ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะค่ะว่าเรายืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้ เนื่องจากอยากจะตั้งแค่กระทู้นี้อันเดียว เพราะ ที่ตั้งกระทู้นี้สืบเนื่องมาจากความไม่สบายใจส่วนตัวของเราเองค่ะคือเรารู้สึกอึดอัดใจมากๆมีเพื่อสนิทให้ปรึกษานะค่ะแต่พูดเรื่องเดิมๆบ่อยๆก็สงสารเพื่อนสนิท(ที่สุด)ที่คอยรับฟัง ปัญหานี้เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ค่ะ คิดได้แต่ทำใจอย่างเดียว ...
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่คนนึงคะรู้จักกันตอนม.ปลาย ก็สนิทในระดับนึงเลยคะเขามีปัญหาอะไรเขาก็ปรึกษาเรา เรามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาเขา แต่ไม่สนิทถึงกับขึ้น Bestfriend อะคะ นึกออกใช่มั้ย **ขอแทนชื่อว่า ก นะคะ**จนเมื่อกลุ่มเราส่วนใหญ่4-5คน ติดมหาวิทยาลัยคะ ปัญหาต่อมาคือการอยู่หอกับเพื่อน ทีแรกเราก็ตั้งใจไว้ว่าอยากอยู่คนเดียวหรือไม่ก็อยู่กับเพื่อนที่คุยกันรู้เรื่อง เป็นผู้ใหญ่ คือเพื่อนสนิท(ที่สุด)ของเราเองคะ แต่ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างเรากับเพื่อนสนิทไม่ได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เลยจำต้องแยกกันคะ ทีนี้เพื่อนๆคนอื่นๆก็มีรูมเมทเป็นของตัวเองแล้วบ้างก็อยู่กับเพื่อนใหม่ บ้างก็อยู่กับคนสนิท บ้างก็อยู่คนเดียว คือขอบอกก่อนนะ ว่าเพื่อนๆในกลุ่มเราหลายๆคนมีแต่คนหนี ก คะด้วยเหตุผลและนิสัยที่กำลังจะเล่า มีแต่คนหนีและปฎิเสธที่จะไม่อยู่ด้วยคะ จนเหลือเราคนเดียวที่ไม่มีเพื่อนอยู่ แล้ว ก ก็มาขออยู่ด้วยคะ ด้วยความที่ไม่กล้าปฎิเสธและเห็นแก่ความเป็นเพื่อนเลยตกลงที่จะอยู่หอด้วยกัน ซึ่งเราก็กลัวที่จะอยู่กันไม่รอดเราเลยมาทำข้อตกลงกับ ก คะว่า อยู่ด้วยกันต้องช่วยกันแบบ เป็นผู้ใหญ่ คุยกันหลายๆเรื่องคะ เช่น เรื่องความสะอาด นิสัย ทั่วไปประมาณนี้ ก ก็ตอบตกลงพูดอะไรก็ได้พูดจาง่ายดูเข้ากันดีไปหมดคะ ทีนี้ขอย้อนกลับไปเล่านิสัยของ ก ตอนอยู่ม.ปลายหน่อยละกันคะ คือ ก เป็นคนที่แบ้วมาก จะเรียบร้อยก็ไม่นะคะแบ้วแบบแบ้วจริงๆอะ พูดจาอะไรก็ไม่ค่อยเก็ท ไม่ค่อยมีเหตุผล ไม่เหมือนผู้ใหญ่ประมาณนั้นคะ เวลานางงอลหรืออะไรไม่ได้ดั่งใจนางก็จะไม่พูด และเดินหนีไปเลย มีอยู่ครั้งนึงนางเคยชวนเราไปดูหนังแล้วเราหรือเพื่อนๆคนอื่นก็ไม่ว่างไปคะเราเลยบอกวันอื่นได้ปะ นางก็เออไม่เป็นไรเดี๋ยวไปดูคนเดียวก็ได้ ที่โรงเรียนเวลานางชอบใครก็จะคลั่งแบบมากสุด เช่น ขอให้ได้เดินผ่านวันนึงแทบไม่เป็นอันเรียน เดินอยู่นั่นแหละ พอใครว่าใครเตือนนางก็จะบึ้งตึงไม่พอใจและออกห่างทันทีคะ แตต่ข้อดีของนางก็มีนะคะ คือเป็นคนที่รับฟังเพื่อนๆได้ตลอดแม้จะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็ตามคะ
คือเรื่องถ้าให้เรียงลำดับมันเยอะจนไม่ไหวอะคะ เอาเรื่องที่พีคๆละกัน ขอย้ำนะคะว่าไม่ได้อยากมาทำลายใครแค่อึดอัดคะ อยากพูดอยากทำแต่ทำไรไม่ได้แค่นั้นจริงๆ
ต่อมาเราก็ย้ายเข้ามาอยู่หอกับ ก คะ แรกก็เหมือนทุกอย่างดีมากเลยคะ พอผ่านไปเรื่อยๆเรามีความรู้สึกเหมือนกับว่า ก ไม่เกรงใจ คือคนอยู่ด้วยกันอะคะเข้าใจฟีลมั้ยน่าจะเห็นใจ เกรงใจกันบ้าง สิ่งที่ ก ทำก็อย่างเช่น ยืมของของเราจนแทบทุกวัน เปรียบเสมือนของเพื่อนคือของๆเรา คือเราอะขอออกตัวก่อนเลยว่าไม่ได้ขี้หวงหรืออะไรนะคะ แต่ของที่ยืม มันเป็นของใช่ส่วนตัวขาดเหลือหรือยืม เรายินดีให้คะ แต่ใช้ทุกวันแบบนี้มันใช่หรอ บางที ก ก็เอาของที่ยืมเราไปถ่ายลง fb บ้าง บางอย่างก็ใส่ไปทุกวันจนเปรียบเสมือนของๆนาง ละคือพูดว่ายืมครั้งเดียว แต่วันอื่นๆคือหยิบเอาไปเลย เราก็พยายามใจเย็นนะคะ เลยแนะนำก็ว่า เออเธอไปซื้อป่าวเดี๋ยวเราช่วยเลือก ก ก็บอก ไม่เอาอะไม่ซื้อ ยังไม่อยากได้ คือเข้าใจฟีลมั้ยคะ ไม่อยากได้แต่ใช้ของๆเราทุกวันคืออะไรเอ่ยยยย ของบางอย่างก็เอาไปใช้จนพัง บางอย่างก็เอาไปสภาพกลับมาพัง ไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่เราแทบไม่เคยใช้ พอของไม่เหมือนเดิมนางก็แบบไม่ใช้แล้ว แบ้วก็เนียนๆเอามาว่งที่เดิมแบบไม่พูดไม่บอกอะไรสักคำ เป็นแบบนี้บ่อยมากคะโมโหจาก 1-10 จนหาย จนโมโหอีกจนหาย บางทีก็เอาเพื่อนมาหอคือเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ เอามาสิคือเข้าใจใครๆก็มีเพื่อน แต่เอาเพื่อนมาแล้วเพื่อนก็มารื้อของสารพัด คือคนเป็นเจ้าของรู้นะคะ ว่าอะไรที่ไม่เหมือนเดิม เราเจอหลายรอบจนทนไม่ไหว ไลน์ไปต่อว่า ก ก็พูดแค่ขอโทษ เราก็โอเคหายๆกันไป เรื่องต่อมาเป็นเรื่องความสะอาดคะเค้าเห็นเราทำนู่นนี่ แต่ไม่เคยช่วยอะไรเลยคะ นานๆมากๆถึงจะทำ บางทีเราเก็บห้อง กวาดเช็ดถู ก ก็นอนเล่นโทรศัพท์เฉยๆไม่แม้แต่จะช่วยหรือคำพูดอะไรเลยคะ แถมลุกขึ้นไปเปิดพัดลม นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ
เรื่องบิลค่าห้อง ค่าไฟ คือเราไม่เคยเกี่ยงเลยค่ะจ่ายตรงเวลาตลอด ที่หอให้จ่ายได้ถึงวันที่10 เราก็ไม่เคยเกินคะ เวลาแม่เราให้ตังมาก่อนเราก็ไม่เคยทวงเพื่อนนะคะว่าเมื่อไหร่จะจ่ายคือถึงเวลาเขาต้องรู้ตัวเองคะเพราะตกลงกันไว้แล้วแต่แรก แต่พอเดือนไหนที่ ก ได้ตังมาก่อน ก ก็ทวงๆๆๆ ถามอยู่นั่นแหละ ว่าเมื่อไหร่แม่จะโอนมา คือในใจเราคิดเลยนะ เห้ยแกนี่เราก็ไม่เคยจ่ายช้านะ ทำไมต้องมาจิกไรขนาดนี้ เวลาบางที ก กลับบ้าน เราอยู่หอ คือเราก็ให้ ก โอนค่าหอมาให้ เช่นค่าหอเดือนนี้ 15040บาท ก ก็โอนมาแค่ 7500บาทคะ คือเศษโอนมาไม่ได้หรอ ปกติเราเคยโอนตังก็โอนเศษได้นิ ครั้งแรกๆเราก็ไม่อยากคิดไรคะ คิดแค่ว่าเงินแค่นี้เองไม่อยากโวยวาย ไม่ก็เดี๋ยว ก คงคืนให้ เป็นแบบนี้หลายๆครั้งมากคะ คือถึงเล็กๆน้อยๆแต่บ่อยๆก็คือตังนะคะ นิสัยอื่นๆของนาง คือ บางทีเราลืมปิดไฟนู่นนี่ นางก็มาบ่นเราก็ เออขอโทษลืมๆอะ หุหุ แต่พอนางลืมคือสาบานว่าลืมบ่อยมาก บ่นนางไปนางก็นิ่งเฉยคะ รวมถึงเรื่องข้าวของส่วนรวมที่มีแต่เราออกเงินซื้อ นานๆที นางจะซื้อมา คิออยากจะถามอะคะ ว่าเพื่อนกันยิ่งพื้นฐานค่อนข้างสนิทกันอย่างน้อยต้องยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจมั้ยคะ อย่างน้อยโตแล้วระดับปริญญาต้องคิดได้มั้ย และเรื่องต่อไปเป็นเรื่องนิสัยที่แปลกมากขึ้นๆคะ
เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ ...
ใครเคยเจอเพื่อนที่นิสัยต้องอึ้งจนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบเราบ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่คนนึงคะรู้จักกันตอนม.ปลาย ก็สนิทในระดับนึงเลยคะเขามีปัญหาอะไรเขาก็ปรึกษาเรา เรามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาเขา แต่ไม่สนิทถึงกับขึ้น Bestfriend อะคะ นึกออกใช่มั้ย **ขอแทนชื่อว่า ก นะคะ**จนเมื่อกลุ่มเราส่วนใหญ่4-5คน ติดมหาวิทยาลัยคะ ปัญหาต่อมาคือการอยู่หอกับเพื่อน ทีแรกเราก็ตั้งใจไว้ว่าอยากอยู่คนเดียวหรือไม่ก็อยู่กับเพื่อนที่คุยกันรู้เรื่อง เป็นผู้ใหญ่ คือเพื่อนสนิท(ที่สุด)ของเราเองคะ แต่ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างเรากับเพื่อนสนิทไม่ได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เลยจำต้องแยกกันคะ ทีนี้เพื่อนๆคนอื่นๆก็มีรูมเมทเป็นของตัวเองแล้วบ้างก็อยู่กับเพื่อนใหม่ บ้างก็อยู่กับคนสนิท บ้างก็อยู่คนเดียว คือขอบอกก่อนนะ ว่าเพื่อนๆในกลุ่มเราหลายๆคนมีแต่คนหนี ก คะด้วยเหตุผลและนิสัยที่กำลังจะเล่า มีแต่คนหนีและปฎิเสธที่จะไม่อยู่ด้วยคะ จนเหลือเราคนเดียวที่ไม่มีเพื่อนอยู่ แล้ว ก ก็มาขออยู่ด้วยคะ ด้วยความที่ไม่กล้าปฎิเสธและเห็นแก่ความเป็นเพื่อนเลยตกลงที่จะอยู่หอด้วยกัน ซึ่งเราก็กลัวที่จะอยู่กันไม่รอดเราเลยมาทำข้อตกลงกับ ก คะว่า อยู่ด้วยกันต้องช่วยกันแบบ เป็นผู้ใหญ่ คุยกันหลายๆเรื่องคะ เช่น เรื่องความสะอาด นิสัย ทั่วไปประมาณนี้ ก ก็ตอบตกลงพูดอะไรก็ได้พูดจาง่ายดูเข้ากันดีไปหมดคะ ทีนี้ขอย้อนกลับไปเล่านิสัยของ ก ตอนอยู่ม.ปลายหน่อยละกันคะ คือ ก เป็นคนที่แบ้วมาก จะเรียบร้อยก็ไม่นะคะแบ้วแบบแบ้วจริงๆอะ พูดจาอะไรก็ไม่ค่อยเก็ท ไม่ค่อยมีเหตุผล ไม่เหมือนผู้ใหญ่ประมาณนั้นคะ เวลานางงอลหรืออะไรไม่ได้ดั่งใจนางก็จะไม่พูด และเดินหนีไปเลย มีอยู่ครั้งนึงนางเคยชวนเราไปดูหนังแล้วเราหรือเพื่อนๆคนอื่นก็ไม่ว่างไปคะเราเลยบอกวันอื่นได้ปะ นางก็เออไม่เป็นไรเดี๋ยวไปดูคนเดียวก็ได้ ที่โรงเรียนเวลานางชอบใครก็จะคลั่งแบบมากสุด เช่น ขอให้ได้เดินผ่านวันนึงแทบไม่เป็นอันเรียน เดินอยู่นั่นแหละ พอใครว่าใครเตือนนางก็จะบึ้งตึงไม่พอใจและออกห่างทันทีคะ แตต่ข้อดีของนางก็มีนะคะ คือเป็นคนที่รับฟังเพื่อนๆได้ตลอดแม้จะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างก็ตามคะ
คือเรื่องถ้าให้เรียงลำดับมันเยอะจนไม่ไหวอะคะ เอาเรื่องที่พีคๆละกัน ขอย้ำนะคะว่าไม่ได้อยากมาทำลายใครแค่อึดอัดคะ อยากพูดอยากทำแต่ทำไรไม่ได้แค่นั้นจริงๆ
ต่อมาเราก็ย้ายเข้ามาอยู่หอกับ ก คะ แรกก็เหมือนทุกอย่างดีมากเลยคะ พอผ่านไปเรื่อยๆเรามีความรู้สึกเหมือนกับว่า ก ไม่เกรงใจ คือคนอยู่ด้วยกันอะคะเข้าใจฟีลมั้ยน่าจะเห็นใจ เกรงใจกันบ้าง สิ่งที่ ก ทำก็อย่างเช่น ยืมของของเราจนแทบทุกวัน เปรียบเสมือนของเพื่อนคือของๆเรา คือเราอะขอออกตัวก่อนเลยว่าไม่ได้ขี้หวงหรืออะไรนะคะ แต่ของที่ยืม มันเป็นของใช่ส่วนตัวขาดเหลือหรือยืม เรายินดีให้คะ แต่ใช้ทุกวันแบบนี้มันใช่หรอ บางที ก ก็เอาของที่ยืมเราไปถ่ายลง fb บ้าง บางอย่างก็ใส่ไปทุกวันจนเปรียบเสมือนของๆนาง ละคือพูดว่ายืมครั้งเดียว แต่วันอื่นๆคือหยิบเอาไปเลย เราก็พยายามใจเย็นนะคะ เลยแนะนำก็ว่า เออเธอไปซื้อป่าวเดี๋ยวเราช่วยเลือก ก ก็บอก ไม่เอาอะไม่ซื้อ ยังไม่อยากได้ คือเข้าใจฟีลมั้ยคะ ไม่อยากได้แต่ใช้ของๆเราทุกวันคืออะไรเอ่ยยยย ของบางอย่างก็เอาไปใช้จนพัง บางอย่างก็เอาไปสภาพกลับมาพัง ไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่เราแทบไม่เคยใช้ พอของไม่เหมือนเดิมนางก็แบบไม่ใช้แล้ว แบ้วก็เนียนๆเอามาว่งที่เดิมแบบไม่พูดไม่บอกอะไรสักคำ เป็นแบบนี้บ่อยมากคะโมโหจาก 1-10 จนหาย จนโมโหอีกจนหาย บางทีก็เอาเพื่อนมาหอคือเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ เอามาสิคือเข้าใจใครๆก็มีเพื่อน แต่เอาเพื่อนมาแล้วเพื่อนก็มารื้อของสารพัด คือคนเป็นเจ้าของรู้นะคะ ว่าอะไรที่ไม่เหมือนเดิม เราเจอหลายรอบจนทนไม่ไหว ไลน์ไปต่อว่า ก ก็พูดแค่ขอโทษ เราก็โอเคหายๆกันไป เรื่องต่อมาเป็นเรื่องความสะอาดคะเค้าเห็นเราทำนู่นนี่ แต่ไม่เคยช่วยอะไรเลยคะ นานๆมากๆถึงจะทำ บางทีเราเก็บห้อง กวาดเช็ดถู ก ก็นอนเล่นโทรศัพท์เฉยๆไม่แม้แต่จะช่วยหรือคำพูดอะไรเลยคะ แถมลุกขึ้นไปเปิดพัดลม นอนเล่นโทรศัพท์ต่อ
เรื่องบิลค่าห้อง ค่าไฟ คือเราไม่เคยเกี่ยงเลยค่ะจ่ายตรงเวลาตลอด ที่หอให้จ่ายได้ถึงวันที่10 เราก็ไม่เคยเกินคะ เวลาแม่เราให้ตังมาก่อนเราก็ไม่เคยทวงเพื่อนนะคะว่าเมื่อไหร่จะจ่ายคือถึงเวลาเขาต้องรู้ตัวเองคะเพราะตกลงกันไว้แล้วแต่แรก แต่พอเดือนไหนที่ ก ได้ตังมาก่อน ก ก็ทวงๆๆๆ ถามอยู่นั่นแหละ ว่าเมื่อไหร่แม่จะโอนมา คือในใจเราคิดเลยนะ เห้ยแกนี่เราก็ไม่เคยจ่ายช้านะ ทำไมต้องมาจิกไรขนาดนี้ เวลาบางที ก กลับบ้าน เราอยู่หอ คือเราก็ให้ ก โอนค่าหอมาให้ เช่นค่าหอเดือนนี้ 15040บาท ก ก็โอนมาแค่ 7500บาทคะ คือเศษโอนมาไม่ได้หรอ ปกติเราเคยโอนตังก็โอนเศษได้นิ ครั้งแรกๆเราก็ไม่อยากคิดไรคะ คิดแค่ว่าเงินแค่นี้เองไม่อยากโวยวาย ไม่ก็เดี๋ยว ก คงคืนให้ เป็นแบบนี้หลายๆครั้งมากคะ คือถึงเล็กๆน้อยๆแต่บ่อยๆก็คือตังนะคะ นิสัยอื่นๆของนาง คือ บางทีเราลืมปิดไฟนู่นนี่ นางก็มาบ่นเราก็ เออขอโทษลืมๆอะ หุหุ แต่พอนางลืมคือสาบานว่าลืมบ่อยมาก บ่นนางไปนางก็นิ่งเฉยคะ รวมถึงเรื่องข้าวของส่วนรวมที่มีแต่เราออกเงินซื้อ นานๆที นางจะซื้อมา คิออยากจะถามอะคะ ว่าเพื่อนกันยิ่งพื้นฐานค่อนข้างสนิทกันอย่างน้อยต้องยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจมั้ยคะ อย่างน้อยโตแล้วระดับปริญญาต้องคิดได้มั้ย และเรื่องต่อไปเป็นเรื่องนิสัยที่แปลกมากขึ้นๆคะ
เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ ...