แนวคิดเรื่องของมนุษย์ต่างดาว มีที่มาจากความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ช่วงหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา (หรือน้อยกว่านั้น) เขาพบว่าโลกเป็นเพียงหนึ่งในดาวเคราะห์ซึ่งมีคุณสมบัติเหมาะสมกับการมีชีวิต จากจำนวนระบบสุริยะ แกแล็กซี่จำนวนมาก และมากจริงๆ

เขาคิดว่า
1. ถ้าโลกมีสิ่งมีชีวิตที่ทรงภูมิปัญญาได้ แล้วทำไมที่อื่นมีไม่ได้ ดาวดวงอื่นจะมีไม่ได้
2. ถ้าเปรียบเทียบแล้ว เป็นไปได้ที่มนุษย์ต่างดาวจะมีเทคโนโลยีที่สูงกว่า (ถ้าไม่เข้ามาทำลายล้างโลกมนุษย์)
3. ท้ายที่สุด เป็นความต้องการลึกๆของจิตใจมนุษย์ที่ต้องการที่จะมีตัวตนที่ถาวร ไม่ถูกทำลาย สบายไปตลอดกาลนานแสนนาน ไม่แก่ เสพกาม กินอาหารอร่อย ไปท่องเที่ยวได้ทั่วทั้งจักรวาล ... และวิธีการที่จะเข้าถึงสถานะดังกล่าว มนุษย์ต่างดาวอาจจะตอบโจทย์ได้



ทิฎฐิที่เขาถือดังกล่าว ไม่ได้เป็นเรื่องเล่นๆ เราอาจจะเคยได้ยินข่าว มีฝรั่งกลุ่มหนึ่ง ใส่รองเท้าผ้าใบ แล้วรวมกันนอนแล้วก็ฆ่าตัวตาย ในจดหมายที่ฝากไว้บอกว่า เขาพอกับชีวิตโลกปัจจุบันแล้ว ขอตายไปอยู่ในดินแดนมนุษย์ต่างดาวดีกว่า https://ronabbass.wordpress.com/2013/11/21/1997-flashback-39-heavens-gate-cult-members-commit-mass-suicide-to-reach-alien-spacecraft-vid-doc/

อีกพวกเป็นข่าว รวมกลุ่มกันหลายสิบหลายร้อยคนจับมือร่วมกันแล้วจะส่งพลังงานจิตไปหามนุษย์ต่างดาว

ส่วนพี่ไทย มีอยู่ ดร.อะไรไม่ทราบ บอกว่าทำงานนาซ่า ชอบเจอจานบิน ...แค่คิดก็จะมาให้เห็น .. มันจะศิวิไลซ์ตรงไหนง่ะ

อ่า.. ทีนี้เข้าเรื่อง ... เปรียบเทียบกับหลักสัจธรรมบางอย่าง.. ที่เรากำอยู่ในมือ  ... มันไปทำลายหลักการเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวไปให้ไม่มีประโยชน์ และแท้จริงแล้วสัจธรรมที่แท้ที่ควรจะค้นหา ไม่ได้ค้นพบได้จากต่างดาว แต่มันอยู่แถวๆนี้เอง

มนุษย์ต่างดาวต่างหากเล่าหากมีอยู่จริง ที่จะต้องมาค้นหาสัจธรรมข้อนี้จากชาวโลก หากเปรียบเทียบกับหนังไซไฟเรื่องล่าสุด... prometheus ... นางเอกเธอไปค้นหาสัจธรรม ต้นกำเนิดมนุษย์ถึงดวงดาวสุดขอบจักรวาล ... ผู้รู้ถ้าเจอ ควรจะเคาะกะโหลก และยืนยันอีกทีว่า จุดหมายปลายทางสุดท้ายของนักเดินทางอยู่ที่ใจของตนเอง


ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข