วยกันเอาไว้ให้ "ขึ้นไปชั้น 2 !! ขึ้นไปชั้น 2 ซะ แล้วเปิดประตูออกไปเลย ! ไม่ต้องมองกลับมา !!!!!"
ชายคนนั้นตะโกนเสียงแข็งเพื่อบอกแม่ แม่ก็รีบวิ่งขึ้นมาที่ชั้น 2 ด้วยความกลัวสุดขีด
แม่บอกว่า แม่เห็นประตูเปิดอยู่จึงรีบเดินออกมา พอออกมาได้เสร็จแม่ก็ตื่นขึ้นมากลางดึกทันที แม่บอกว่าเป็นความฝันที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต
และก็ฝันได้ไม่นานมานี้ด้วย ถ้าเกิดว่าออกมาไม่ได้ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นอะไรหรือเปล่า จะตื่นมั้ย
ตอนที่เราฟังเราใจหายวาบ แล้วลุ้นตลอดว่า สรุป แม่ออกจากที่นั่นได้มั้ย เราไม่รู้ว่าความฝันนี้เป็นลางอะไรหรือไม่ แต่เราเชื่อแน่ๆ ว่าแม่เราฝันจริง
กลัวจริง และรู้สึกได้จริงๆ พอแม่เล่าจบเรากลัวมากก กลัวว่าแม่จะตื่นหรือเปล่า...
เราไม่ได้งมงายกับความฝัน เพียงแต่มันน่ากลัวมากกกก จึงนำมาเล่าให้ได้อ่านกันเพลินๆ ขอย้ำอีกที !!! มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับบุคคลใดๆ ทั้งสิ้น แต่เป็นเพียงความฝันของแม่เราเท่านั้น โปรดอ่านกันอย่างมีจักรยาน ค่ะ
คุณแม่ฝันว่า หลงเข้าไปในที่ที่ไม่ควรอยู่ เกือบกลับมาไม่ได้.... *รวดเดียวจบ
แม่เพิ่งเล่าให้ฟังเมื่อวานนี้ พอฟังแล้วรู้สึกขนลุก และกลัวมากก เลยนำมาให้อ่านกันเพลินๆ ไม่มาม่า และรวดเดียวจบค่ะ โปรดใช้จักรยานในการอ่านนะคะ
เริ่องมาจากว่า เราฝันร้ายเลยเล่าให้แม่ฟัง พอจบแม่ก็บอกว่า แม่ก็มีนะ ฝันที่น่ากลัวมากที่สุดในชีวิต ด้วยความอยากรู้ เราจึงขอให้แม่เล่าให้ฟังหน่อย
แม่เล่าว่า....
แม่ขับรถมอไซค์ไปในเมือง เหมือนจะไปรับน้องกลับจากโรงเรียน ถนนเส้นที่ไปก็เหมือนเดิมปกติ เวลาผ่านมานานมากเกือบจะค่ำ แม่เลยคิดว่า กลับบ้านดีกว่า ไม่อยากกลับค่ำมากกว่านี้ และระหว่างทางกลับนั้น แม่ก็เห็นซอยแยกซอยหนึ่ง เหมือนจะเป็นทางลัด
จึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าซอย เพื่อที่จะได้ถึงบ้านไวๆ ขับตรงไปเรื่อยๆ ถนนก็เหมือนจะเล็กลง เล็กลง.. จากทางที่คุ้นชิน ก็เปลี่ยนเป็นไม่รู้จัก
ข้างๆ ทางทั้ง 2 ฝั่ง เป็นป่าทึบ ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา แม่ใจไม่ดี เริ่มกลัว... ท้องฟ้ายามนี้ก็มืดแล้ว
แม่จึงบิดเพื่อเร่งความเร็ว ให้ทะลุผ่านออกไปเจอถนนใหญ่ไวๆ
ขับตรงไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ผู้คนที่นั่นมองแม่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ไม่มีการสอบถามหรือช่วยเหลือ
แล้วตอนนั้นเอง แม่ก็มองไปเห็นผู้ชายกลุ่มใหญ่ ดูน่ากลัวมากๆ แม่คิดว่า 'เขาจะมาทำร้ายเราหรือเปล่า' ด้วยความกลัว แม่จึงตัดสินใจทิ้งรถ
แล้วเข้าไปแอบในป่า แล้วเริ่มเดินผ่านป่าไปเรื่อยๆ เดินจนสามารถทะลุออกมาเจอถนนใหญ่ได้ ตอนนั้นแม่ดีใจมาก
ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในเส้นทางที่น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว....
แม่กะว่าจะโบกรถเมย์เพื่อกลับบ้าน แม่ข้ามถนนไปอีกฝั่งหนึ่ง แต่เมื่อไปถึง แม่เริ่มคิดว่า 'เราต้องขึ้นรถเมย์ฝั่งไหน ถึงจะกลับบ้านได้ ?'
คิดอยู่นาน แม่ก็เห็นผู้ชายคนนึง แม่ใจชื้นขึ้นมาหน่อยเมื่อเห็นคน จึงเข้าไปสอบถามว่า "ถ้าจะกลับบ้าน ควรขึ้นรถเมย์ฝั่งไหนคะ ?"
ชายคนนั้นมองมาที่แม่ แล้วพูดเสียงแข็งว่า "มาทำไมที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆ เธอควรจะมา เธอขึ้นรถไม่ได้หรอกนะ กลับไปซะ กลับไปทางเดิมที่เธอมา"
ณ ตอนนั้นแม่ใจหายวาบ และกลัวสุดๆ "แล้วจะกลับยังไง ทางไหนล่ะ ?" แม่ถามชายคนนั้น "ทางนั้นไง ตรงป่าที่เธอออกมาน่ะ กลับไปซะ
ก่อนที่จะหมดเวลา"
ชายคนนั้นชี้มือไปที่อีกฟากของฝั่งถนน แล้วตอบกลับแม่ แม่จึงข้ามถนนกลับเข้าไปในป่านั้นอีกครั้ง พยายามนึกว่า 'เราออกมาจากทางไหน
ต้องกลับไปที่ไหน ?' แวบนึง แม่ก็เห็นผู้ชายคนนั้นข้ามถนนตามแม่มา แล้วพูดว่า "เดี๋ยวจะพาไป ถ้าให้กลับไปเองคงไม่มีทางถึงบ้านแน่ๆ จะไปส่ง"
แม่รู้สึกตื้นตัน ดีใจ และซึ้งใจมากๆ "ขอบคุณมากๆ นะคะ ขอบคุณจริงๆ ที่จะช่วยพาไปค่ะ" แม่เดินตามชายคนนั้นไปหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่นึง
"ถ้าเข้าไปในบ้านหลังนี้ แล้วออกไปได้ ก็จะถึงบ้านเธอแล้วล่ะ" ชายคนนั้นบอกกับแม่ แม่เริ่มงง จึงพูดว่า "เอ้า แล้วจะทำยังไงจะไปยังไงล่ะ
อย่าทิ้งกันนะ" แล้วชายคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "เดินตามมาให้ดีๆ อย่าให้หลงหรือคลาดกันเด็ดขาด เพราะถ้าหลงกันแล้ว ฉันก็คงจะช่วยเธอไม่ได้แล้วล่ะ"
แม่ใจเสียมาก จึงขานรับไป จากนั้นแม่ก็เดินตามชายคนนั้นไปติดๆ ระหว่างทางที่เดินอยู่ในบ้าน ก็เหมือนมีพวกภูติ ผี ปีศาจ มาคอยฉุด
และดึงแม่ไว้ตลอดทาง แต่ชายคนนั้นก็ช่วยกันเอาไว้ให้ "ขึ้นไปชั้น 2 !! ขึ้นไปชั้น 2 ซะ แล้วเปิดประตูออกไปเลย ! ไม่ต้องมองกลับมา !!!!!"
ชายคนนั้นตะโกนเสียงแข็งเพื่อบอกแม่ แม่ก็รีบวิ่งขึ้นมาที่ชั้น 2 ด้วยความกลัวสุดขีด
แม่บอกว่า แม่เห็นประตูเปิดอยู่จึงรีบเดินออกมา พอออกมาได้เสร็จแม่ก็ตื่นขึ้นมากลางดึกทันที แม่บอกว่าเป็นความฝันที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต
และก็ฝันได้ไม่นานมานี้ด้วย ถ้าเกิดว่าออกมาไม่ได้ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นอะไรหรือเปล่า จะตื่นมั้ย
ตอนที่เราฟังเราใจหายวาบ แล้วลุ้นตลอดว่า สรุป แม่ออกจากที่นั่นได้มั้ย เราไม่รู้ว่าความฝันนี้เป็นลางอะไรหรือไม่ แต่เราเชื่อแน่ๆ ว่าแม่เราฝันจริง
กลัวจริง และรู้สึกได้จริงๆ พอแม่เล่าจบเรากลัวมากก กลัวว่าแม่จะตื่นหรือเปล่า...
เราไม่ได้งมงายกับความฝัน เพียงแต่มันน่ากลัวมากกกก จึงนำมาเล่าให้ได้อ่านกันเพลินๆ ขอย้ำอีกที !!! มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับบุคคลใดๆ ทั้งสิ้น แต่เป็นเพียงความฝันของแม่เราเท่านั้น โปรดอ่านกันอย่างมีจักรยาน ค่ะ