ตามหัวข้อเลยนะค่ะ  เริ่มเลยดีกว่า
เรามีน้องชายวัยรุ่นค่ะ  อายุ 16  เมื่อ 5-6 เดือนก่อน น้องชายเราดื้อมากค่ะ  อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใครเลย คบเพื่อนแต่ละคนนิสัยเกเรสุดๆเลยค่ะ
พอใครในบ้านพูดจา หรือทำอะไรให้ไม่พอใจจะอาละวาดทำร้ายข้าวของ  ตอนนั้นทุกคนในบ้านเครียดกันมากค่ะ คิดว่าน้องเราคงจะแย่กว่าเดิมไปเรื่อยๆแน่ แต่ทุกคนก็คอยดูแลไม่มีใครโวยวายในพฤติกรรมของน้องชาย แต่แล้วเหตุการกลับเปลี่ยนไปค่ะ เมื่อประมาณ 3-4 เดือนที่แล้ว เราเริ่มพาน้องเข้าวัด บอกน้องไปตามตรงเลยค่ะ ว่าไม่ไหวแล้วที่เห็นน้องอารมณ์ร้อนแบบนี้ อยากให้น้องเย็นลงบ้างเลยชวนไปวัด น้องชายก็ไปค่ะ แรกๆคงแค่อยากให้เราสบายใจ แต่เรื่องเที่ยวก็ยังคงเที่ยวเหมือนเดิม จนเมื่อประมาณ 2 อาทิตย์ที่แล้วค่ะ ซึ่งก็ตรงกับช่วงเปิดเทิอม เรามีความรู้สึกว่าน้องเปลี่ยนไปมาก เลิกเรียนแล้วกลับบ้าน โดยไม่ไปเที่ยวไหนเลยค่ะ จนเราแปลกใจ ถามน้องไปว่า น้องเลิกติดต่อกับเพื่อนแล้วหรอ น้องเลยบอกว่า อยากเรียนหนังสือให้จบ อยากเป็นวิศวะ ถ้าขืนเที่ยวกับเพื่อนมากๆคงไม่จบแน่ๆ เพราะเพื่อนไม่ค่อยเรียนต่อกัน น้องกลัวจะหลงระเริงตามเพื่อนเลยค่อยๆห่างออกมา  ตอนนี้ทุกคนในบ้านมีความสุขมากค่ะ ที่เห็นน้องชายเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ น้องบอกว่าเค้าโตแล้ว และมีความคิดค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ยังไง อนาคตของเค้าก็มาก่อนเรื่องเที่ยวค่ะ เรารู้สึกได้เลยว่า การที่ทุกคนในบ้านเอาใจใส่น้อง ไม่เอะอะก็ด่า ก็ว่าน้อง ตอนที่น้องเกเร คงทำให้น้องคิดได้ค่ะ  ยังไงคนที่มีน้อง หรือมีลูกที่กำลังดื้อ หรือ เกเร ก็ให้อดทนนะค่ะ สักวันบุตรหลานของคุณจะคิดได้เหมือนกับน้องชายของเราค่ะ