สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกสำหรับ จขกท เกิดจากความสงสัยส่วนตัวและของกลุ่มเพื่อนที่ผ่านประสบการณ์ชวนสงสัยมาด้วยตัวเอง ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า จขกท เองเป็นนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่งใจกลางเมืองแถบภาคเหนือตอนล่าง สถาบันที่ค่อนข้างเคร่งเรื่องกฎ ระเบียบวินัยเป็นอย่างมาก เพราะเรียนจบออกไปพวกเราจะต้องเป็นบุคลากรที่มีวินัย ระเบียบเพราะทุกการกระทำของเราจะส่งผลถึงกลุ่มคนจำนวนมาก ฉะนั้นระบบวิธีปฏิบัติหรือวิถีชีวิตของเราจึงมีข้อกำหนดทั้งสิ้น ตั้งแต่เรื่องเล็กจนถึงเรื่องใหญ่ หนึ่งในนั้นก็รวมถึงการแต่งกาย แล้วยิ่งปี 1 ด้วยแล้ว ยิ่งต้องเคร่งเป็นพิเศษ
       การแต่งกายของเราเป็นลักษณะที่แสดงออกถึงความเป็น Unity แรกเริ่มเราแต่งกายด้วยกางเกงวอร์มสีดำ เสื้อคอกลมสีขาวไม่มีลวดลาย รองเท้ารัดส้นและห้อยป้ายเวลาออกไปไหนมาไหน ก็จะมีคนรู้ว่า 'อ๋อ นี่นักศึกษา...' ตรงนี้แหล่ะคือจุดแห่งความทรงจำ ช่วงนี้เราได้พบกับประสบการณ์ที่ทำให้ยิ้มได้ เช่น ลดราคาสินค้า หลีกทางให้เดิน แซวด้วยความเอ็นดู แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัด กระทั่งมีการปลดระเบียบลงบ้าง เช่นใส่เสื้อสีได้ ความอึดอัดนี้ก็ยังคงอยู่ เหตุเพราะอะไร?
        เวลาที่เราออกไปไหนมาไหน เหตุเพราะการแต่งตัวของเราหรือภาพลักษณ์ที่ค่อนข้างจะต้องสงบสติ ในบางสถานที่(ย้ำว่าบางสถานที่) ก็จะเกิดเหตุการณ์แปลกๆ จขกท จึงขออนุญาติอธิบายและขอร้องเพื่อความเข้าใจ

1. สายตาดูถูก ราวกับว่าเดินเข้าร้านไปแล้วจะไม่มีเงินจ่ายหรือไม่ก็เดินเข้าไปขโมยของ
- ขออธิบายว่า ก่อนเราจะเดินเข้าไปร้านไหน เรามีเหตุผลที่จะซื้อสินค้าหรือใช้บริการเราผ่านการคัดกรองมาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าเราจะซื้อ และเรามีเงินเพียงพอในการใช้จ่าย ถึงแม้การแต่งกายของเราจะดูธรรมด๊าาาา ธรรมดา แต่เรายืนยันได้ว่า สาวเสื้อยืด กางเกงวอร์ม รองเท้ารัดส้น ผมรวบหางม้าอย่างเรา มีเงินเพียงพอและมีคุณธรรมจริยธรรมเพียงพอ (อย่าคิดไปเอง เราแค่คนธรรมดาๆ เหมือนลูกค้าคนอื่น)

2. มักจะโดนหนุ่มสาวมัธยมทักว่าน้องมองว่าเด็ก
- อาจจะเป็นเพราะการแต่งกายและใบหน้าขาวใส...ใส...ใสมาก ใสแทบไร้เครื่องสำอางค์ จึงทำให้ผู้คนมองแบบนั้น ข้อนี้ไม่เป็นไร ยินดีเด็ก

3. ผู้คน ชาย-หญิง มักมองว่าเราเรียบร้อย แสนดี เคร่งครัด หยิ่ง มุมานะแต่การเรียน ไม่สนใจมีใครหรือว่าต้องมีคนจับจองแล้ว เลือกมาก มาตรฐานสูง
-  ขอแถลงว่า พวกเราก็เป็นมนุษย์ธรรมดา...ยืนยันว่าธรรมดาอย่างหนักแน่น เรียบร้อยคือเรียบร้อยแต่เราไม่สามารถเคร่งอยู่ได้ตลอดเวลา พวกเราก็เหมือนคนทั่วๆไป สุข เศร้า เหงา ร่าเริง แล้วแต่เหตุการณ์ พวกเราตั้งใจเรียนแต่เราก็เล่นได้ ไม่มีใครที่จะเรียนๆแล้วก็เรียนอยู่ตลอดเวลาได้เพียงแต่เราต้องขยันและเอาใจใส่กับการเรียนเสมอเท่านั้น ไม่สามารถละทิ้งได้ ส่วนเรื่องลักษณะนิสัย ยืนยันได้ว่าพวกเราไม่ได้หยิ่งและไม่มีทางที่เราจะหยิ่งได้ เรื่องนี้เป็นเพียงความเชื่อผิดๆ หรือถ้าจะหยิ่งก็คงต้องหยิ่งกับบุคคลที่แย่มากๆจนรีบไม่ได้ในทางลักษณะนิสัยจริงๆเท่านั้น และเรื่องมาตรฐานสูงหรือมีคนจับจองกันหมดแล้ว นั่นเป็นเรื่องปกติที่บางคนจะมีคนข้างๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่ทุกคน มีส่วนน้อยเท่านั้นที่มีและสามารถประคองรักได้นาน...ส่วนจะเป็นใคร...มาตรฐานของเราไม่ใช่การเจาะจงว่า หมอ ทหาร ตำรวจ นักบิน นักเรียนนายร้อย วิศวะ มันไม่ใช่ แต่มาตรฐานของพวกเราคือ ใครสักคนที่พร้อมจะดูแล เข้าใจ ให้กำลังใจ อยู่ข้างๆเราเสมอ มั่นคง และรักเดียว
.
.
.
   จขกท โพสในวันนี้เพียงแค่อยากอธิบายว่าพวกเราก็แค่คนธรรมดา เหมือนผู้คนทั่วไป การแต่งกายหรือภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้แสดงให้เห็นถึงแก่นแท้ของจิตใจ จขกท ขอกล่าวรวมๆถึงผู้รับประสบการณ์แปลกๆ ไม่ใช่เพียงแค่พวกเรา แต่รวมถึงทุกๆคน บางครั้งเราเพียงแค่น้อยใจ คนเราใช่ว่าจะมองกันเพียงภายนอก ลึกๆแล้วหัวใจของคนหลายคนก็หล่อ สวย ไม่ใช่น้อย 'เปลี่ยนประเทศให้สวยงาม อย่ามองคนที่ภายนอก'

  เพียงเท่านี้ที่อยากอธิบาย ขอบคุณค่ะ ที่สละเวลาอ่านเรื่องของพวกเรา