เค้าพูดออกมาเองค่ะ ว่า "ชอบกัน" เราไม่อยากเล่าให้ใครดูร้ายนะคะ เอาเป็นว่า แฟนเรานางบอกว่าก็ชอบกัน แต่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
น้องเค้าก้เพ้อค่ะ ตอนแรกก็เพ้อแนวแอบชอบ ตอนนี้ก็กลายเป็นแนวรู้ว่ารักไม่ได้แต่ก็ยังรักอยู่ บลาๆ
คือจะไม่อะไรเลยนะ ถ้าแฟนไม่บอกก็ชอบกันอยู่ แต่คบกับเราไง ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็บอกน้องเค้าแล้ว
แล้วก็พูดว่า ไม่ได้ชอบน้องเค้าแล้วแค่เห่อเฉยๆ เป็นคุณ คุณยังจะกล้าเชื่อใจเค้าไหม?

ตอนนี้สับสนตัวเองมากค่ะ รู้ว่ามันก็ผ่านไปแล้ว มันก็แค่อดีตป่ะ?
แต่คือแบบ เค้าเจอกันทุกวัน ใกล้กว่าเรา ทำอะไรก็ได้ที่เราไม่รู้ถ้าไม่บอก
(น้องกับแฟนยังเรียนที่เดียวกันอยู่ อยู่ชมรมที่ต้องเจอกันบ่อยมากๆ เราก็เคยอยู่ชมรมนั้นค่ะ  แต่ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว)

ตอนแรกแฟนเราบอกว่าไม่ได้คุยกับใคร เราก็ไม่ใช่คนที่อยากรู้เรื่องส่วนตัวอะไรขนาดนั้น ก็ไว้ใจค่ะ โตๆกันแล้วอ่ะเนาะ
แต่เพิ่งมาสารภาพว่า คุยกับคนนั้นคนนี้นะ คือบางทีก็ไม่อยากรู้ป่ะ รู้แล้วได้อะไรวะ?
รู้แล้วต้องมานั่งคิดมากเนี่ยหรอ แล้วฉันจะเครียดมากทำไม?
บางทีก็คิดนะ เค้าบอก เค้าไม่ปิดบังก็ดีแล้ว แต่บางทีพอรู้แล้วมันทำให้รู้สึกว่า เห้ยทำไมทำแบบนี้วะ?
แล้วเราไม่มีสิทธิโกรธไม่มีสิทธิ์คิดมากเลยหรอ? คนที่ทำผิดแล้วยอมรับควรได้รับการให้อภัย นางส่งรูปนีมา
คืออยากทำแบบนี้ก็ทำ แล้วค่อยมาสารภาพผิดที่หลัง แล้วห้ามโกรธเงี้ยหรอ? แล้วก็จบเงี้ยหรอ?
ความรู้สึกมันจบด้วยไหม? ที่เสียความรู้สึกไป มันจบด้วยหรอ?

คือตอนนี้เหมือนตัวเองกับลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ ความรุ้สึกแย่ๆ ความรู้สึกคิดมาก กับ ความรู้สึกว่า ปลงๆ ปล่อยไปเถอะ มันสู้กันอยู่
เราเป็นคนมองโลกในแง่ดีค่ะ เรารู้ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงแบบไหน อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ไม่จุ้จี้เกินไป มีเหตุผล ร่าเริง ยิ้มเก่ง
แต่ถ้าได้คิดมากได้เครียด เราก็เป็นคนคิดมาก ขี้น้อยใจ ฟอร์มจัด ขี้ประชด ปากแข็ง ถ้าแฟนทำตัวดีๆ ด้านมืดเราก็ไม่ออกมาหรอกค่ะ

คือ ระบายซะส่วนใหญ่ =..= มันอึดอัดมากอ่ะค่ะ พูดกับแฟนแล้วเค้าก็ไม่เข้าใจ ระบายกับใครก็ไม่มีใครเข้าใจเลย
เลยขอตั้งกระทู้ถามแล้วกันว่าถ้าคุณเจอแบบนี้บ้าง จะรู้สึกยังไงกันบ้างคะ

#กับการเรียนทุ่มเทมากกว่านี้หลายเท่าค่ะ
แต่เรื่องนี้มันทำให้อยู่ไม่สงบสุขมาหลายวันแล้ว คิดเห็นยังไงเต็มที่ได้เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ