ผมกับแฟนผม เราคบกันมาซักพักแล้วครับ แล้วก็เคยมีอะไรด้วยกันแล้ว
ผมเป็นคนแรกของเธอ
เธอเป็นคนดี น่ารัก เอาใจผม จริงใจ และเธอรักผมมาก
แต่เธอผมคนติดแฟนมาก ส่วนผมโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่คนเดียว
เราคบกันช่วงแรกๆมันก็ดีครับ นานๆไป ผมก็เหนื่อย
เหนื่อยที่ต้องเอาเวลาที่ปกติผมจะใช้อยู่คนเดียวสงบๆไปอยู่กับเธอตลอด
ผมเรียนหนัก ส่วนเธอเรียนเบากว่าผมเยอะครับ
บางวันผมเรียนตั้งแต่เช้าถึงเกือบดึก เหนื่อยๆกลับหอไป เธอก็โทรตามบอกให้พาไปนู้นนี่
บางทีผมก็คิดนะว่าอยากอยู่เงียบๆเหมือนก่อนคบกับเธอ
เธอเข้ากับผมไม่ได้หลายเรื่อง ผมไม่อยากคิดว่าจะเลิกกับเธอ
ผมไม่อยากเลิกครับ แต่เธอ ไปกับผมไม่ได้จริงๆ
ผมรักเธอ แต่รักอย่างเดียวมันทำอะไรไม่ได้หรอกครับ
ผมอยากได้แฟนที่ช่วยกันเรียน ไม่ได้พากันเที่ยวแบบนี้
ผมห่วงเธอว่าถ้าผมเลิกกับเธอ เธอจจะเจอผู้ชายที่ไม่ดี ห่วงว่าคนอื่นจะรับไม่ได้ในสิ่งที่ผมพรากของเธอไป
ผมคิดมานานแล้วว่าเราไปกันไม่ได้จริงๆ ผมไม่ได้จะเลิกเพราะมีคนอื่น
ผมเลวมั้ยครับ ถ้าผมเลิกกับเธอ
แบบนี้ผมจะเป็นผู้ชายที่เรียกว่าฟันแล้วทิ้งหรือป่าวครับ