เราไม่สบายใจมาหลายวันแล้วค่ะ
คือเราไม่ชอบแฟนเพื่อน (จริงๆยังไม่ใช่แฟน ไม่รู้ว่าฝ่ายชายคิดยังไงกับเพื่อนเรา)
แล้วเรากับเพื่อนคนนี้+เพื่อนอีกหนึ่งคนจะไปเที่ยวตจว.กัน เราก็พูดตรงๆว่าไม่สะดวกให้แฟนเพื่อนคนนี้ไปนะ เพื่อนอีกคนก็เห็นด้วย เหมือนจะคุยกันรู้เรื่อง พออีกวันเราจะจองห้องพักสำหรับสามคน นางมาบอกเราว่า ไปกันห้าคนนะ ทำไมจองที่นอนแค่สามประมาณนี้ เราก็อ้าวแล้วถามใครอีกสองคน นางก็บอกว่าชื่อแฟนนางกับเพื่อนผญอีกคนนึง เราก็ไม่ชอบใจนิดนึง เราเลยถามตรงๆว่านางอยากให้แฟนนางไปมั้ยนางไม่ตอบ หายไปพักใหญ่แล้วกลับมาตอบ(ไม่ตรง)คำถามเรานางบอกว่าไปถามผชคนนั้นมาแล้วนะ เค้าบอกไปผญสามคนได้ยังไง เดี๋ยวไปด้วยทำนองนี้ เราก็อือออจ้ะ คือเหมือนเมื่อวานไม่ได้ฟังหรอ เหมือนคุยกันรู้เรื่องไปแล้วไรงี้ แต่ยังทำเนียนๆอีก เรารู้สึกไม่ชอบใจ แต่ก็หายไปสงบสติแป้บนึง เราไม่อยากมีปัญหาเพราะวันพรุ่งนี้เราต้องไปเที่ยวกับนางแล้วก็เพื่อนอีกสองคน (ผญหมด) พอตอนเช้าเรากำลังออกไปรอรถเมล์ นางโทรมาหาเราแล้วบอกแฟนนางไปด้วยนะ เราก็อ้าว อีกแล้วหรอ เราเริ่มไม่พอใจมากๆ คือตอนแรกตกลงกันไว้ว่าเดี๋ยวไปรอรถเมล์ด้วยกันเพื่อจะไปยังที่หมาย (นางไม่ชอบนั่งรถคนเดียว) แต่คือแถวบ้านเราก็มีรถเมล์ไปยังที่หมายนั้นได้เลย เราก็เลยบอกว่าโอเค ให้นางนั่งไปกับแฟนนางเลย ก็มีคนนั่งไปเป็นเพื่อนแล้ว เราจะไปรถเมล์แถวบ้านเราเลยเพราะมันถึงเลย นางก็โวยวายบอกให้ไป (คงจะเขิน) เราก็ไม่ไป ก็ประมาณนี้ค่ะ เราก็ไม่พอใจตลอดทาง แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวคงหาย ไม่อยากให้ทริปกร่อย แต่พอเห็นหน้านางเรารู้สึกว่านางไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย (นางอาจเก็บไว้ในใจ) เราก็ตึงๆไป จนนางงอนหายไปไหนไม่รู้ เพื่อนก็โทษเราที่เกือบทำทริปล่มจนเราต้องปรับอารมณ์และแสร้งว่าเราโอเคและทริปที่เที่ยววันนั้นเราว่ามันไม่สนุกเลย กลับบ้านมาก็ดูตึงๆ เราไม่รู้จะระบายกับใคร เรารู้ว่ามันผิด ความโกรธกำลังบังตาเราให้มืดบอด เราจะทำไงดีคะ ไม่อยากเป็นอย่างนี้