ผมมีปัญหา กับสิ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้มันได้...
ผมกับแฟนของผม เราคบมาได้ปีกว่าแล้วครับ
แรกๆที่คบกันมีความสุข ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร ก็คอยช่วยเหลือกันมาตลอด
ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน ผมรู้ตัว แต่ผมไม่สามารถหยุดมันได้
มาถึงทุกวันนี้ ผมมานึกเสียดายสิ่งที่ผมควรทำ แต่ผมไม่ได้ทำมันเลย คือ...
ใน 2 - 3 เดือนที่ผ่านมานี่ เวลาที่เราทะเลาะกัน บ่อยมาก
ผมมาทบทวนที่หลังเป็นเพราะผมใจร้อน เลยตะคอก
หรือไม่คุยกับเธอ เธอคงรู้สึกอึดอัด แต่เธอก็ยังมาง้อผมทุกครั้ง
จนมาถึงวันนี้ วันที่เราทะเลาะกันหนัก นั้นคือวันเกิดของเธอ
ผมไม่คิดมาก่อน ว่าเธอจะแอบคุยกับคนอื่น
ผมรู้สึกเจ็บ รู้สึกโดนหักหลัง รู้สึกโกรธแค้น
ผมมาคิดทบทวนที่หลัง คนที่ผิด อาจจะเป็นผม
ผมคงจะใส่ใจเธอน้อยไปจริงๆ จนทำให้เธอรู้สึกไม่มีความสุข
ผมเสียใจ ผมขอร้อง ผมขอโอกาสจากเธอ
เธอให้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ผมแอบไปดูที่เธอแอบคุยกับคนอื่นในไลน์
คำแต่ละคำ ไม่ต่างจากที่ผมคุยกับเธอในตอนแรกที่คุยกัน
ผมคิดว่าเธอคงเหงา ไม่มีความสุข พอมาเจออะไรใหม่ๆ
ถามคำถามเดิมๆ กับคนใหม่ อาจทำให้เธอตื่นเต้น
ผมไม่รู้ว่าเธอรักคนใหม่ไปหรือยัง เพียงเวลาแค่สัปดาห์เดียว
หรืออาจจะมากกว่านี้ เพราะผมไม่รู้ตัว เพิ่งมารู้ทีหลัง
ผมอยากแก้ไข ผมอยากให้เธอเห็นค่าของผม
คนที่เธอคุยด้วย เป็นคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ อายุเยอะกว่า
ทำงานใช้แรงงาน คำพูดจากคนพวกนี้
ไม่พ้นคำว่า รักเธอนะๆๆ คิดถึงเธอนะๆๆ
ซึ่งแฟนผมคงไม่ได้ความรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้จากผมมานาน
อาจจะทำให้เธอรู้สึกดีใจ เธอคุยทุกวัน เจอกันผ่านๆกับคนใหม่
ผมเรียนหนังสือที่เดียวกับเธอ ต้องเห็นเธอทุกวัน
เราเรียนมาด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน มีรูปภาพที่ประทับใจมากมาย
แต่ตอนนี้ มีแค่ผมคนเดียว ที่มีความสุขกับภาพเหล่านั้น
ในตอนนี้ ผมอยากให้เธอกลับมาเห็นค่าผม
ผมคิดว่า ผมสามารถดีกว่าคนใหม่ของเธอได้
เพราะผมเรียนหนังสือ แต่คนที่คุยกับเธอทำงานขับรถสิบล้อ
คุณคิดว่าผมควรทำยังไงให้เธอกลับมาเห็นค่าของผม
ผมอยากเริ่มทุกสิ่งใหม่ ใส่ใจเธอเหมือนตอนแรกๆที่คบกัน
เวลาทะเลาะหรืองอล ผมจะรีบง้อ ผมจะรีบทำให้เธอยิ้ม
ผมไม่สามารถยอมรับคำว่าเพื่อนกับเธอได้
ผมคิดว่าการไปขอร้องทุกครั้งที่เจอ จะทำให้เราดูเป็นของตาย
ตอนนี้ผมไม่มีกำลังใจ ในการใช้ชีวิต การที่จะก้าวไปข้างหน้า
ผมอยากทำอะไรให้เธอทุกวันๆ ที่ละเล็กละน้อย
ให้เธอใจอ่อน เหมือนน้ำหยดลงหิน ให้หินกร่อน
ให้ภาพในอดีตของเรา กลับมามีความหมายสำหรับเธอ
ตอนนี้เธอคุยกับผม แบบไม่รู้สึกอะไร เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ผมควรจะทำยังไงดีครับ พอจะมีหนทางมั้ยครับ
ผมขอแค่หนทางครับ ให้ความรู้สึกเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เมื่อเราทำคนที่รักเราเสียใจ มากจนเกินให้อภัย
ผมกับแฟนของผม เราคบมาได้ปีกว่าแล้วครับ
แรกๆที่คบกันมีความสุข ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร ก็คอยช่วยเหลือกันมาตลอด
ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน ผมรู้ตัว แต่ผมไม่สามารถหยุดมันได้
มาถึงทุกวันนี้ ผมมานึกเสียดายสิ่งที่ผมควรทำ แต่ผมไม่ได้ทำมันเลย คือ...
ใน 2 - 3 เดือนที่ผ่านมานี่ เวลาที่เราทะเลาะกัน บ่อยมาก
ผมมาทบทวนที่หลังเป็นเพราะผมใจร้อน เลยตะคอก
หรือไม่คุยกับเธอ เธอคงรู้สึกอึดอัด แต่เธอก็ยังมาง้อผมทุกครั้ง
จนมาถึงวันนี้ วันที่เราทะเลาะกันหนัก นั้นคือวันเกิดของเธอ
ผมไม่คิดมาก่อน ว่าเธอจะแอบคุยกับคนอื่น
ผมรู้สึกเจ็บ รู้สึกโดนหักหลัง รู้สึกโกรธแค้น
ผมมาคิดทบทวนที่หลัง คนที่ผิด อาจจะเป็นผม
ผมคงจะใส่ใจเธอน้อยไปจริงๆ จนทำให้เธอรู้สึกไม่มีความสุข
ผมเสียใจ ผมขอร้อง ผมขอโอกาสจากเธอ
เธอให้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ผมแอบไปดูที่เธอแอบคุยกับคนอื่นในไลน์
คำแต่ละคำ ไม่ต่างจากที่ผมคุยกับเธอในตอนแรกที่คุยกัน
ผมคิดว่าเธอคงเหงา ไม่มีความสุข พอมาเจออะไรใหม่ๆ
ถามคำถามเดิมๆ กับคนใหม่ อาจทำให้เธอตื่นเต้น
ผมไม่รู้ว่าเธอรักคนใหม่ไปหรือยัง เพียงเวลาแค่สัปดาห์เดียว
หรืออาจจะมากกว่านี้ เพราะผมไม่รู้ตัว เพิ่งมารู้ทีหลัง
ผมอยากแก้ไข ผมอยากให้เธอเห็นค่าของผม
คนที่เธอคุยด้วย เป็นคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ อายุเยอะกว่า
ทำงานใช้แรงงาน คำพูดจากคนพวกนี้
ไม่พ้นคำว่า รักเธอนะๆๆ คิดถึงเธอนะๆๆ
ซึ่งแฟนผมคงไม่ได้ความรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้จากผมมานาน
อาจจะทำให้เธอรู้สึกดีใจ เธอคุยทุกวัน เจอกันผ่านๆกับคนใหม่
ผมเรียนหนังสือที่เดียวกับเธอ ต้องเห็นเธอทุกวัน
เราเรียนมาด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน มีรูปภาพที่ประทับใจมากมาย
แต่ตอนนี้ มีแค่ผมคนเดียว ที่มีความสุขกับภาพเหล่านั้น
ในตอนนี้ ผมอยากให้เธอกลับมาเห็นค่าผม
ผมคิดว่า ผมสามารถดีกว่าคนใหม่ของเธอได้
เพราะผมเรียนหนังสือ แต่คนที่คุยกับเธอทำงานขับรถสิบล้อ
คุณคิดว่าผมควรทำยังไงให้เธอกลับมาเห็นค่าของผม
ผมอยากเริ่มทุกสิ่งใหม่ ใส่ใจเธอเหมือนตอนแรกๆที่คบกัน
เวลาทะเลาะหรืองอล ผมจะรีบง้อ ผมจะรีบทำให้เธอยิ้ม
ผมไม่สามารถยอมรับคำว่าเพื่อนกับเธอได้
ผมคิดว่าการไปขอร้องทุกครั้งที่เจอ จะทำให้เราดูเป็นของตาย
ตอนนี้ผมไม่มีกำลังใจ ในการใช้ชีวิต การที่จะก้าวไปข้างหน้า
ผมอยากทำอะไรให้เธอทุกวันๆ ที่ละเล็กละน้อย
ให้เธอใจอ่อน เหมือนน้ำหยดลงหิน ให้หินกร่อน
ให้ภาพในอดีตของเรา กลับมามีความหมายสำหรับเธอ
ตอนนี้เธอคุยกับผม แบบไม่รู้สึกอะไร เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ผมควรจะทำยังไงดีครับ พอจะมีหนทางมั้ยครับ
ผมขอแค่หนทางครับ ให้ความรู้สึกเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม