ยาวหน่อยนะครับ

เมื่อวันที่10 พค ผมได้ไปเดินจตุจักรเพื่อรับน้องแมวมาอยู่ด้วยกัน เดินๆอยู่ได้ไปเจอแมวพันธุ์วิเชียรมาศ ร้านนึงน่ารักมาก อ้วนท้วนสมบูรณ์ อายุ 2 เดือน แต่ขี้กลัวไปหน่อย ไม่เล่นกับผมเลย เลยเดินๆไปเรื่อยๆเจออีกร้านนึง ค่อยข้างผอมมากครับ ผอมเลยแหละ หัว ตัวก็มีแต่ขี้กาก แต่ร้านบอกว่าเป็นรอยรกที่แม่มันเลียไม่หมด เลยเป็นแผล ผมก็เชื่อครับ ถูกชะตากันมาก เพราะน้องตัวนึงเข้ามาเล่นด้วย มาไซร้ มาอ้อน มาเกาะเรา แบบอยากมาอยู่ด้วย เราก็คิดแล้วล่ะว่าเขาเลือกเรา ก็ต่อรองราคากัน ลดไปได้ 800 บาทครับ รับน้องมาอยู่ด้วย น้องคึกมาก ซนมาก น่ารักมาก ขี้อ้อน แต่ถ่ายเหลว รักสะอาด ถ่ายเป็นที่ทาง จนวันที่ 2 เย็นๆ ร้องหาแม่ หรือเพื่อนๆมั้งครับ ร้องเดินหาทั่วห้องเลย และน้องยังคงถ่ายเหลว ไม่ค่อยกินอาหาร มีไข้ ซึมนิดๆ ผมก็พาไปหาแพทย์ เพราะนึกว่าน้องอาจเครียดจนป่วย หมอจับลมยาก็ดีขึ้น วันเดียวหายคิดถึงแม่ แต่ยังมีไข้ อีกวันเลยพาไปหาหมอเพื่อปรึกษาเรื่องวัคซีน อาการท้องเสียตั้งแต่วันแรกที่รับมา และขี้เรื้อน เพราะคาดว่าทางร้านไม่ได้ฉีดมา น้องเป็นเรื้อนใหญ่ๆ 5 จุด ซึ่งตอนแรกเห็นเพียง2จุด ที่ศรีษะ และเรื้อนเล็กๆทั่วตัวเต็มไปหมด น้องมีไข้และซึมนิดๆ หมอตรวจพบว่าน้องมีแบคทีเรียไม่ดีเยอะมากในลำใส้ น้องก็ป่วยออดๆแอดๆเรื่อยมา โดนเข็มจิ้มมานับไม่ถ้วน ดีสองวันป่วย3วัน จนมาเมื่อวันที่ 27 น้องไข้สูงมากท้องใหญ่ซึ่งมันใหญ่มาสักพักแล้ว แต่ก็นึกว่าน้องอ้วน เพราะน้องทานเยอะมาก แต่ตัวผอม  เลยพาไปพาแพทย์ แพทย์บอกว่าน้องป่วยไข้ 104 ได้ให้น้ำเกลือและฉีดยา 4-5เข็มที่ขาน้อง ปกติน้องฉีดยาหลายเข็มตลอดเลย ผมไม่เข้าใจเหมือนกันครับ แต่รอบนี่น้องกลับมาเดินขาหลังไม่มีแรง เซไปเซมา จนมะวานไข้ไม่ลดเลย วัดได้ 104 พาไปหาหมอที่เดิม หมอบอกน้องเป็นท้องมาร เลยได้ทำการเจาะน้ำออก น้องร้องน่าสงสารมาก ผมยืนดูอยู่ น้ำตาคนเป็นพ่อแทบจะไหล ขาแทบทรุด เสียงผมสั่นมากๆ คือน้องเขาร้องทรมานมาก แม้วๆ มองมาทางผม เสร็จแล้วน้องรีบวิ่งมาหาผมทันที ทั้งที่ไม่ค่อยมีแรง ฉีดยาอีก 4 เข็ม  น้องกลับมาไข้ไม่ลด ทรุดหนักกว่าเดิม จน2ทุ่มตัดสินใจพาน้องไปอีก รพ. นึงครับ เพราะน้องโทรมมาก ปกติน้องเป็นคนสะอาดไม่ว่ายังไงต้องปีนไปในกะบะทรายให้ได้ แต่น้องอาเจียนบนพรหม และหลับบนกะบะทรายทั้งที่ถ่ายอยู่ เลอะเต็มไปหมด ต้องเรียกเขาถึงจะตกใจลุกออกมา และแม้กระทั่งทานอาหารก็หลับคาจาน แต่เขาก็พยายามทาน  คุณหมอที่ใหม่นี้ท่านบอกว่า น้องเป็น FIP หรือ เยื่อบุท้องอักเสบ คุณหมอใจดีมาก หลังจากเล่าอาการให้ฟัง หมอฉีดยาให้ฟรี เป็นยาบำรุง และให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคดู น้องดีขึ้นในตอนเช้า และทรุดลงในตอนบ่าย ผมใจคอไม่ดีเลยเปิดอินเทอร์เน็ต หาข้อมูลโรค ผลออกมาน้องแทบไม่มีทางรอด ผมนี่น้ำตาซึมเลย น้องอยู่กับผมมาแค่ 20 วัน ยังเด็กอยู่เลย น้องแค่ 3 เดือน ผมนั่งถามตัวเองว่า พี่น้องตัวอื่นในกรงมันจะเป็นอย่างไรบ้าง ช่วงเย็นผมพาไปหาหมออีกครั้ง หมอบอกให้ทำใจนะ ไม่มียารักษา รักษาไปตามอาการ ผมแทบจะน้ำตบไหลตรงนั้นด้วยซ้ำ กลับมาบ้านน้องถ่ายกับพื้นทั้งๆที่หลับ ท้องบวมขึ้นเร็วมาก ทั้งๆที่เพิ่งเจาะเปาของเหลวออกได้ 1 วัน ขาไม่มีแรง น้องต้องคลานเอา ตัวแบนๆ เวลาจะไปทานข้าว หรือเข้าห้องน้ำ แต่ส่วนใหญ่จะหลับกลางทางเพราะไม่มีแรง ตอนนี้ผมเครียดมาก นั่งดูน้องไป น้ำตาไหลไปครับ

อยากถามคนที่น้องเป็น FIP น้องอยู่ได้นานแค่ไหนครับ ผมหมดค่าร่กษาน้องไปเป็นหมื่นๆแล้ว น้องน่ารักมาก ขี้อ้อน ตอนนี้ผมต้องทำใจแล้วใช่ไหม บอกผมที

นี่เป็นรูปน่งครับ