ตอนนี้ผมเป็นมนุษย์เงินเดือน เป็นวิศวกรเครื่องกล
ที่บ้านผมพ่อทำอาชีพรับเหมาก่อสร้างมาตั้งแต่ก่อนผมเกิด
เมื่อก่อนตั้งเป็นบริษัท แต่หลังจากต้มยำกุ้ง ก็เลยปิดบริษัทไป
แต่ยังทำรับเหมาอยู่ รวมถึงต่อเติมด้วย (บางคนอาจจะเรียกผู้รับเหมาเถื่อน)

ทีนี้ก่อนผมจะมาเป็นมนุษย์เงินเดือน พ่อเคยพาผมออกไปดูงานบ่อยครั้ง
แต่ตอนนั้นผมไม่ชอบ เพราะผมชอบด้านเครื่องยนต์กลไกมากกว่า
ทั้งพ่อและแม่พยายามบังคับทุกวิถีทาง ต้องตื่นเช้าไปกับพ่อ
เพื่อไปช่วยอะไรเล็กๆน้อยๆ ตอนนั้นผมดื้อมาก
ใช้วิธีอดหลับอดนอน ตอนกลางคืน เพื่อทำให้ดูว่าผมไปไม่ไหวและไม่อยากไป
สุดท้ายพ่อและแม่ผมก็ไม่บังคับไปกับพ่ออีก

เมื่อผมได้ทำงานบริษัท ได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ แม้ว่าจะไม่ตรงมากนัก
แต่การที่มีหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานที่ดี ก็ลบจุดนั้นไป
มีอยู่วันนึง หัวหน้าที่ทำงานมาเป็นสิบปีได้ลาออกไป ในอายุ30กว่าๆ
ซึ่งเหตุผลที่ออกคือ ไปช่วยครอบครัวขายของ
ซึ่งทำให้ผมฉุกคิดได้ ประกอบกับพ่อผมอายุเลย60มาเยอะแล้ว
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นคงได้นั่งนอนสบายอยู่บ้านแล้ว และช่วงนี้พ่อผมเจ็บขามาก
เพราะต้องขับรถทุกวัน รถก็ยังเป็นเกียร์ธรรมดา

ผมเลยตัดสินใจว่าปีหน้าจะออกมาช่วยพ่อ เพราะถ้าผมไม่ทำ
เครื่องไม้เครื่องมือต่างๆที่มี มันก็คงไม่มีความหมาย
แต่เมื่อลองคิดดูอีกที การที่จะออกมาทำในช่วงเศรษฐกิจขาลงแบบนี้
ก็คงเสี่ยงน่าดู แต่ถ้าให้เป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไป
ผมคงไม่มีปัญญาหาเงินได้เท่าที่พ่อผมหาได้อย่างทุกวันนี้แน่ๆ
แต่รายได้ของพ่อก็ไม่แน่นอนนัก บางเดือนก็ต้องหายืมมาหมุน

แต่ถึงยังไงผมตัดสินใจแล้วว่าจะออกมาช่วยพ่อในปีหน้าอยู่ดี
มีใครมีประสบการณ์คล้ายๆผมบ้างไหม ขอคำชี้แนะด้วย

ขอบคุณครับ