ตอนเราเรียนจบใหม่ๆ  เพิ่งมาจากบ้านนอกคอกนา มาทำงานที่เมืองกรุง

โดนพี่ที่ทำงานเอารัดเอาเปรียบมาก พูดจาดูถูกดูแคลนเรา ว่าเราพูดเหน่อ  

ทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน  ด้วยความที่ยังเป็นเด็ก ยังไม่รู้ประสา

เขาว่าอะไรมา ก็นิ่ง ก็เฉย กลับโดนเขาพูดเหน็บ พูดแขวะ ว่าเราร้ายลึก

ประมาณยัยนกในเรื่องแรงเงา ทั้งๆ ที่เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เลย

แล้วเวลางานก็ชอบมาใส่เราถักเปียให้  พอถักไม่สวย ไม่ถูกใจ ก็บอกเราให้ถักให้ใหม่

ให้สวยถูกใจ เขาก็เป็นลูกน้องเหมือนกันกับเรา แต่เขาทำกับเรา เหมือนเราเป็นลูกน้องเขาเลย

จะพูดจะจาอะไรไม่เคยเกรงใจเราเลย เคยด่าเรา ต่อว่าเรา ต่อหน้าคนอื่นๆ หลายคนด้วย

เรางี้อายมาก ไม่พอใจมาก ทำได้อยู่ปีเดียว ลาออกเลย  ไปทำงานที่ใหม่สบายใจมาก

พี่ๆ ที่ทำงานดีกับเรามาก ไม่มีการมาพูดดูถูกสถาบัน  การพูดเหน่อ จริงๆ เราก็พูดกลางนะ ไม่ได้เหน่ออะไรเลย

ประมาณดูถูกสำเนียงเรา แต่พี่แกเป็นคนสุพรรณเหน่อกว่าเราอีก และแล้งน้ำใจสุดๆ

ทุกวันนี้คิดย้อนกลับไป  เพราะเราเด็ก เพราะเราอ่อนต่อโลกเท่านั้นล่ะ ถึงมารังแกเราได้

ถ้ามาปัจจุบันสิ  ถ้าด่าเรา มีด่ากลับแน่นอน ไม่นิ่งเฉยเหมือนเมื่อก่อนแน่


ฝากถึงพี่ๆ ที่ทำงานอายุ 30 up ไม่มีสามี หน่อยคะ  แก่จนปูนนี้แล้ว ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะแล้ว

คุณวุติ วัยวุติต่างๆ ก็ให้มันสมตัวหน่อย ตัวเองแก่ขนาดนั้น ยังจะไปรังแก ดูถูก ตั้งแง่ ถางถ่าง เด็กจบใหม่อีก  น่าเกียจที่สุด

ถ้าเราทำอะไรไม่ดี ไม่ถูกต้อง ก็ต้องบอกดีๆ สุภาพ เหมือนคนมีการศึกษานะคะ  

เราสัญญากะตัวเองไว้แล้ว ถ้าเราอายุงานเยอะๆ  เราจะไม่ทำแบบนี้กะน้องฝึกงาน กะเด็กจบใหม่แน่นอน