อยากทราบครับว่าพระสูตรนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงหรืออรรถกถาจารย์แต่งขึ้นใหม่ครับ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค


สุริยสูตรที่ ๑๐
             [๒๔๖] ก็โดยสมัยนั้น สุริยเทวบุตร ถูกอสุรินทราหูเข้าจับแล้ว ครั้ง
นั้น สุริยเทวบุตร ระลึกถึงพระผู้มีพระภาค ได้กล่าวคาถานี้ในเวลานั้นว่า
                          ข้าแต่พระพุทธเจ้า ผู้แกล้วกล้า ขอความนอบน้อมจงมีแด่
                          พระองค์ พระองค์เป็นผู้หลุดพ้นแล้วในธรรมทั้งปวง ข้า-
                          พระองค์ถึงเฉพาะแล้วซึ่งฐานะอันคับขัน ขอพระองค์จงเป็น
                          ที่พึ่งแห่งข้าพระองค์นั้น ฯ
             [๒๔๗] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงปรารภสุริยเทวบุตรได้ตรัสกะ-
*อสุรินทราหูด้วยพระคาถาว่า
                          สุริยเทวบุตร ถึงตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์ ว่าเป็นที่พึง ดูกร
                          ราหู ท่านจงปล่อยสุริยะ พระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นผู้
                          อนุเคราะห์แก่โลก สุริยะใดเป็นผู้ส่องแสง กระทำความสว่าง
                          ในที่มืดมิด มีสัณฐานเป็นวงกลม มีเดชสูง ดูกรราหู ท่าน
                          อย่ากลืนกินสุริยะนั้น ผู้เที่ยวไปในอากาศ ดูกรราหู ท่าน
                          จงปล่อยสุริยะ ผู้เป็นบุตรของเรา ฯ
             [๒๔๘] ลำดับนั้น อสุรินทราหู ปล่อยสุริยเทวบุตรแล้ว มีรูปอัน
กระหืดกระหอบ เข้าไปหาอสุรินทเวปจิตติถึงที่อยู่ ครั้นแล้วก็เป็นผู้เศร้าสลด เกิด
ขนพอง ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ
             [๒๔๙] อสุรินทเวปจิตติ ได้กล่าวกะอสุรินทราหู ผู้ยืนอยู่ ณ ที่
ควรส่วนข้างหนึ่ง ด้วยคาถาว่า
                          ดูกรราหู ทำไมหนอ ท่านจึงกระหืดกระหอบ ปล่อยพระ-
                          สุริยะเสีย ทำไมหนอ ท่านจึงมีรูปเศร้าสลด มายืนกลัวอยู่ ฯ
             [๒๕๐] อสุรินทราหู กล่าวว่า
                          ข้าพเจ้าถูกขับด้วยคาถาของพระพุทธเจ้า ถ้าข้าพเจ้าไม่พึง
                          ปล่อยพระสุริยะ ศีรษะของข้าพเจ้าพึงแตกเจ็ดเสี่ยง มีชีวิต
                          อยู่ ก็ไม่พึงได้รับความสุข ฯ
จบ วรรคที่ ๑
-----------------------------------------------------
             รวมพระสูตรในวรรคที่ ๑ นี้ มี ๑๐ สูตร คือ ปฐมกัสสปสูตรที่ ๑
ทุติยกัสสปสูตรที่ ๒ มาฆสูตรที่ ๓ มาคธสูตรที่ ๔ ทามลิสูตรที่ ๕ กามทสูตร
ที่ ๖ ปัญจาลจัณฑสูตรที่ ๗ ตายนสูตรที่ ๘ จันทิมสูตรที่ ๙ และ
สุริยสูตรที่ ๑๐ ฯ
-----------------------------------------------------

             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๑๕๗๗ - ๑๖๐๙.  หน้าที่  ๗๒ - ๗๓.
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
ก่อนอ่าน ---> เข้าใจว่าพระไตรปิฎกสอนว่า สุริยุปราคา เกิดจาก เทวดาชื่อพระราหูอมพระอาทิตย์

เวลาอ่าน ----> พระพุทธเจ้าแค่เล่าเรื่องว่า เคยมีเทวดาที่ชื่อ สุริย ถูก อสุรินทรราหู จับ  

หลังอ่าน  --->>  อ้าวไม่เหมือนที่เข้าใจตอนก่อนอ่านเลย  เนื้อความใน text แค่บรรยายเรื่องเทวดาที่มีนามว่าสุริยเทวบุตร ถูก อสุรินทร์ราหูจับ


........................

คนโบราณ ท่านเคยได้ยินพระสูตรนี้มาก่อน คงเล่าต่อกันมาเป็นนิทาน
แล้ว พอเด็กน้อยถามเรื่อง Eclipse of the sun  ชาวบ้านก็คงเล่านิทานเรื่องเทวดาทะเลาะกันอันนี้
โยงเอามาเล่าให้เด็กน้อย ฟังเพื่ออธิบายเรื่อง Eclipse of the sun

ซึ่งก็คือ พระไตรปิฎกมีเรื่องเทวดาทะเลาะกัน เล่ามานานกว่าสองพันปีแล้ว
ก่อนที่คนไทย (ซึ่งประวัติศาสตร์บอกว่าสร้า้งชาติมาประมาณ พันกว่าปี) จะเอาเรืองราวอันนี้มาโยง
เพื่ออธิบายปรากฎการณ์ Eclipse of the sun


พอคนถึงสมัยนี้ ได้ฟังก้อ ไม่ทราบ
เลยคิดว่า  พระไตรปิฎกเห็น Eclipse of the sun  ก่อนแล้วจึงอธิบายว่าเป็นเรื่องเทวดา ทะเลาะกับ ราหู

ซึ่งพอได้อ่านพระไตรปิฎกของจริง ใน text   ไม่ได้เป็นอย่างที่คนปัจจุบันคิดเลย
text ในพระไตรฯ ไม่ได้พูดอะไรที่เกี่ยวกับ Eclipse of the sun  เลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่