นี่คือกระทู้แรกของผม แต่ผมก็เล่นpantipมานานละ ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะคับ เริ่มเลยละกัน แนะนำก่อน ผมชื่อ ป ส่วนแฟนผม ชื่อ ก เราคือแฟนคนเเรกของกันและกัน  เราคบกันมาตั้งแต่ก่อนขึ้น มหาลัย อายุเราเท่ากัน ตอนนี้ก็เกือบ 3ปี7เดือนละ ในระหว่างที่เราคบกัน เราก็ดูรักกันดี ไม่เคยมี เรื่องมือที่3มาเกี่ยวข้อง เราซื่อสัตย์ด้วยกันทั้งคู่ คุยกันได้ทุกเรื่อง เราอยู่ข้างๆกันมาตลอด ให้กำลังใจกันทุกๆเรื่อง เธอเปนคนดีมากในสายตาผม นิสัยเธอน่ารัก ยิ่งตอนที่เธอยิ้มใจเเทบละลาย ก็คบกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ไม่เคยจะไม่รักกัน และเมื่อช่วงเรียนปี1เวลาคุยกันผมชอบขึ้นเสียงใส่เธอเวลาที่ทะเลาะกัน จนบางครั้งเธอร้องไห้บ่อยๆ  ผมรู้ว่าผมนิสัยแย่แค่ไหน  ทำไม่ดีกับเธออย่างไร (ซึ่งผมก็ขอโทดเธอไปแล้ว และบอกเธอว่าผมจะเป็นคนใหม่ให้ดู)แต่เรื่องความสนใจ ความใส่ใจผมมีให้เธอตลอด ผมมั่นใจว่าผมทำหน้าที่แฟนไม่ขาดตกบกพร่อง ผมไม่เคยลืมเธอ ไม่ว่าจะไปไหน จะทำอะไรเราบอกกันตลอด  จนเมื่อประมานปี2ช่วงเทอม2 อยู่ๆเธอก็มาบอกว่าเธอไม่ได้รักผมเเล้ว ผมนี่แทบใจสลายเลย ผมไม่เคยคิดถึงวันที่เราต้องเลิกกัน ผมยังคิดยุในหัวตลอดว่ามันคือเรื่องจริงใช่มั้ย? มันทรมานมาก เจ็บปวดที่สุด ผมนี่แทบจะบ้าเลย ไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลย ซึ่งมันก็สมควรแล้วที่เธอจะทิ้งผมไป เพราะผมรู้ว่าผมทำไม่ดีกับเธอไว้มาก ช่วงที่เลิกกันผมทำตัวแย่มาก ทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ แทบทุกวัน  (แต่ก่อนผมไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้เลย)เพื่อที่จะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน แต่ก็ผ่านมาได้เกือบ2เดือน ผมก็เริ่มทำใจได้บ้างเเล้ว ช่วงนั้นมีคนมาคุยด้วย เลยทำไห้อาการเหงา เศร้า ลดลงไปบ้าง แต่ก็ยังคิดถึงเธออยู่บ้าง แล้ววันนึงเธอก็ทักมาหาผม บอกว่าอยากกลับมาคบกันอีกครั้ง เธอยอมทำทุกอย่าง  ตามใจผม เอาใจสารพัด  เธอบอกว่าเธอผิดเอง เธอขอโทษ เธอบอกว่าตอนนั้นเธอสับสน เป็นอารมณ์ชั่ววูป ซึ่งเธอบอกว่าตอนนี้เธอรู้ใจตัวเองเเล้ว ว่าเธอรักผม ไม่อยากเสียผมไป และอยากขอโอกาสอีกครั้ง เพื่อกลับมาคบกันอีกครั้ง โดยที่เธอสัญญาว่า "เธอจะไม่ทิ้งผมไปไหนอีกแล้ว"   และนั่นก็ทำให้ผมใจอ่อนให้เธอ เพราะผมยังรักเธออยู่ ผมดีใจมาก หลักจากที่กลับมาคบกัน ผมเหมือนกลายเป็นคนใหม่เลย ผมยอมเธอแทบตลอด ผมไม่ขึ้นเสียง ผมแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดที่ผ่านมา ผมตามใจเธอตลอด ผมไม่เคยไม่ใส่ใจเธอ ผมให้ความสำคัญกับเธอเสมอ ผมคิดถึงความรู้สึกเธอเสมอ  ผมไม่เคยทิ้งให้เธอต้องอยู่เดียวดาย (ซึ่งก่อนเลิกครั้งนั้นผมก็ทำแบบนี้อยู่แล้วนะ ) ผมดีกับเธอทุกๆอย่าง เพราะผมรู้แล้วว่าผมรักเธอมากเเค่ไหน? ไปไหนมาไหนผมคิดถึงเธอตลอด ว่าจะซื้ออะไรไปฝาก ซึ่งส่วนมากผมซื้อไห้เธอบ่อยกว่าที่จะซื้อไห้ตัวเองซ่ะอีก (มีอยู่ช่วงนึง เธออยากได้ของบางอย่าง ซึ่งผมก็อยากได้ของบางอย่างของผม แต่ด้วยงบที่จำกัด ซื้อได้อันเดียว ผมยอมตามใจเธอ ถึงมันจะไม่เเพงมาก แต่ผมก็ให้ด้วยใจ) หลังจากนี้ผมก็คบกับเธอมาเรื่อยๆ แต่ผมรู้สึกได้ถึงอารมณ์เธอที่เปลี่ยนไป ไม่สนใจเหมือนตอนอยากกลับมาคบกัน เธออารมณ์เสียบ่อยขึ้น หงุดหงิดบ่อยขึ้น เธอไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกผม  ผมรู้สึกได้ว่าผมทำไรก็ผิด ทำไรก็ไม่ถูกใจ และเมื่อไม่กี่วันนี้เอง เธอก็มาบอกผม ว่าเธอรู้สึกเหมือนครั้งที่แล้ว ผมก็ถามว่าเป็นอะไร เธอบอกไรไม่ได้ทั้งนั้น เธอบอกแต่ไม่รู้ๆ (ไม่รู้ว่ายังรักหรือป่าว?)ซึ่งนั่นมันทำให้ผมน้ำตาตกอีกครั้ง ผมเสียใจมาก ผมพูดไรไม่ออกเลย ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงต่อไป ผมสับสนไปหมด ความคิดมันวาบแต่เรื่องนี้เข้ามาให้หัวผม ผมเครียดมาก ผมไม่รู้จะปรึกษาคัย? ไม่รู้จะพูดกับคัย ? ผมจะโพสเฟสก็ไม่ได้ ผมรู้ว่ามีคนคอยซ้ำผม ผมเลยมาขอระบายในนี้แทน ---->และสุดท้ายนี้ ถ้าเธอได้เข้ามาอ่าน(หวังว่าเธอจะเห็นมัน เพราะเธอไม่ได้เล่นpantip) ผมอยากบอกว่า ถึง ก จะว่าว่าตัวเองไม่ดียังไง แต่สำหรับ ป ( ก ดีในสายตา ป นะ แค่บางเรื่องเท่านั้น)
และอยากบอกว่า ก จะอยู่ในใจ ป เสมอ  ❤️                            
  ***ป รัก ก มากนะ มากพอที่ผู้ชายคนนี้จะยอมผู้หญิงคนนึงได้ทุกอย่าง ปล. ก คือ "สุดที่รักของ ป " ถึงแม้ ป จะไม่ใช่รักที่สุดของ ก ก็ตาม"

                                                                                ลงท้าย...ยัยวัวทึ่ม!