เรื่องมีอยู่ว่า มีรุ่นพี่ที่โรงเรียน หล่อ ขาว น่ารัก เฟรนลี่ พี่เค้าก็ดีนะ คุยกับทุกคนเลย ไม่รังเกลียดใคร เคยคุยกับเราด้วย เราแอบชอบเค้ามานานแล้วหล่ะ เอ้อลืมม เรามีเพื่อนนิทคนนึงนะ หน้าตาก็พอใช้ได้ (เราดูดีกว่า 55555 หยอกๆ)
อยู่มาวันนึง.. พี่เค้าเดินผ่านมาทางที่เรานั่งอยู่กับเพื่อน แล้วพี่เค้าก็หันมายิ้มให้ (เขินๆ>///<) ตอนนั้นงานมโนมาเลยจ้า เพ้ออย่างโน้นอย่างนี้ เพ้อเจ้อ
2 วันผ่านมา.. เราก็เจอกับพี่เค้าหลายครั้ง พี่เค้าก็ยิ้มให้ตลอด ฟินมากก 5555 เย็นวันนั้นเราก็ได้คุยกับพี่คนนั้น แบบพี่เค้าก็หยอดๆ เราก็เคลิ้มนะ มโนว่าเค้าเป็นแฟนเรา โลกหยุดหมุน ช็อก อึ๊ง 5 วิ เราคุยกับแบบหยอดๆ ฟินๆแค่ในแชท แต่ถ้าเจอกันที่โรงเรียน ก็คุยปกติ หยอดจนเราชอบพี่เค้าแล้วหล่ะ (ทุกครั้งที่เราเจอกับพี่เค้าจะมีเพื่อนสนิทเราเสมอ)
หลายวันต่อมา..พี่เค้าก็ถามถึงเพื่อนสนิทเราว่าเป็นคนยังไง (ไม่คุยหยอดกันเหมือนเมื่อก่อน) ถามถึงแต่เพื่อนสนิทคนนี้ เราก็เริ่มตะหงิดๆและ แอบชอบเพื่อนเราหรออะไรแบบเนี้ย เราก็ตอบไปปกติ พยายามไม่คิดอะไร
จนกระทั่ง...พี่คนนั้นขอจีบกับเพื่อนสนิทเรา(อันนี้เพื่อนสนิทเอามาบอก) เพื่อนเราก็บอกว่าเราชอบพี่เค้าอยู่ พี่เค้าบอกเค้าคิดกับเราแค่น้อง พี่เค้าชอบเพื่อนสนิทเราจริงๆนะ เพื่อนสนิทเราบอก พยายามไม่คิดแล้ว แต่หลงคารมพี่เค้า ก็เลยเป็นแฟนกัน
อ่าว แล้วที่หยอดๆกันที่ผ่านมาล่ะ เราเป็นสะพานเชื่อมทางคนที่เรารักให้เพื่อนงั้นหรอ เพื่อนสนิทผิดมั้ย หรือเราผิดที่มโนไปก่อน.