สวัสดีชาวพันทิพทุกคนนะคะ เราก็ได้อ่านเรื่องราวความรักของหลายๆคนแล้วรู้สึกว่าอยากแชร์เรื่องราวความรักของเราบ้าง5555 เนื่องจากนี่เป็นกระทู้แรก หากพิมพ์ผิดพลาดหรือตกหล่นก็ขออภัยน้าา
ปล. เราขอใช้นามสมมุติและเอ่ยชื่อแค่บางสถานที่ เพื่อเป็นการไม่กระทบกับตัวเราและคนในเรื่องน้า (จขกท.จะใช้ชื่อลี่เป็นนามสมมุติ)

เรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่สมัยบีบีมันฮิต  หลายๆคนที่เคยเล่นคงจะรู้ดีโดยเฉพาะผญ. 5555 ฝากเพื่อนบรอดพินตัวเองละให้คนนู้นนี้แอดมา ลี่เองก็ตกเป็นเหยื่อของความงมงายนี้เช่นกัน 555 วันนึงมีพี่ผช.คนหนึ่งแอดมา พี่เขาชื่อ บอส (นามสมมุติ) ตอนแอดมาแรกๆก็ไม่ได้คุยกันหรอก แต่สุดท้ายพี่เขาก็ทักมา ก็รู้ว่าอายุห่างกัน4ปี พี่เขาเรียนที่กทม. และก็เป็นเด็กตจว.เดียวกันกับลี่ คุยกันได้ประมาณ2อาทิตย์จู่ๆพี่แกก็หายไป6เดือน และกลับมาทักลี่ใหม่อีกครั้ง จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆได้ประมาณ2ปี แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน ตอนนั้นลี่ก็เตรียมตัวสอบเขาม.มหิดลดุริยางค์ศิลป์ ทำให้ลี่ต้องเดินทางไปสอบที่กทม.ถึง3ครั้ง (แต่ก็สอบไม่ติด เสียดายตังเหลือหลาย😂😂) รอบที่3ที่ลี่ไปสอบ เลยนัดเจอกับพี่บอสที่เซนทรัลใกล้ๆศาลายา (จำสาขาไม่ได้) จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกนี่ใจเต้นตุบๆๆๆๆอะ จากนั้นก็ไปกินข้าวกัน บังเอิญไปเจอเพื่องของพี่บอสพอดี พี่เขาเลยแวะไปทัดเพื่อนพี่เขาก่อนและปล่อยให้เรานั่งรออยู่ในร้านคนเดียว เราเลยตัดสินใจไปจ่ายเงินค่าอาหาร แล้วออกมายืนรอนอกร้าน ประมาณ15นาทีหลังจากนั้นพี่เขาก็มาพร้อมกับเพื่อนและแนะนำเราให้เพื่อนพี่เขาว่าเราเป็นแฟนพี่บอส ณ จุดๆนั้น หุบยิ้มไม่ลง 555 แต่ที่แปลกคือเขาไม่เคยขอไง  วันถัดมา เราต้องกลับตจว.เพราะสอบเสร็จแล้ว ก่อนไปที่สนามบิน เราแวะไปหาพี่เขาก่อน แต่กลายเป็นว่าเหมือนพี่เขาถ่วงเวลาแล้วทำให้วันนั้นเราตกเครื่อง โทรสับก็เสีย ตังติดตัวก็แค่พันกว่าๆ ไม่มีที่นอน เลยจำเป็นต้องไปนอนที่หอพี่เขา คือตอนนั้นก็ระแวง แต่ไงทำได้ละ บัครเครดิตก็ไม่มี กดตังไม่ได้ และไม่อยากยืมตังด้วย ไอ่ตังที่เหลือเราก็ใช้ซื้อค่าเครื่องบินวันถัดไป
การติดต่อพ่อที่บ้านก็ลำบากมาก แต่ไม่อยากให้เค้ากังวลมากกว่านี้ แค่ข่าวเราตกเครื่องบินมันก็พอที่จะทำให้นางหัวใจวายได้  เราเลยบอกไปว่า ทางสายการบินมีเกสเฮ้าในเครือ ค่าอาหารและที่พักไม่ต้องจ่ายมันรวมกับค่าตั๋วแล้ว (พ่อเป็นชาวต่างชาติ) นางเลยโอเค  
และแล้วคืนนั้นก็มาถึง จำจนวันตาย......

*เดี๋ยวมาต่อนะคะ จขกท.ไปออกกำลังกายแป๊บ*