ไม่ได้ต้องการดราม่าค่ะ แต่เราตกใจเล็กน้อยเกี๋ยวกับสังคมของน้องๆเด็กประถมที่เปลี่ยนไป จึงอยากทราบว่าเป็นเรื่องปกติทั่วไปในทุกโรงเรียนหรือเป็นเฉพาะบางโรงเรียน/บางห้องเรียนค่ะ
สมัยที่เราอยู่ประถม ในห้องเรียนเราไม่เคยมีการขโมยของเกิดขึ้น เราไม่เคยขโมยของๆใครและเราก็รู้สึกว่าการขโมยเป็นสิ่งที่แย่มากๆ ห้องไหนมีการขโมยของเกิดขึ้น แม้กระทั่งขโมยแค่ปากกาหรือของจุกจิก คนที่ถูกจับได้ว่าขโมยจะถูกแบนหนักมากและจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เรียกได้ว่าtalk of the townในชั้นเรียนช่วงนั้นจริงๆค่ะ
เรื่องของเรื่องคือเรามีน้องสาวที่อายุห่างกันพอสมควร น้องสาวของเราเพิ่งขึ้น ป.4 ในโรงเรียนหญิงล้วนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท
น้องของเราทำของหายในห้องเรียนบ่อยมากๆ ซึ่งของที่หายส่วนมากจะเป็นเครื่องเขียน กล่องดินสอ ที่ห้อยกระเป๋า ของเล่น etc. ซึ่งหลายๆอย่างมักเป็นของที่ค่อนข้างมีราคา เช่น ของแบรนด์sanrioที่ฮิตในหมู่เด็กๆ
ของๆน้องเราหายบ่อยจนน่าตกใจ ของบางอย่างเอาไปวันเดียวก็หายซะแล้ว ซึ่งบางอย่างบอกได้เลยว่าน่าเสียดายมากๆ แต่ที่น่าตกใจคือน้องเรารู้ว่าแต่ละชิ้นใครเอาไป น้องเราบอกว่าเพื่อนๆมักขอยืมแล้วไม่คืนแต่กลับบอกว่าซื้อมาเองไม่ก็หายไปเฉยๆแล้ววันต่อมาก็พบว่าเพื่อนเอาไปใช้เป็นของตัวเอง
วันหนึ่ง น้องเรามีดินสอใหม่กลับมาบ้านซึ่งเป็นดินสอกดซึ่งน่าจะหาซื้อได้ทั่วไปตามb2sหรือสหกรณ์ของโรงเรียน แต่เมื่อถามว่าได้มาจากไหน คำตอบคือมีเพื่อนคนหนึ่งในห้องเรียนของน้องอยากได้เครื่องเขียนซึ่งมีราคาแพงของน้องชิ้นหนึ่งจึงนำดินสอกดที่น้องเพิ่งได้มามาแลกโดยบอกน้องว่าดินสอนี้หายากกว่าราคาแพงกว่า กรณีนี้เราจึงตำหนิน้องเพราะมันก็ผิดที่น้องเป็นคนเชื่อคนง่ายด้วย
ไม่กี่เดือนต่อมา เราได้ยินน้องพูดกับคนที่บ้านว่าจะเอากล่องดินสอราคาแพงไปให้เพื่อนฟรีๆ เราฟังเราก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ เขาก็พูดต่อว่าเพื่อนเขาสัญญาว่าจะเอาของบางอย่างที่น่ารักและราคาแพงมาให้เป็นของตอบแทน ผู้ปกครองเราได้ยินจึงตำหนิน้องค่ะ ว่าห้ามเด็ดขาด รู้ไหมว่าโดนเพื่อนหลอก รอบที่แล้วก็เอาของไปให้เพื่อนแล้วเพื่อนก็ทำเนียนลืมไม่ใช่หรือ
เราก็ตกใจจึงถามขึ้นมาว่ามีเรื่องแบบนี้ที่โรงเรียนน้องอีกแล้วหรอ ผู้ปกครองเราจึงเล่าให้ฟังว่าเป็นแบบนี้บ่อยๆ น้องก็ฟ้องบ่อยๆว่าใครขโมยของๆน้องไป ตอนไปที่โรงเรียนน้องบางทีก็เห็นบางคนมีของๆน้องตามที่น้องบอกจริงๆ ผู้ปกครองเราบอกครูก็แล้วอะไรก็แล้ว แต่ครูกลับทำเหมือนไม่สนใจและปล่อยให้ผ่านไปราวกับว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจนคุณครูชินและเบื่อที่จะแก้ปัญหาที่ไม่มีหลักฐานเป็นชิ้นเป็นอัน
เราจึงอยากทราบว่า เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นตามปกติในสังคมของเด็กประถมสมัยนี้จริงๆหรอคะ? แล้วเหล่าผู้ปกครองของเด็กๆประถมที่ขโมยของๆเพื่อนคนอื่นเคยสังเกตุไหมว่าอยู่ๆลูกของพวกเขาได้ของราคาแพงมาครอบครองโดยที่พวกเขาไม่ได้เป็นคนซื้อให้? เรารู้ค่ะว่าเด็กๆที่ขโมยของมามักบอกว่าของที่ตนขโมยนั้นมีคนให้มา แต่ผู้ปกครองเคยสังเกตุไหมคะว่าอยู่ๆลูกของเขาได้ของใหม่กลับมาถี่มากๆจนน่าประหลาดใจ บางคนอาจจะบอกว่าแค่ทำงานก็เหนื่อยแล้ว จะมาเสียเวลาดูของๆลูกเพื่ออะไร แต่เราเกรงว่า เด็กๆที่เคยขโมยของและไม่ได้รับการตำหนิติเตียนใดๆก็จะเข้าใจว่าการขโมยนั้นเป็นเรื่องปกติและจะเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายค่ะ
เด็กๆประถมสมัยนี้ขโมยของกันแทบทุกวันกระทั่งผู้ใหญ่ชินและเพิกเฉยต่อปัญหา เป็นเรื่องปกติมั้ยคะ
สมัยที่เราอยู่ประถม ในห้องเรียนเราไม่เคยมีการขโมยของเกิดขึ้น เราไม่เคยขโมยของๆใครและเราก็รู้สึกว่าการขโมยเป็นสิ่งที่แย่มากๆ ห้องไหนมีการขโมยของเกิดขึ้น แม้กระทั่งขโมยแค่ปากกาหรือของจุกจิก คนที่ถูกจับได้ว่าขโมยจะถูกแบนหนักมากและจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เรียกได้ว่าtalk of the townในชั้นเรียนช่วงนั้นจริงๆค่ะ
เรื่องของเรื่องคือเรามีน้องสาวที่อายุห่างกันพอสมควร น้องสาวของเราเพิ่งขึ้น ป.4 ในโรงเรียนหญิงล้วนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท
น้องของเราทำของหายในห้องเรียนบ่อยมากๆ ซึ่งของที่หายส่วนมากจะเป็นเครื่องเขียน กล่องดินสอ ที่ห้อยกระเป๋า ของเล่น etc. ซึ่งหลายๆอย่างมักเป็นของที่ค่อนข้างมีราคา เช่น ของแบรนด์sanrioที่ฮิตในหมู่เด็กๆ
ของๆน้องเราหายบ่อยจนน่าตกใจ ของบางอย่างเอาไปวันเดียวก็หายซะแล้ว ซึ่งบางอย่างบอกได้เลยว่าน่าเสียดายมากๆ แต่ที่น่าตกใจคือน้องเรารู้ว่าแต่ละชิ้นใครเอาไป น้องเราบอกว่าเพื่อนๆมักขอยืมแล้วไม่คืนแต่กลับบอกว่าซื้อมาเองไม่ก็หายไปเฉยๆแล้ววันต่อมาก็พบว่าเพื่อนเอาไปใช้เป็นของตัวเอง
วันหนึ่ง น้องเรามีดินสอใหม่กลับมาบ้านซึ่งเป็นดินสอกดซึ่งน่าจะหาซื้อได้ทั่วไปตามb2sหรือสหกรณ์ของโรงเรียน แต่เมื่อถามว่าได้มาจากไหน คำตอบคือมีเพื่อนคนหนึ่งในห้องเรียนของน้องอยากได้เครื่องเขียนซึ่งมีราคาแพงของน้องชิ้นหนึ่งจึงนำดินสอกดที่น้องเพิ่งได้มามาแลกโดยบอกน้องว่าดินสอนี้หายากกว่าราคาแพงกว่า กรณีนี้เราจึงตำหนิน้องเพราะมันก็ผิดที่น้องเป็นคนเชื่อคนง่ายด้วย
ไม่กี่เดือนต่อมา เราได้ยินน้องพูดกับคนที่บ้านว่าจะเอากล่องดินสอราคาแพงไปให้เพื่อนฟรีๆ เราฟังเราก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ เขาก็พูดต่อว่าเพื่อนเขาสัญญาว่าจะเอาของบางอย่างที่น่ารักและราคาแพงมาให้เป็นของตอบแทน ผู้ปกครองเราได้ยินจึงตำหนิน้องค่ะ ว่าห้ามเด็ดขาด รู้ไหมว่าโดนเพื่อนหลอก รอบที่แล้วก็เอาของไปให้เพื่อนแล้วเพื่อนก็ทำเนียนลืมไม่ใช่หรือ
เราก็ตกใจจึงถามขึ้นมาว่ามีเรื่องแบบนี้ที่โรงเรียนน้องอีกแล้วหรอ ผู้ปกครองเราจึงเล่าให้ฟังว่าเป็นแบบนี้บ่อยๆ น้องก็ฟ้องบ่อยๆว่าใครขโมยของๆน้องไป ตอนไปที่โรงเรียนน้องบางทีก็เห็นบางคนมีของๆน้องตามที่น้องบอกจริงๆ ผู้ปกครองเราบอกครูก็แล้วอะไรก็แล้ว แต่ครูกลับทำเหมือนไม่สนใจและปล่อยให้ผ่านไปราวกับว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจนคุณครูชินและเบื่อที่จะแก้ปัญหาที่ไม่มีหลักฐานเป็นชิ้นเป็นอัน
เราจึงอยากทราบว่า เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นตามปกติในสังคมของเด็กประถมสมัยนี้จริงๆหรอคะ? แล้วเหล่าผู้ปกครองของเด็กๆประถมที่ขโมยของๆเพื่อนคนอื่นเคยสังเกตุไหมว่าอยู่ๆลูกของพวกเขาได้ของราคาแพงมาครอบครองโดยที่พวกเขาไม่ได้เป็นคนซื้อให้? เรารู้ค่ะว่าเด็กๆที่ขโมยของมามักบอกว่าของที่ตนขโมยนั้นมีคนให้มา แต่ผู้ปกครองเคยสังเกตุไหมคะว่าอยู่ๆลูกของเขาได้ของใหม่กลับมาถี่มากๆจนน่าประหลาดใจ บางคนอาจจะบอกว่าแค่ทำงานก็เหนื่อยแล้ว จะมาเสียเวลาดูของๆลูกเพื่ออะไร แต่เราเกรงว่า เด็กๆที่เคยขโมยของและไม่ได้รับการตำหนิติเตียนใดๆก็จะเข้าใจว่าการขโมยนั้นเป็นเรื่องปกติและจะเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายค่ะ