เมื่อวานออกกะดึกนึกขึ้นได้ว่าลูกขอใบเสร็จค่าอุปกรณ์ไปให้โรงเรียนก็เลยไปแวะห้างดอกบัวแถวแคลายห้างกำลังลดกระหน่ำอะไรสักอย่างรู้สึกคนเยอะมากซื้อไปซื้อมาได้ของใช้ของกินตอนไปคิดเงินก็บอกเด็กว่าขอใบเสร็จที่เอาไปให้โรงเรียนด้วยแคชเชียร์ก็น่ารักยิ้มแย้มดีแนะนำว่าต้องแยกจ่ายนะคะเราก็พอรู้บ้างเลยแยกใส่ตระกร้าไว้แล้ว  พอไปขอใบที่เขาเรียกว่าใบกำกับภาษีพนักงานบอกว่าวันนี้ระบบล่มถ้าจะขอใบให้เอาใบเสร็จเขียนชื่อเด็กและโรงเรียนไว้แล้วมารับวันหลังแถมบอกว่าถ้าระบบยังใช้ไม่ได้ก็อาจจะหลายวันเพราะต้องเขียนมือเท่านั้นแหระได้ฟังแล้วรมณ์เสียเลย   เออบ้านก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆนะแล้วบอกแน่นอนก็ไม่ได้ว่าให้มารับวันไหน  ปรี๊ดแตกมากก็ถามพนักงานว่าน้องอย่างนี้ทำไมไม่ติดประกาศล่ะคะ จริงๆตอนนั้นอยากคืนของแต่ยังพูดไม่จบเธอก็สวนขึ้นมาว่าก็ติดแล้วไงชี้ไปที่ป้ายเล็กหน้าเคาเตอร์  เราก็บอกว่าทำไมไม่ประกาศให้แคชเชียร์รับทราบหรือติดไว้ที่แคชเชียร์เลยล่ะคะมาติดตรงนี้ใครจะเห็น คือเราก็แว้ดไปเสียงดังเหมือนกันนะแต่ไม่อยากมีเรื่อง คืนนี้เข้ากะอีกพรุ่งนี้แวะมาดูก็ได้ก็เลยเขียนชื่อหลังใบเสร็จให้ไปกะว่าพรุ่งนี้ผ่านก็แวะมาดูว่าได้ไหมจะได้เอาเสื้อมาปัก  วันนี้ค่ะพนักงานซึ่งไม่ใช่คนเดิมก็หาใบทั้งใบเสร็จและใบกำกับภาษีไม่พบ ใช้เวลาหานานมากสรุปกลับมาถามว่าจ่ายเงินที่ช่องไหนเราก็โชคดีที่ไม่ทิ้งใบเสร็จใบแรกไปหามาให้เธอจนได้แต่ปากก็ไม่ดีนะมีไปแซวว่าสงสัยเมื่อวานพี่โวยวายเขาเลยทิ้งใบเสร็จพี่ไป  เธอก็หารายการให้จนเจอเดี๋ยวจะเขียนให้ใหม่ให้ไปนั่งรอก็รู้สึกอะไรกันแค่ห้ารายการนี่ต้องไปนั่งรอเลยหรือ   ก็เลยบ่นว่านี่มันไม่ใช่ความผิดพี่เลยนะเธอก็ใส่กลับมาเลยว่าต้องทำอย่างอื่นด้วยไม่ได้ทำอย่างเดียว   เราก็รู้สึกว่ามันเป็นวันที่ไม่ดีเลยตรูทนมานานแล้วทนอีกหน่อยก็ได้อ่ะค่ะ       บอกเธอว่าเดี๋ยวมาเอาแล้วกันนะเดินมาหาข้าวกิน เออวันนี้มันดวงดีมากเจอแต่คนหน้าบูดกินข้าวก็โดนแซงคิวสรุปกว่าจะกินเสร็จผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง เดินกลับมาเธอดูวุ่นวายมากมีลูกค้ามาฝากของคืนของส่วนของเราวางอยู่ที่เดิมเราเองก็ไปยืนเด๋อไม่มีใครสนใจเลยเอามือถือมาถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน(ลงรูปพักสายตา)