เมื่อกี้หลับอยู่ก็ฝันประมาณว่าเรากลัวการตายมากไม่อยากตายกอดแม่แล้วบอกแม่อยู่กับหนูนานๆนะ อย่าไปไหนนะ แล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทำให้เราหดหู่ใจจังค่ะ
ตอนนี้เรายังอยู่กับพ่อแม่สามีและลูกตัวเล็กๆอีก1 เราอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ นอกจากตอนไปเรียนเราไม่เคยห่างพ่อแม่ไปไหน อยู่ด้วยกันตลอด ครอบครัวอบอุ่นดี นอนคิดต่อจากฝันเมื่อกี้ไม่อยากให้มีใครจากไปไหนเลย เรายังปลงไม่ได้ แต่ก่อนเราเคยคิดถ้าคนในบ้านเป็นอะไรขึ้นมาเราขอเป็นคนที่ตายแทนดีกว่าไม่อยากเจอกับความรู้สึกที่ต้องเสียใครไปสักคน
แต่ตั้งแต่มีลูกเราก็เปลี่ยนความคิดอีก ว่าเราไม่อยากตาย และไม่อยากให้ใครทั้งนั้นตาย ทำไมชีวิตคนเราช่างโหดร้ายจังนะทำให้เกิดมาเจอกันทำไมนะ แล้วมาทำให้เราต้องจากกันอีก พอตายเกิดใหม่ทำให้เราจำกันไม่ได้อีกเราไม่อยากจากพ่อแม่สามีและลูกเลย
ไม่น่าฝันแบบนี้เลยเศร้าจังค่ะ
ทำยังไงเราจะขจัดความรู้สึกนี้ออกไปได้อะคะช่วยเราทีตอนนี้นอนหดหู่ใจคิดวนไปวนมาเหมือนคนบ้าเลยค่ะ เสียใจจัง
ทำไมคนเราต้องเกิดมาแล้วต้องมาทำให้จากกันด้วย
ตอนนี้เรายังอยู่กับพ่อแม่สามีและลูกตัวเล็กๆอีก1 เราอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ นอกจากตอนไปเรียนเราไม่เคยห่างพ่อแม่ไปไหน อยู่ด้วยกันตลอด ครอบครัวอบอุ่นดี นอนคิดต่อจากฝันเมื่อกี้ไม่อยากให้มีใครจากไปไหนเลย เรายังปลงไม่ได้ แต่ก่อนเราเคยคิดถ้าคนในบ้านเป็นอะไรขึ้นมาเราขอเป็นคนที่ตายแทนดีกว่าไม่อยากเจอกับความรู้สึกที่ต้องเสียใครไปสักคน
แต่ตั้งแต่มีลูกเราก็เปลี่ยนความคิดอีก ว่าเราไม่อยากตาย และไม่อยากให้ใครทั้งนั้นตาย ทำไมชีวิตคนเราช่างโหดร้ายจังนะทำให้เกิดมาเจอกันทำไมนะ แล้วมาทำให้เราต้องจากกันอีก พอตายเกิดใหม่ทำให้เราจำกันไม่ได้อีกเราไม่อยากจากพ่อแม่สามีและลูกเลย
ไม่น่าฝันแบบนี้เลยเศร้าจังค่ะ
ทำยังไงเราจะขจัดความรู้สึกนี้ออกไปได้อะคะช่วยเราทีตอนนี้นอนหดหู่ใจคิดวนไปวนมาเหมือนคนบ้าเลยค่ะ เสียใจจัง