กระทู้นี้ เราตั้งมาเพื่ออยากระบายสิ่งที่อัดอั้น อยากส่งข้อความไปถึงปู่ของเราที่อยู่บนสวรรค์
ปู่มีลูกอยู่3คน และปู่อยู่ที่บ้านเรา ซึ่งพ่อเราเป็นลูกคนโต พ่อเราและคุณอาอีกสองคน ต่างมีปมเรื่องของปู่เรา เนื่องจากเมื่อก่อนนั้น การเลี้ยงลูกหลานมันแตกต่างจากปัจจุบันมาก และปู่เราก็เป็นข้าราชการ(ตำรวจ) แล้วยิ่งเป็นผู้ชายด้วย ยิ่วเข้มงวดและไม่มีแน่นอนที่จะมาเล่นมุ้งมิ้งกับลูกๆ ดังนั้น การเลี้ยงลูกจึงออกไปทางให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง สอนให้ทำงานหนัก(หนักมาก) และยิ่งสมัยก่อนครอบครัวพ่อเรายังถือว่าจน พ่อเราสอบเข้ามหาลัยได้ก็ไม่ได้เรียน เพราะไม่มีเงินเรียน พ่อกับแม่เล่าให้เราฟังว่า สมัยก่อนปู่ชอบตีพ่อโดยที่ไม่มีเหตุผล กินข้าวติดคอก็แทนที่จะรีบหาน้ำให้กินกลับพูดกับพ่อเราว่า"ตายซะ" หรือบางทีพ่อเราเพิ่งจะตื่นนอน ปู่ก็จับเอาไม้เรียวตีแล้ว คือยังไม่มีเหตุผลแต่ตีหนักมากๆ และอีกสารพัดที่พ่อโดน เราฟังๆก็เหมือนพ่อโดนทารุณยังไงอย่างงั้น แต่พ่อเราเป็นคนขยัน ทำงานทุกอย่างต้องทำงานบ้านแทนน้อง เป็นพี่คนโตนี่ทำงานหนักกว่าน้องมาก ตอนนั้นน้ำบ้านเรายังไม่มีใช้เลยค่ะ พ่อบอกว่า ต้องเดินเป็นกิโลไปตักน้ำมาใช้ ซึ่งลำบากยากเย็นมากกว่าจะเต็มตุ่ม แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อทำมันเหมือนไม่มีความหมาย ปู่ลงทุนกับหลายๆอย่างเพื่อให้อาคนกลางและคนเล็กเรียนจบสูงๆ แต่ไม่ส่งพ่อเราเรียน ยิ่งอาคนกลาง คนนี้คือหัวแก้วหัวแหวน เรียนจบสูงและเป็นตำรวจยศสูงกว่าพ่อเราซะอีก(พ่อเราก็เป็นตำรวจ) ส่วนอาคนเล็กทำงานลงเรือและไปต่างประเทศเป็นว่าเล่น เงินเดือนเยอะกว่าเพื่อน แต่อาทั้งสองคนเมื่อโตขึ้นก็แยกย้ายไปทำงานกันตามที่ๆได้บรรจุไป เหลือแต่พ่อเราที่ยังคงทำงานอยู่ที่บ้าน
ยิ่งพ่อมีปมเรื่องปู่ที่ทำอะไรไม่ดีไว้ และปู่ก็ยังคงอยู่บ้านเดียวกัน แม่เล่าว่า ช่วงที่ครอบครัวเรายังไม่มีบ้านเป็นของ ยังอาศัยบ้านปู่อยู่ ปู่คือผู้มีอำนาจ เป็นเจ้าของบ้านอย่างเต็มตัว ทำเหมือนเราเป็นแค่แขกผู้ขออาศัย ทำเหมือนไม่ใช่คนครอบครัวเดียวกัน เราอยู่อย่างเกร็งๆจะหยิบจะจับอะไรก็กลัวโดนด่าโดนว่า มีครั้งนึงพี่เราเอาเก้าอี้มาเหยียบเพื่อจะหยิบของ ปู่เห็นปู่ก็มาตีมาหยิกจนพี่เราร้องไห้ดังมากๆ แม่เราได้ยินก็ออกมาดู วันนั้นแม่เราโมโหมากและพูดกับปู่ทกนองว่าอน่าทำแบบนี้อีกเด็กมันไม่รู้ (เราจำไม่ได้แล้วว่าพูดว่าอะไรบ้าง แต่ด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ)
การอยู่ร่วมกันแบบนี้ส่งผลให้พ่อโตขึ้นมีโรคประสาทเล็กน้อยค่ะ ทุกครั้งที่พ่อเมา พ่อจะพูดเรื่องที่พ่อผ่านอะไรมาบ้าง และจะร้องไห้ เสียใจกับหลายๆสิ่งที่เข้ามาในชีวิต พ่อที่ดูทุกทรมารมาก เวลาเมาจะพูดว่า "ให้ผมเกิดมาทำไม เกิดมาทำไมวะ ทำให้เกิดมาทำไม" เราเห็นแบบนี้มาตั้งแต่เรายังเด็กที่ พ่อจะเมาทุกวัน คงเหมือนกินเหล้าเพื่อระบาย แต่ที่ใหนได้มันยิ่งทุกข์ เราซึมซับเรื่องพวกนี้มานาน ซึมซับว่าปู่เราทำอะไรไว้กับพ่อบ้าง แม่ก็เล่าบ้างว่าปู่ทำนู้นนี้กับพี่ชายเรา(เหมือนที่พ่อโดน) แต่เราไม่เคยโดนปู่ทำแบบนั้น ไม่เคยโดนด่า ก็อาเหมือนอาคนกลาง เราคือหัวแก้วหัวแหวนของปู่ พี่เรามันยังเคยตัดพ้อว่า ตั้งแต่เกิดมาปู่ไม่เคยเรียกพี่ว่า"บักหล่า"
คนโบราณเขาใช้เรียกหลายชายของทางอีสาน)เลยสักคำ พี่เราก็เสียใจอยากให้ปู่รักบ้าง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เราระอายใจเหมือนกัน
อยากย้อนเวลา กลับไปลบล้างตราบาปที่ทำไว้กับปู่
ปู่มีลูกอยู่3คน และปู่อยู่ที่บ้านเรา ซึ่งพ่อเราเป็นลูกคนโต พ่อเราและคุณอาอีกสองคน ต่างมีปมเรื่องของปู่เรา เนื่องจากเมื่อก่อนนั้น การเลี้ยงลูกหลานมันแตกต่างจากปัจจุบันมาก และปู่เราก็เป็นข้าราชการ(ตำรวจ) แล้วยิ่งเป็นผู้ชายด้วย ยิ่วเข้มงวดและไม่มีแน่นอนที่จะมาเล่นมุ้งมิ้งกับลูกๆ ดังนั้น การเลี้ยงลูกจึงออกไปทางให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง สอนให้ทำงานหนัก(หนักมาก) และยิ่งสมัยก่อนครอบครัวพ่อเรายังถือว่าจน พ่อเราสอบเข้ามหาลัยได้ก็ไม่ได้เรียน เพราะไม่มีเงินเรียน พ่อกับแม่เล่าให้เราฟังว่า สมัยก่อนปู่ชอบตีพ่อโดยที่ไม่มีเหตุผล กินข้าวติดคอก็แทนที่จะรีบหาน้ำให้กินกลับพูดกับพ่อเราว่า"ตายซะ" หรือบางทีพ่อเราเพิ่งจะตื่นนอน ปู่ก็จับเอาไม้เรียวตีแล้ว คือยังไม่มีเหตุผลแต่ตีหนักมากๆ และอีกสารพัดที่พ่อโดน เราฟังๆก็เหมือนพ่อโดนทารุณยังไงอย่างงั้น แต่พ่อเราเป็นคนขยัน ทำงานทุกอย่างต้องทำงานบ้านแทนน้อง เป็นพี่คนโตนี่ทำงานหนักกว่าน้องมาก ตอนนั้นน้ำบ้านเรายังไม่มีใช้เลยค่ะ พ่อบอกว่า ต้องเดินเป็นกิโลไปตักน้ำมาใช้ ซึ่งลำบากยากเย็นมากกว่าจะเต็มตุ่ม แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อทำมันเหมือนไม่มีความหมาย ปู่ลงทุนกับหลายๆอย่างเพื่อให้อาคนกลางและคนเล็กเรียนจบสูงๆ แต่ไม่ส่งพ่อเราเรียน ยิ่งอาคนกลาง คนนี้คือหัวแก้วหัวแหวน เรียนจบสูงและเป็นตำรวจยศสูงกว่าพ่อเราซะอีก(พ่อเราก็เป็นตำรวจ) ส่วนอาคนเล็กทำงานลงเรือและไปต่างประเทศเป็นว่าเล่น เงินเดือนเยอะกว่าเพื่อน แต่อาทั้งสองคนเมื่อโตขึ้นก็แยกย้ายไปทำงานกันตามที่ๆได้บรรจุไป เหลือแต่พ่อเราที่ยังคงทำงานอยู่ที่บ้าน
ยิ่งพ่อมีปมเรื่องปู่ที่ทำอะไรไม่ดีไว้ และปู่ก็ยังคงอยู่บ้านเดียวกัน แม่เล่าว่า ช่วงที่ครอบครัวเรายังไม่มีบ้านเป็นของ ยังอาศัยบ้านปู่อยู่ ปู่คือผู้มีอำนาจ เป็นเจ้าของบ้านอย่างเต็มตัว ทำเหมือนเราเป็นแค่แขกผู้ขออาศัย ทำเหมือนไม่ใช่คนครอบครัวเดียวกัน เราอยู่อย่างเกร็งๆจะหยิบจะจับอะไรก็กลัวโดนด่าโดนว่า มีครั้งนึงพี่เราเอาเก้าอี้มาเหยียบเพื่อจะหยิบของ ปู่เห็นปู่ก็มาตีมาหยิกจนพี่เราร้องไห้ดังมากๆ แม่เราได้ยินก็ออกมาดู วันนั้นแม่เราโมโหมากและพูดกับปู่ทกนองว่าอน่าทำแบบนี้อีกเด็กมันไม่รู้ (เราจำไม่ได้แล้วว่าพูดว่าอะไรบ้าง แต่ด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ)
การอยู่ร่วมกันแบบนี้ส่งผลให้พ่อโตขึ้นมีโรคประสาทเล็กน้อยค่ะ ทุกครั้งที่พ่อเมา พ่อจะพูดเรื่องที่พ่อผ่านอะไรมาบ้าง และจะร้องไห้ เสียใจกับหลายๆสิ่งที่เข้ามาในชีวิต พ่อที่ดูทุกทรมารมาก เวลาเมาจะพูดว่า "ให้ผมเกิดมาทำไม เกิดมาทำไมวะ ทำให้เกิดมาทำไม" เราเห็นแบบนี้มาตั้งแต่เรายังเด็กที่ พ่อจะเมาทุกวัน คงเหมือนกินเหล้าเพื่อระบาย แต่ที่ใหนได้มันยิ่งทุกข์ เราซึมซับเรื่องพวกนี้มานาน ซึมซับว่าปู่เราทำอะไรไว้กับพ่อบ้าง แม่ก็เล่าบ้างว่าปู่ทำนู้นนี้กับพี่ชายเรา(เหมือนที่พ่อโดน) แต่เราไม่เคยโดนปู่ทำแบบนั้น ไม่เคยโดนด่า ก็อาเหมือนอาคนกลาง เราคือหัวแก้วหัวแหวนของปู่ พี่เรามันยังเคยตัดพ้อว่า ตั้งแต่เกิดมาปู่ไม่เคยเรียกพี่ว่า"บักหล่า"