พูดถึงย้อนไปเมื่อตอนอายุ16 ปีปัจจุบันเราอายุ35ปี ตอนนั้นกำลังเรียน ปวช.1 พอดีแต่ก่อนเราอยุ่แถวบางนา แม่เราทำงานแถวบางนา
แต่เราต้องย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านลุง เพราะลุงซื้อไว้แล้วไม่มีคนอยู่ แถวประตูน้ำพระิอินทร์ ความรู้สึกของเรานะ ไม่อยากไปเลย
เพราะถึงเราจะพักที่บางนา แต่เรามาเรียนแถวพหลโยธินไกลเหมือนกัน แต่ขึ้นทางด่วนก็แป๊บเดียว เพื่อนก็เยอะด้วย
แต่เราต้องย้ายไปอยู่ไกลมาก สำหรับเด็อายุ16ปีนะ มันคือความเคียดมาก เพื่อนก็ไม่มี สมัยก่อนต้องต่อรถที่รังสิต  รถต่อยาวเลยก็ไม่ค่อยมี
มันช่างทุกข์เหลือเกิน   อันนี้คือขนาดยังไม่เจอบ้านนะ  เรายังรู้สึกไม่อยากไปอยู่  


..... แต่แล้วมันก็มาถึงช่วงเวลาที่เราต้องย้ายบ้าน ......
เตรียมของตั้งแต่มะคืนทั้งคืนละ ก็มีญาติๆแม่ เพื่อนๆที่ทำงานแม่กับพ่อ มาช่วยย้ายกัน มันไม่ใช่ง่ายๆเลยเนอะ สำหรับการย้ายบ้านหลังหนึ่ง
ไปอยู่อีกหลังหนึ่ง เหนื่อยโครต ของก็เยอะมาก  
    พอไปถึงทางเข้าหน้าหมู่บ้าน บอกได้เลย เงียบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นบ้านทาวเฮาฝั่งเดียว ซ้ายมือ มีทาวเฮาติดกัน 4 หลัง หันหน้าเข้าหากัน ก็เท่ากับว่า 1ซอยมี8หลัง ทั้งหมู่บ้านมีประมาณ18 ซอย
แต่ก็คือแบบหมู่บ้านสร้างใหม่ คือ ด้านหน้าหมู่บ้านที่เสร็จ  ก็จะประมาณ  8หรือ9 ซอยนี่แหละ ที่สารถเข้าอยู่ได้ หลังจาก นั้นก็กำลังสร้าง
ลืมบอกไปถนนเข้าหมู่บ้าน ด้านซ้ายเป็นบ้านช่ายมั้ย แต่ขวาถนนเป็นป่า  บ้านเราอยู่ ซ. 5 หลังแรกขวามือ ติดถนนเลย ก็กว้างกว่าคนอื่นนิดหน่อย

แปลกมากในหมู่บ้านไม่มีศาลหรืออะไรตั้งเลย คาดว่าเราคงไปอยุ่ก่อน คงยังไม่ได้สร้าง หรือกำลังสร้างมั้ง ประมาณนะ
หาของกินยากมาก ต้องขับรถออกไปซื้อ หรือ ถ้าเข้ามาแล้วก็ซื้อเข้ามาเลย จะไปใหนมาใหน ถ้าไม่มีรถตัวเอง ยากมาก
คือถ้านั่ง วิน เข้ามาได้ แต่ไม่มีวินขับออก นอกจากจะรอรถมาส่งคนใน ม.บ้าน ถึงจะเจอ
ลำบากโครต

   บ้านเรามี 3ห้อง 1ห้องน้ำ แม่เรา อยู่ 1ห้อง เรา 1ห้อง ห้องพระ 1ห้อง  บรรยากาศไม่ต้องพูดถึง เงียบ อึดอัด บอกไม่ถูก ทั้งที่เป็นบ้านใหม่นะ
ไม่น่าจะดู วังเวงได้ขนาดนี้ หรือว่าเรายังไม่ได้จัดห้องหรือไร หรือยังไม่วางของก่อน เลยดูโล่ง คือพูดคนเดียวอะไร