สวัสดีผู้อ่านทุกๆคนนะคะ เราได้อ่านประสบการณ์ของคนอื่นมาเยอะมาก วันนี้เลยมามาเขียนเรื่องของตัวเองบ้าง
มันอาจจะเหมือนกับชีวิตของคนสองคนในหนังหรือละครบางเรื่อง แต่รับรองว่าเรื่องที่เล่านี่เป็นเรื่องจริงนะคะ
เริ่มเลยแล้วกัน^^
เราเชื่อว่าทุกคนเคยมีโมเมนต์ที่เคยแอบชอบรุ่นพี่ หรือพยายามทำทุกอย่างเพื่อรุ่นพี่คนนั้น เพื่อให้เขาหันมามองเราบ้าง
เราก็ทำคะ ทำแทบทุ่อย่างที่คิดว่าเด็กคนนึงจะพยายามทำให้พี่คนนึงมาสนใจ แต่ว่า....พี่เค้าไม่เลยสนใจเลย555555
สมัยม.1 ด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่เคยรู้จักความรักไม่เคยรู้จักการแอบชอบหรืออะไรทั้งนั้น เราได้เข้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนชื่อดังในจังหวัด
(ขออนุญาตไม่บอกนะคะ) เราเป็นเด็กวิทย์-คณิต โรงเรียนของเรามี15ห้อง เราสอบเข้าแล้วติดห้อง1 แน่นอนว่าเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนพอสมควร
แต่เราเสียไปอย่างนึง คือเรา"ไม่สวย" ใช่แล้ว เราเป็นเด็กที่ไม่ได้สวยหรือน่ารักเหมือนเด็กคนอื่นๆ เราก็เลยไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาชอบหรือคิดจะชอบใคร
เรามาเข้าเรียนโรงเรียนนี้มาได้สักพัก ตอนม1เราก็มีเพื่อน แต่ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เรามีปมด้อยคือพูดไม่ค่อยเก่ง เราจะมีเพื่อนที่สนิทมากคนนึง เพื่อนสนิทเราคนนี้เป็นคนพูดเก่ง รอบรู้ไปซะทุกเรื่อง หน้าตาก็ดี คือทุกอย่างเพอเฟกต์ ตอนแรกเราก็คิดว่าจะหยิ่งและถือตัว แต่ที่ไหนได้เค้าไม่หยิ่งเลย แถมสนิทกับเราด้วยซ้ำ ชอบชวนเราไปเดินมองรุ่นพี่หรือเพื่อนผู้ชาย 55555 เราก็ไปกับมันนะ มันสวยแล้วเราก็ชอบแอคติ้งของมันเวลาเจอผู้ชาย มันจะทำนิ่งๆส่งสายตา เหมือนสะกดจิตผู้ชายคนนั้นแล้วหันมาหามัน ผู้ชายคนนั้นหันมาหามันจริงๆ คือไม่ว่ามันจะมองใคร คือคนนั้นมาจีบมันหมด ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกับมันตอนเริ่มเรียนเทอมแรก มาจนถึงเทอมสอง มันเปลี่ยนแฟนไปไม่รู้กี่คน รุ่นพี่คนไหนๆเสร็จมันหมด เราถามมันตลอดว่า ทำไมมันง่ายจัง มันก็บอกว่ามันสวย 555555 เราก็เข้าใจนะเพราะว่ามันสวยจริงๆ มันชอบถามเราบ่อยๆว่า ทำไมเราถึงไม่ชอบใครบ้าง เวลามันมองใครนี่เห็นเราเฉยๆ ไม่รู้ประสีประสาอะไรเลย เราก็บอกมันว่าไม่เอาหรอกยังเด็กอยู่ยังไม่อยากมีอะไรแบบนี้ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่สวยด้วย ไม่มีใครมาชอบเราหรอก มันก็บอกแหมมมมมม ตอนเด็กๆเห็นงี้โตขึ้นอาจจะสวยมากก็ได้นะ เราก็เออๆออกับมัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
จนกระทั่งขึ้นม.2 เราเริ่มรู้สึกว่าเราโตขึ้นนิดนึง ฮอร์โมนเพศมันเริ่มแพร่กระจาย 5555 จากที่เราไม่เคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน เราก็เริ่มสนใจอะไรหลายๆอย่าง เราเริ่มเก็บคำพูดเพื่อนสนิทเรามาคิด ถ้าเรายังไม่สวยอยู่อย่างนี้แล้วจะมีคนมาชอบเราไหม ด้วยความที่เป็นเด็ก เราก็ไปถามเพื่อนสนิทเราว่า ทำยังไงถึงสวย มันก็ขำแล้วก็บอกว่าอ้าวยังไง เดี๋ยวนี้อยากสวยแล้ว ตอนม1ยังไม่เห็นอยากเลย ฮั่นแน่ๆๆ สนใจใครเป็นพิเศษรึเปล่า
เราก็ปฏิเสธ บอกไม่ได้สนใจใครเลย มันก็ขำๆๆ แล้วก้บอกว่า อยากสวยก็ลองแอบชอบใครสักคนสิ จะได้มีแรงผลักดันเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เราก็เก็บคำพูดมันมาคิดตลอดเวลา เราต้องแอบชอบใคร แล้วคนนั้นเค้าจะเป็นใคร เค้าจะชอบเราไหม แล้วเราต้องทำไงยัง
จนวันนึงเป็นวันกิจกรรมคัดตัวกีฬาสี เราไม่ชอบลงอะไรเลย เราไม่อยากลงT_T เราก็เลยบอกพี่ผู้หญิงคนนึงว่า หนูไม่ลงได้ไหมค่ะ หนูไม่อยากลง หนูไม่ชอบทำกิจกรรม รุ่นพี่คนนั้นก็บอกว่า ไม่ได้หรอกน้องต้องลงเพื่อ สีเรา เราก็อ้อนๆๆพี่คนนี้จนร้องไห้ เหมือนพี่เค้าใกล้จะใจอ่อนละ
แล้วก็มีพี่ผู้ชายคนนึงมา บอกตรงๆว่าตอนแรกหนูอึ้งมาก เพราะพี่เค้าหล่อมาก แบบหน้าคมตัวสูง ขาว อยู่ม.5(โรงเรียนเราเค้าให้เด็กม5เป็นคนจัดการเรื่องกีฬาสีเพราะให้เด็กม.6 เตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย) ตอนแรกคิดว่าจะเดินมาเฉยๆ แต่มาถึง ก็มาตะคอกใส่ บอกว่ามีอะไรกัน แล้วน้องคนนี้เป็นอะไรทำไมต้องร้องไห้ พี่ผู้หญิงเลยบอกไปว่าหนูไม่อยากลงกิจกรรมกีฬาสี ทำยังไงดี
พี่ผู้ชายคนนั้นก็มองหน้าเราแล้วก็บอกว่า น้อง โรงเรียนเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทุกคนต้องลงไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าน้องไม่ลงพวกพั่ก็จะไปบอกอาจารย์ว่าน้องไม่ร่วม แล้วน้องก็จะไม่ผ่านกิจกรรม เราก็แบบพูดไม่ออก จากที่น้ำตาไหลแบบธรรมดา ตอนนั้นโฮเลย พี่เค้าก็เลยบอกว่า ไม่อยากลงกีฬาก็ไปลงสแตน แค่ใช้มือไม่น่าจะมีปัญหาหรอกมาก เราก็คิด เอิ่มมมม นั่นไม่เยอะหรอ ซ้อมก็หนักแถมยังแข่งกลางแดดอีก-_- เราก็เลยพูดกับพี่ผู้ชายคนนั้นออกไปว่า แดดมันร้อนอะ พี่เค้าก็พูดกลับมาแบบแทงใจดำมาก ว่า อย่างน้องไม่ต้องกลัวอะไรหรอกมั้ง ดำก็ดำ อ้วนอีก ลงๆไปเถอะ ถ้าไม่อยากตกกิจกรรม เราก็แบบ ฮืออออออออออออออออออ ใจร้ายมากอะ แต่ทำไงได้ มันเป๋็นทางเลือก เราก็ลงสแตน เราเลยไปงอแงกับเพื่อน บอกว่าเนี่ยโดนจับลงสแตน (เพื่อนเราเป็นหรีดด) คือดีอะมันเป็นหรีด สวยก็สวยใครๆก็ชอบ เราก็ไปฟ้องมันว่าเนี่ยตอนแรกก็จะได้อยู่เฉยๆแล้ว แต่มีรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงเดินมาตะคอกใส่ บลาๆๆๆๆ เราก็เล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเราก็บอกว่าหล่อไหม -*- ว่าแล้วมันต้องถาม เราก็บอกว่าหล่อ แต่โหดมากมากอะ เพื่อนเราก็บอกว่างๆพาไปดูหน่อยนะอยากเห็น อืม... เอาละ เสร็จนังนี่อีกแน่นอน
จนวันคัดเลือกสแตนก็มาถึง เราพยายามไปช้าๆ ช้ามากๆ เพราะไม่อยากเป็นตัวจริง อย่างน้อยเป็นตัวสำรองก็ได้ ไม่ต้องหนักมาก ซ้อมง่ายๆ
แต่ความซวยก็มา เพราะคนมันครบพอดี คือสรุปเราต้องเป็นตัวจริง เรานี่แบบโฮฮฮ เสียใจมาก T___T
วันแรกที่ลงสแตน พี่เค้าก็จัดที่นั่งให้ แล้วก๋็แจกป้ายชื่อทีละคน -0- คือเราไม่รู้ว่าพี่เค้าไปรู้ชื่อเราได้ยังไง ด้วยความที่ยังเด็กอยู่ จัดแถวให้เรียบร้อย เราได้นั่งแถว C6 คือเป็นแถวที่3 นับจากบนลงล่าง นั่งตรงกลางเลย เราก็กลัวนะ กลัวจะทำไม่ได้เพราะเราไม่เคยเป็นสแตนหรือลองทำมาก่อนเลย
หลังจากนั้นพวกพี่ๆก็ให้แนะนำตัว กัน โดยเริ่มจากสตาฟทุกคน ก็มีประมาณ10กว่าคนได้ เป็นรุ่นพี่ในสี แล้วก็ในสายด้วย ตอนแรกเราก็คิดว่ามีแค่นี้
แต่... มีคนๆนึงเดินมา เราเหวอไปอีกเพราะพี่คนนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่ตะคอกเราT_T เราอึ้งมาก ไม่อยากลงแล้ว ไม่อยากโดนด่าอะกลัว
มาถึงพี่เค้าก็พูดเลย " สวัสดีครับน้องๆสแตนปีนี้ทุกคน พี่เป็นหัวหน้าหรือคนคุมสแตน ถ้ามีอะไรก็เชื่อฟังกันด้วย อย่างอแง มีอะไรก็บอกพวกพี่ได้ทุกคน เชื่อฟังพวกพี่ด้วย ตั้งใจทำให้สีของเราออกมาดีที่สุด เพราะถ้าน้องๆไม่ช่วยกันพี่ก็ช่วยอะไรน้องๆไม่ได้ เพราะถ้าตกกิจกรรมก็เป็นเรื่องของน้องๆ"
-_- เราฟังละก็แบบ อืมมมมมมมมม คำพูดคำจาโหดร้ายมาก นี่หรอรุ่นพี่หน้าตาดี ทำไมไม่นิสัยดีเหมือนหน้าตา เราก็คิดไปบลาๆ วันแรกก็ไม่มีอะไรมากพี่ๆเค้าก๋็แจกเพลง แจกเบอร์โทร แล้วก็นัดเวลาซ้อม คือต้องซ้อมทุกวัน เสาร์อาทิตย์ด้วย คือมีเวลาซ้อมแค่3อาทิตย์เท่านั้น แล้วก็จะแข่งแล้ว
วันต่อมาเราก็มาเรียนตามปกติ เราก็เดินมากับเพื่อนสนิทเราแล้วก็เล่าว่า เออเนี่ยพี่เค้าเป็นหัวหน้าสแตนด้วย โหดมาก มันก้บอกหรอๆๆๆ เออดี เดี๋ยวมันจะมีซ้อมหรีดคู่กับสแตน จะดูหน้าสักหน่อย เราก็บอกว่า แกหน้าจะเคยเห็นแหละ เพราะพี่เค้าเรียนห้อง 2 อยู่ ม 5 สายเดียวกับเรา เพื่อนก็บอกว่าไม่รู้สิต้องเห็นหน้า อาจจะเป็นกิ๊ํกเก่ามันก็ได้ -0- เราก็อืมมม กิ๊กมันทุกคน ผู้ชายทั้งโรงเรียนจะเป็นของมันหมดอยู่ละอยู่แค่ม2เนี่ย จนตอนเลิกเรียน เรากับเพื่อนสนิทเราก็แยกย้ายกันไป ลงกิจกรรมของตัวเอง เราก็ต้องไปซ้อมสแตน วันนี้เริ่มเพลงซ้อมชุดแรก เราก็อึ้งไปอีก คือพี่เค้าเป็นมือกลอง -0- เก่งแฮะ หน้าตาดีมีความสามารถ ก่อนเริ่มซ้อม พี่คนคุมก็แนะนำมือกลองให้ทุกคนรู้จักว่า " น้องๆนี่มือกลองของเรา หน้าคุ้นๆดูโหดๆใช่ไหม ใช่เลยเค้าชื่อพี่เก่ง(นามสมมต) อย่าสนใจมันจนลืมสนใจท่าเต้นละ " พอพูดเสร็จผู้หญิงที่ลงก็กรีส ๆ แบบเขินๆ พี่เค้าก็ดูโหดๆ หน้าตาไม่ค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ แต่เราก็ชอบจ้องพี่เค้าตลอดเลย ทำไมพี่เค้าหล่อจัง -3- โอ้ยหยุดดดด เราไม่เคยคิดอะไรแบบนี้ คิดได้ไงห้ามคิด เราก็บอกตัวเองดึงสติตัวเองแล้วซ้อมตลอด5555 เราก็ซ้อมแบบนี้มาได้อาทิตย์กว่า เริ่มรู้ว่ามันสนุกขึ้นเรื่องๆ จนเรารู้สึกชอบมันไปซะแล้ว แบบว่า พอเลือกเรียนทีไร เราก็ต้องรีบแยกกับเพื่อนแล้วมาซ้อมสแตนตลอด
ไม่ใช่เพราะพี่คนนั้นนะะ เราอยากซ้อม ไม่ใช่จริงจริ๊งงง >< พอมาเข้าห้องซ้อมวันนี้ไม่เจอพี่เค้าเลย เป็นมือกลองคนอื่น ก็มีคนถามถามว่า พี่มือกลองคนเก่าไปไหน พี่สตาฟก็บอก พี่เค้าต้องซ้อมกีฬา กีฬามันแข่งก่อน อาทิตย์หน้าก็แข่งแล้ว *0* เรานี่อึ้งไปอีกช๊อตนึง ไหนจะตีกลองเก่ง เป็นหัวหน้า ยังเล่นกีฬาอีก เก่งชะมัดเลย ใครได้เป็นแฟนนี่คงดีใจตายเลย -0- บ้าจริงคิดยังงั้นได้ยังไง พี่เค้าเป็นรุ่นพี่เราน้า แต่ทำไมพอกลับมาบ้านเราถึงมานั่งคิดนอนคิดถึงพี่เค้า พี่เค้านี่ทั้งหล่อทั้งเพอเฟกต์ทุกอย่าง ถ้าเทียบกับเรานี่ ฟ้ากับนรก คือพี่เค้าเป็นฟ้าเราเป็นนรก T_T ตอนนั้นเราอ้วนก็อ้วนแต่ไม่ได้อ้วนแบบลงพุงตัวใหญ่ๆอะไรแบบนี้นะ อวบๆ ดำก็ดำ เตี้ยก็เตี้ย เราก็เลยหยุดคิดไป พอมาอีกวันนึง วันนั้นเป็นวันที่เริ่มซ้อมเพลงพร้อมหรีด เรานี่ตื่นเต้นมากจะได้ซ้อมกับเพื่อนแล้ว ตอนพวกหรีดเข้ามาคือเริดมากหน้าตาดีสวยกันทุกคน เพื่อนเราก็โบกมือขึ้นมาหาเราข้างบน แล้วพูดแบบเบาๆ แบบให้เห็นปากว่า ไหนๆพี่คนนั้นอะ เราก็บอกว่าเดั๋ยวก็มามั้ง เพราะว่าเราก็ไม่รู้ว่าวันนี้พี่เค้าติดซ้อมหรือเปล่า สรุปคือพีเค้ามาค่ะ พวกหรีดนี่มองกันแบบตาค้าง คือจะค้างอะไรกัน เพื่อนเราก็มองแบบอึ้งๆ แล้วหันมาหาเราบอกคนนี้อะหรอ เราก็บอกใช่ๆ มันก็ยิ้มแบบ เสร็จแน่อะไรแบบนี้ -0- ตอนนั้นเราไม่รู้สึกดีใจกับมันเลยอะ เรารู้สึกไม่อยากให้พี่เค้าชอบมันหรือให้มันเป็นแฟนกับพี่เค้า แอบกลัวอยู่เล็กๆ แต่ก็คงไม่มีสิทธิ์พอซ้อมเสร็จ ตอนเก็บของเรากับเพื่อนเราก็จะกลับพร้อมกัน เพราะว่าวันนี้รุ่นพี่เค้าปล่อยก่อนเวลา เพื่อนเราก็เริ่มปฏิบัติการเลย มันเข้าไปถามพี่เก่งว่า พี่ชื่ออะไรหรอค่ะ เรียนห้องไหน แบบ แอ๊บมากก นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนนี่ด่าไปแล้วT_T พี่เค้าก็ดูหยิ่งๆแล้วตอบกลับแบบ ถามคำตอบคำ 555แอบสะใจเล็กๆ มันก็ดูแป๊กๆนะ เพราะปกติถ้ามันทักใคร คนนั้นจะถามมันกลับตลอด แต่นี่ไม่
ตอนกลับมันก็บอกว่า พี่คนนี้ท่าทางจะยากว่ะ หยิ่งด้วยอะ เราว่ามีแฟนแล้วชัว เราก็บอกเพื่อนว่าไม่รู้ดิ เพื่อนเรามันก็แบบ แกชอบพี่เค้าป่าว เห็นตอนซ้อมนี่มองตลอดเลย -*- เราก็แบบ เห้ยบ้า มองอะไร เรามองหน้าต่าง ดูข้างล่างเฉยๆ มันก็ เอออ ตามใจแล้วกัน ถ้าอยากให้พี่เค้าชอบคนอื่นก็ตามใจจจ
เราก็แบบ จิตใจปั่นป่วนมากเพราะคิดว่ายังไงซะพี่เค้าก็คงไม่ชอบเราหรอก แต่เราก็เริ่มคิดว่า นี่เราเริ่มมีความรักแล้วหรอ เราแอบชอบพี่เค้าจริงๆหรอ ทำไมเราอยากเจอพี่เค้าุทกวัน ด้วยความที่เราเป็นเด็ก คืนนั้นเราไปกลับไปซื้อไดอารี่มาเล่มนึง แล้วเริ่มเขียนอะไรเกี่ยวกับพี่เค้า เราไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แต่ก็เคยได้ยินเพื่อนๆคุยกันว่า ถ้าชอบใคร ก็ค่อยๆตามเค้า สืบประวัติเค้าแบบเงียบๆ แล้วเวลามีเทศกาลอะไรก็เอาของไปให้เค้า
เราก็เลยเริ่มที่จะสืบประวัติเค้า เริ่มจากไปดูชื่อพี่เค้าหน้าห้อง ไปดูเลขที่พี่เค้า คือทำทุกอย่างที่อยากรู้เกี่ยวกับพี่เค้า พยายามหามาจนได้
ทั้งชื่อจริง ที่อยู่ เลขที่ ตารางสอน ตอนนั้นในห้องนอนเรานี่มีแต่อะไรที่เกี่ยวกับพี่เค้าอ่าาาา
เมื่อยมากนั่งพิมพ์ เดี๋ยวไปพิมพ์ต่อในมือถือนะค้าาา T___T
จากที่เคยแอบชอบรุ่มพี่ตอนม.ต้นแต่เค้าไม่เคยสนใจ จนตอนนี้เค้ามาตามจีบแล้วได้เป็นแฟนกัน
มันอาจจะเหมือนกับชีวิตของคนสองคนในหนังหรือละครบางเรื่อง แต่รับรองว่าเรื่องที่เล่านี่เป็นเรื่องจริงนะคะ
เริ่มเลยแล้วกัน^^
เราเชื่อว่าทุกคนเคยมีโมเมนต์ที่เคยแอบชอบรุ่นพี่ หรือพยายามทำทุกอย่างเพื่อรุ่นพี่คนนั้น เพื่อให้เขาหันมามองเราบ้าง
เราก็ทำคะ ทำแทบทุ่อย่างที่คิดว่าเด็กคนนึงจะพยายามทำให้พี่คนนึงมาสนใจ แต่ว่า....พี่เค้าไม่เลยสนใจเลย555555
สมัยม.1 ด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่เคยรู้จักความรักไม่เคยรู้จักการแอบชอบหรืออะไรทั้งนั้น เราได้เข้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนชื่อดังในจังหวัด
(ขออนุญาตไม่บอกนะคะ) เราเป็นเด็กวิทย์-คณิต โรงเรียนของเรามี15ห้อง เราสอบเข้าแล้วติดห้อง1 แน่นอนว่าเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนพอสมควร
แต่เราเสียไปอย่างนึง คือเรา"ไม่สวย" ใช่แล้ว เราเป็นเด็กที่ไม่ได้สวยหรือน่ารักเหมือนเด็กคนอื่นๆ เราก็เลยไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาชอบหรือคิดจะชอบใคร
เรามาเข้าเรียนโรงเรียนนี้มาได้สักพัก ตอนม1เราก็มีเพื่อน แต่ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เรามีปมด้อยคือพูดไม่ค่อยเก่ง เราจะมีเพื่อนที่สนิทมากคนนึง เพื่อนสนิทเราคนนี้เป็นคนพูดเก่ง รอบรู้ไปซะทุกเรื่อง หน้าตาก็ดี คือทุกอย่างเพอเฟกต์ ตอนแรกเราก็คิดว่าจะหยิ่งและถือตัว แต่ที่ไหนได้เค้าไม่หยิ่งเลย แถมสนิทกับเราด้วยซ้ำ ชอบชวนเราไปเดินมองรุ่นพี่หรือเพื่อนผู้ชาย 55555 เราก็ไปกับมันนะ มันสวยแล้วเราก็ชอบแอคติ้งของมันเวลาเจอผู้ชาย มันจะทำนิ่งๆส่งสายตา เหมือนสะกดจิตผู้ชายคนนั้นแล้วหันมาหามัน ผู้ชายคนนั้นหันมาหามันจริงๆ คือไม่ว่ามันจะมองใคร คือคนนั้นมาจีบมันหมด ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกับมันตอนเริ่มเรียนเทอมแรก มาจนถึงเทอมสอง มันเปลี่ยนแฟนไปไม่รู้กี่คน รุ่นพี่คนไหนๆเสร็จมันหมด เราถามมันตลอดว่า ทำไมมันง่ายจัง มันก็บอกว่ามันสวย 555555 เราก็เข้าใจนะเพราะว่ามันสวยจริงๆ มันชอบถามเราบ่อยๆว่า ทำไมเราถึงไม่ชอบใครบ้าง เวลามันมองใครนี่เห็นเราเฉยๆ ไม่รู้ประสีประสาอะไรเลย เราก็บอกมันว่าไม่เอาหรอกยังเด็กอยู่ยังไม่อยากมีอะไรแบบนี้ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่สวยด้วย ไม่มีใครมาชอบเราหรอก มันก็บอกแหมมมมมม ตอนเด็กๆเห็นงี้โตขึ้นอาจจะสวยมากก็ได้นะ เราก็เออๆออกับมัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
จนกระทั่งขึ้นม.2 เราเริ่มรู้สึกว่าเราโตขึ้นนิดนึง ฮอร์โมนเพศมันเริ่มแพร่กระจาย 5555 จากที่เราไม่เคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน เราก็เริ่มสนใจอะไรหลายๆอย่าง เราเริ่มเก็บคำพูดเพื่อนสนิทเรามาคิด ถ้าเรายังไม่สวยอยู่อย่างนี้แล้วจะมีคนมาชอบเราไหม ด้วยความที่เป็นเด็ก เราก็ไปถามเพื่อนสนิทเราว่า ทำยังไงถึงสวย มันก็ขำแล้วก็บอกว่าอ้าวยังไง เดี๋ยวนี้อยากสวยแล้ว ตอนม1ยังไม่เห็นอยากเลย ฮั่นแน่ๆๆ สนใจใครเป็นพิเศษรึเปล่า
เราก็ปฏิเสธ บอกไม่ได้สนใจใครเลย มันก็ขำๆๆ แล้วก้บอกว่า อยากสวยก็ลองแอบชอบใครสักคนสิ จะได้มีแรงผลักดันเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เราก็เก็บคำพูดมันมาคิดตลอดเวลา เราต้องแอบชอบใคร แล้วคนนั้นเค้าจะเป็นใคร เค้าจะชอบเราไหม แล้วเราต้องทำไงยัง
จนวันนึงเป็นวันกิจกรรมคัดตัวกีฬาสี เราไม่ชอบลงอะไรเลย เราไม่อยากลงT_T เราก็เลยบอกพี่ผู้หญิงคนนึงว่า หนูไม่ลงได้ไหมค่ะ หนูไม่อยากลง หนูไม่ชอบทำกิจกรรม รุ่นพี่คนนั้นก็บอกว่า ไม่ได้หรอกน้องต้องลงเพื่อ สีเรา เราก็อ้อนๆๆพี่คนนี้จนร้องไห้ เหมือนพี่เค้าใกล้จะใจอ่อนละ
แล้วก็มีพี่ผู้ชายคนนึงมา บอกตรงๆว่าตอนแรกหนูอึ้งมาก เพราะพี่เค้าหล่อมาก แบบหน้าคมตัวสูง ขาว อยู่ม.5(โรงเรียนเราเค้าให้เด็กม5เป็นคนจัดการเรื่องกีฬาสีเพราะให้เด็กม.6 เตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย) ตอนแรกคิดว่าจะเดินมาเฉยๆ แต่มาถึง ก็มาตะคอกใส่ บอกว่ามีอะไรกัน แล้วน้องคนนี้เป็นอะไรทำไมต้องร้องไห้ พี่ผู้หญิงเลยบอกไปว่าหนูไม่อยากลงกิจกรรมกีฬาสี ทำยังไงดี
พี่ผู้ชายคนนั้นก็มองหน้าเราแล้วก็บอกว่า น้อง โรงเรียนเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทุกคนต้องลงไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าน้องไม่ลงพวกพั่ก็จะไปบอกอาจารย์ว่าน้องไม่ร่วม แล้วน้องก็จะไม่ผ่านกิจกรรม เราก็แบบพูดไม่ออก จากที่น้ำตาไหลแบบธรรมดา ตอนนั้นโฮเลย พี่เค้าก็เลยบอกว่า ไม่อยากลงกีฬาก็ไปลงสแตน แค่ใช้มือไม่น่าจะมีปัญหาหรอกมาก เราก็คิด เอิ่มมมม นั่นไม่เยอะหรอ ซ้อมก็หนักแถมยังแข่งกลางแดดอีก-_- เราก็เลยพูดกับพี่ผู้ชายคนนั้นออกไปว่า แดดมันร้อนอะ พี่เค้าก็พูดกลับมาแบบแทงใจดำมาก ว่า อย่างน้องไม่ต้องกลัวอะไรหรอกมั้ง ดำก็ดำ อ้วนอีก ลงๆไปเถอะ ถ้าไม่อยากตกกิจกรรม เราก็แบบ ฮืออออออออออออออออออ ใจร้ายมากอะ แต่ทำไงได้ มันเป๋็นทางเลือก เราก็ลงสแตน เราเลยไปงอแงกับเพื่อน บอกว่าเนี่ยโดนจับลงสแตน (เพื่อนเราเป็นหรีดด) คือดีอะมันเป็นหรีด สวยก็สวยใครๆก็ชอบ เราก็ไปฟ้องมันว่าเนี่ยตอนแรกก็จะได้อยู่เฉยๆแล้ว แต่มีรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงเดินมาตะคอกใส่ บลาๆๆๆๆ เราก็เล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเราก็บอกว่าหล่อไหม -*- ว่าแล้วมันต้องถาม เราก็บอกว่าหล่อ แต่โหดมากมากอะ เพื่อนเราก็บอกว่างๆพาไปดูหน่อยนะอยากเห็น อืม... เอาละ เสร็จนังนี่อีกแน่นอน
จนวันคัดเลือกสแตนก็มาถึง เราพยายามไปช้าๆ ช้ามากๆ เพราะไม่อยากเป็นตัวจริง อย่างน้อยเป็นตัวสำรองก็ได้ ไม่ต้องหนักมาก ซ้อมง่ายๆ
แต่ความซวยก็มา เพราะคนมันครบพอดี คือสรุปเราต้องเป็นตัวจริง เรานี่แบบโฮฮฮ เสียใจมาก T___T
วันแรกที่ลงสแตน พี่เค้าก็จัดที่นั่งให้ แล้วก๋็แจกป้ายชื่อทีละคน -0- คือเราไม่รู้ว่าพี่เค้าไปรู้ชื่อเราได้ยังไง ด้วยความที่ยังเด็กอยู่ จัดแถวให้เรียบร้อย เราได้นั่งแถว C6 คือเป็นแถวที่3 นับจากบนลงล่าง นั่งตรงกลางเลย เราก็กลัวนะ กลัวจะทำไม่ได้เพราะเราไม่เคยเป็นสแตนหรือลองทำมาก่อนเลย
หลังจากนั้นพวกพี่ๆก็ให้แนะนำตัว กัน โดยเริ่มจากสตาฟทุกคน ก็มีประมาณ10กว่าคนได้ เป็นรุ่นพี่ในสี แล้วก็ในสายด้วย ตอนแรกเราก็คิดว่ามีแค่นี้
แต่... มีคนๆนึงเดินมา เราเหวอไปอีกเพราะพี่คนนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่ตะคอกเราT_T เราอึ้งมาก ไม่อยากลงแล้ว ไม่อยากโดนด่าอะกลัว
มาถึงพี่เค้าก็พูดเลย " สวัสดีครับน้องๆสแตนปีนี้ทุกคน พี่เป็นหัวหน้าหรือคนคุมสแตน ถ้ามีอะไรก็เชื่อฟังกันด้วย อย่างอแง มีอะไรก็บอกพวกพี่ได้ทุกคน เชื่อฟังพวกพี่ด้วย ตั้งใจทำให้สีของเราออกมาดีที่สุด เพราะถ้าน้องๆไม่ช่วยกันพี่ก็ช่วยอะไรน้องๆไม่ได้ เพราะถ้าตกกิจกรรมก็เป็นเรื่องของน้องๆ"
-_- เราฟังละก็แบบ อืมมมมมมมมม คำพูดคำจาโหดร้ายมาก นี่หรอรุ่นพี่หน้าตาดี ทำไมไม่นิสัยดีเหมือนหน้าตา เราก็คิดไปบลาๆ วันแรกก็ไม่มีอะไรมากพี่ๆเค้าก๋็แจกเพลง แจกเบอร์โทร แล้วก็นัดเวลาซ้อม คือต้องซ้อมทุกวัน เสาร์อาทิตย์ด้วย คือมีเวลาซ้อมแค่3อาทิตย์เท่านั้น แล้วก็จะแข่งแล้ว
วันต่อมาเราก็มาเรียนตามปกติ เราก็เดินมากับเพื่อนสนิทเราแล้วก็เล่าว่า เออเนี่ยพี่เค้าเป็นหัวหน้าสแตนด้วย โหดมาก มันก้บอกหรอๆๆๆ เออดี เดี๋ยวมันจะมีซ้อมหรีดคู่กับสแตน จะดูหน้าสักหน่อย เราก็บอกว่า แกหน้าจะเคยเห็นแหละ เพราะพี่เค้าเรียนห้อง 2 อยู่ ม 5 สายเดียวกับเรา เพื่อนก็บอกว่าไม่รู้สิต้องเห็นหน้า อาจจะเป็นกิ๊ํกเก่ามันก็ได้ -0- เราก็อืมมม กิ๊กมันทุกคน ผู้ชายทั้งโรงเรียนจะเป็นของมันหมดอยู่ละอยู่แค่ม2เนี่ย จนตอนเลิกเรียน เรากับเพื่อนสนิทเราก็แยกย้ายกันไป ลงกิจกรรมของตัวเอง เราก็ต้องไปซ้อมสแตน วันนี้เริ่มเพลงซ้อมชุดแรก เราก็อึ้งไปอีก คือพี่เค้าเป็นมือกลอง -0- เก่งแฮะ หน้าตาดีมีความสามารถ ก่อนเริ่มซ้อม พี่คนคุมก็แนะนำมือกลองให้ทุกคนรู้จักว่า " น้องๆนี่มือกลองของเรา หน้าคุ้นๆดูโหดๆใช่ไหม ใช่เลยเค้าชื่อพี่เก่ง(นามสมมต) อย่าสนใจมันจนลืมสนใจท่าเต้นละ " พอพูดเสร็จผู้หญิงที่ลงก็กรีส ๆ แบบเขินๆ พี่เค้าก็ดูโหดๆ หน้าตาไม่ค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ แต่เราก็ชอบจ้องพี่เค้าตลอดเลย ทำไมพี่เค้าหล่อจัง -3- โอ้ยหยุดดดด เราไม่เคยคิดอะไรแบบนี้ คิดได้ไงห้ามคิด เราก็บอกตัวเองดึงสติตัวเองแล้วซ้อมตลอด5555 เราก็ซ้อมแบบนี้มาได้อาทิตย์กว่า เริ่มรู้ว่ามันสนุกขึ้นเรื่องๆ จนเรารู้สึกชอบมันไปซะแล้ว แบบว่า พอเลือกเรียนทีไร เราก็ต้องรีบแยกกับเพื่อนแล้วมาซ้อมสแตนตลอด
ไม่ใช่เพราะพี่คนนั้นนะะ เราอยากซ้อม ไม่ใช่จริงจริ๊งงง >< พอมาเข้าห้องซ้อมวันนี้ไม่เจอพี่เค้าเลย เป็นมือกลองคนอื่น ก็มีคนถามถามว่า พี่มือกลองคนเก่าไปไหน พี่สตาฟก็บอก พี่เค้าต้องซ้อมกีฬา กีฬามันแข่งก่อน อาทิตย์หน้าก็แข่งแล้ว *0* เรานี่อึ้งไปอีกช๊อตนึง ไหนจะตีกลองเก่ง เป็นหัวหน้า ยังเล่นกีฬาอีก เก่งชะมัดเลย ใครได้เป็นแฟนนี่คงดีใจตายเลย -0- บ้าจริงคิดยังงั้นได้ยังไง พี่เค้าเป็นรุ่นพี่เราน้า แต่ทำไมพอกลับมาบ้านเราถึงมานั่งคิดนอนคิดถึงพี่เค้า พี่เค้านี่ทั้งหล่อทั้งเพอเฟกต์ทุกอย่าง ถ้าเทียบกับเรานี่ ฟ้ากับนรก คือพี่เค้าเป็นฟ้าเราเป็นนรก T_T ตอนนั้นเราอ้วนก็อ้วนแต่ไม่ได้อ้วนแบบลงพุงตัวใหญ่ๆอะไรแบบนี้นะ อวบๆ ดำก็ดำ เตี้ยก็เตี้ย เราก็เลยหยุดคิดไป พอมาอีกวันนึง วันนั้นเป็นวันที่เริ่มซ้อมเพลงพร้อมหรีด เรานี่ตื่นเต้นมากจะได้ซ้อมกับเพื่อนแล้ว ตอนพวกหรีดเข้ามาคือเริดมากหน้าตาดีสวยกันทุกคน เพื่อนเราก็โบกมือขึ้นมาหาเราข้างบน แล้วพูดแบบเบาๆ แบบให้เห็นปากว่า ไหนๆพี่คนนั้นอะ เราก็บอกว่าเดั๋ยวก็มามั้ง เพราะว่าเราก็ไม่รู้ว่าวันนี้พี่เค้าติดซ้อมหรือเปล่า สรุปคือพีเค้ามาค่ะ พวกหรีดนี่มองกันแบบตาค้าง คือจะค้างอะไรกัน เพื่อนเราก็มองแบบอึ้งๆ แล้วหันมาหาเราบอกคนนี้อะหรอ เราก็บอกใช่ๆ มันก็ยิ้มแบบ เสร็จแน่อะไรแบบนี้ -0- ตอนนั้นเราไม่รู้สึกดีใจกับมันเลยอะ เรารู้สึกไม่อยากให้พี่เค้าชอบมันหรือให้มันเป็นแฟนกับพี่เค้า แอบกลัวอยู่เล็กๆ แต่ก็คงไม่มีสิทธิ์พอซ้อมเสร็จ ตอนเก็บของเรากับเพื่อนเราก็จะกลับพร้อมกัน เพราะว่าวันนี้รุ่นพี่เค้าปล่อยก่อนเวลา เพื่อนเราก็เริ่มปฏิบัติการเลย มันเข้าไปถามพี่เก่งว่า พี่ชื่ออะไรหรอค่ะ เรียนห้องไหน แบบ แอ๊บมากก นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนนี่ด่าไปแล้วT_T พี่เค้าก็ดูหยิ่งๆแล้วตอบกลับแบบ ถามคำตอบคำ 555แอบสะใจเล็กๆ มันก็ดูแป๊กๆนะ เพราะปกติถ้ามันทักใคร คนนั้นจะถามมันกลับตลอด แต่นี่ไม่
ตอนกลับมันก็บอกว่า พี่คนนี้ท่าทางจะยากว่ะ หยิ่งด้วยอะ เราว่ามีแฟนแล้วชัว เราก็บอกเพื่อนว่าไม่รู้ดิ เพื่อนเรามันก็แบบ แกชอบพี่เค้าป่าว เห็นตอนซ้อมนี่มองตลอดเลย -*- เราก็แบบ เห้ยบ้า มองอะไร เรามองหน้าต่าง ดูข้างล่างเฉยๆ มันก็ เอออ ตามใจแล้วกัน ถ้าอยากให้พี่เค้าชอบคนอื่นก็ตามใจจจ
เราก็แบบ จิตใจปั่นป่วนมากเพราะคิดว่ายังไงซะพี่เค้าก็คงไม่ชอบเราหรอก แต่เราก็เริ่มคิดว่า นี่เราเริ่มมีความรักแล้วหรอ เราแอบชอบพี่เค้าจริงๆหรอ ทำไมเราอยากเจอพี่เค้าุทกวัน ด้วยความที่เราเป็นเด็ก คืนนั้นเราไปกลับไปซื้อไดอารี่มาเล่มนึง แล้วเริ่มเขียนอะไรเกี่ยวกับพี่เค้า เราไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แต่ก็เคยได้ยินเพื่อนๆคุยกันว่า ถ้าชอบใคร ก็ค่อยๆตามเค้า สืบประวัติเค้าแบบเงียบๆ แล้วเวลามีเทศกาลอะไรก็เอาของไปให้เค้า
เราก็เลยเริ่มที่จะสืบประวัติเค้า เริ่มจากไปดูชื่อพี่เค้าหน้าห้อง ไปดูเลขที่พี่เค้า คือทำทุกอย่างที่อยากรู้เกี่ยวกับพี่เค้า พยายามหามาจนได้
ทั้งชื่อจริง ที่อยู่ เลขที่ ตารางสอน ตอนนั้นในห้องนอนเรานี่มีแต่อะไรที่เกี่ยวกับพี่เค้าอ่าาาา
เมื่อยมากนั่งพิมพ์ เดี๋ยวไปพิมพ์ต่อในมือถือนะค้าาา T___T