ประสบการ์ณของเราอาจจะไม่สยองหรือหลอนมากนักแต่เราอยากเล่าและนำเสนอมาเล่าสู่กันฟังนะคะ ไม่ได้ขอให้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นแต่ถ้าชอบก็สามารถรับฟังกันได้นะคะ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนที่เราอายุได้ 15 ปีคะ ทางบ้านเราฐานะอยู่ในขั้นปานกลางแต่จะหาซื้อบ้านเป็นหลังคงยังไม่สามารถซื้อได้ พ่อกับแม่ของเราเลยซื้อบ้านเอื้ออาทรเป็นห้องชุดเพื่อให้มีที่อยู่อาศัยไปก่อน เพราะอีกอย่างพ่อกับแม่อยากได้แบบใกล้ทีทำงานและวิทยาลัยที่เราเรียนเลยซื้อบ้านเอื้ออาทรใกล้ๆ อยู่อีกอย่างเป็นบ้านเอื้ออาทรมราสร้างขึ้นมาใหม่ ก็เลยดูน่าอยู่มากๆ เรียกได้ว่าเงียบสงบดีคนไม่วุ่นวายเพราะเพิ่งเปิดใหม่

เราบอกเลยนะคะว่าเราเป็นคนที่กลัวผีมากๆ แต่ปากดีคะ บอกทำเป็นไม่กลัวแต่เชื่อเถอะคะ เจอก็ไม่ไหวเหมือนกัน เราย้ายมาอยู่บ้านเอื้ออาทรตอนแรกเรากลัวมากกับการที่ย้ายมาใหม่จะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้แต่เราอยู่ได้มา 5 เดือนแล้ว ก็เลยไม่รู้สึกอะไร คือแบบโอเคมากๆ เลยคะ ช่วงนั้นอาเราก็มาอาศัยอยู่ด้วย นอนห้องนอนของเราไป ส่วนเราก็ไปนอนกับพ่อแม่ พอเข้าเดือนมิถุนายน ก็เกิดเรื่องเลยคะ

เหตุการณ์ครั้งแรก ในช่วงชีวิตที่เกิดมาเราไม่เคยโดนที่เขาเรียกกันว่าผีอำมาก่อน เขาเอาแต่เล่าให้ฟังว่ามันจะขยับไม่ได้ หนักแบบนั้นแบบนี้ พูดอะไรก็ไม่ออก เราแค่ก็ได้แต่จินตนาการเอาว่าคงแบบนั้นแบบนี้ซินะ แต่มันมากกว่าที่จินตนาการเสียอีก อำครั้งแรกนั้นเมื่อช่วงเช้าคะ น่าแปลกมากที่เราโดนอำตอนเช้า คือเราสะดุ้งตื่นตอนที่พ่อลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อออกไปทำงาน คือเราเรียนปวช.นะคะ วันนั้นเลยมีเรียนสายก็เลยหลับต่อบอกอาไว้ว่า เก้าโมงเช้าให้ปลุกเราด้วยจะได้ตื่นไปเรียนทันกลัวนอนเพลิน เรานอนตะแคงข้าง สิ่งแรกที่ได้ยินเป็นเสียงเหมือนคนเคาะพื้นห้องนะคะ แบบเอาเล็บมือเคาะพื้นห้อง มันดังตอนที่เรหลับตาแต่พอลืมตาขึ้นมามันก็เงียบไป เราก็แต่ ชั่งมันไม่มีอะไรเพราะไม่ได้คิดอะไรนะคะ แต่เป็นแบบนี้ถึงสามครั้งได้ พอครั้งที่สามเรากำลังจะหลับปรากฎว่า เรารู้สึกหนักคะ มันเหมือนมีอะไรมีนั่งคล่อมตรงเอวของเรา ตอนแรกเราคิดว่าพ่อแกล้งแน่ๆ เพราะพ่อพยายามปลุกเราให้ตื่นไม่อยากให้นอนกินบ้านกินเมือง เราพยายามขยับตัวจะบอกพ่อให้ลุกมันหนัก แต่ปรากฎว่าเสียงมันไม่ออกเลยคะ ไม่ออกแบบพูดไม่ได้ เรา็แบบ เฮ้ย เราอะไรไปเนี่ย แล้วมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ หนักแบบเราจะหายไม่ออกอยู่ เราถึงกับสลบไปเลย จนอามาปลุกเราว่าสายแล้วนะหนูตื่นได้แล้ว เราก็แบบสะดุ้งตื่นขึ้นมา เพลียไปเลย ไข้ขึ้นเลย ตัวร้อนจี้ จนอาบอกไม่ต้องไปเรียนแล้วนอนอยู่บ้านกินข้าวแล้วกินยานอน แต่เราแบบไม่นอนนะ ไม่อยากนอนเลย สัมผัสมันยังติดที่เอวอยู่เลย ก็เลยแบบ นั่งดูทีวีไป ก็แค่ยาพาราก็เลยไม่รู้สึกง่วงนอนเท่าไร แต่ดูหนังไม่รู้เรื่อง เพราะปวดหัวนี่แหละคะ

โดนอำครั้งแรกมันก็แค่อำเราเองก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังแต่การอำครั้งนั้นมันนำให้เราไปเจอกับสิ่งแปลกๆ ที่แบบชีวิตเราไม่เคยได้เจอคะ หลังจากที่โดนได้จากนั้นสามวัน สิ่งแปลกๆก็เกิดขึ้น คือวันนั้นอาเรากลับต่างจังหวัดไปแล้วแต่ลูกสาวของอายังอยู่ น้องอยู่ป.5 เลยขอให้เรียนที่นี้แทน เราเลยต้องไปนอนกับน้องคะ ตอนที่พูดคุยกับน้องนั้นคือแบบนอนคุยเล่นนั้นแหละคะ ตอนนั้นก็ประมาณห้าทุ่มได้มั่งถ้าจำไม่ผิดนะคะ อยู่ๆ ข้างหูของเราก็ได้ยินเสียงเหมือนคนหนาว ส่งเสียง ฮือออ ข้างหูเรา มันดังชัดเจนจนเราผวาไปเลย นอนอยู่สะดุ้งนั่งมองข้างเตียงที่นอนว่าอะไร คือเรากลัวจนน้ำตาไหลเลยคะแต่ไม่มากมันซึมๆ น้องบอกพี่เป็นอะไร หนูกลัวนะ เราก็บอกไม่มีอะไร พี่รู้สึกเหมือนไฟช็อคเฉยๆ เราก็โกหกน้องไป แต่พอเอนตัวลงนอน ข้างเตียงเรามันเปียกคะ เปียกน้ำอะไรสักอย่าง เราก็มองดูต้องร้องยี้เลยคะมันเหมือนน้ำขี้โคลนเลย ดำมากเหม็นด้วย ตอนแรกมันไม่มีนี่หวาหรือเราไม่รู้สึกเองก็เลยชวนน้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่เอาไปเอามา นอนกับพื้นแทนไปคะเพราะมันเปียกไปยันเตียงนอนเลย

****เดี๋ยวเราจะกลับมาเล่าใหม่นะคะ