นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดยังไงขอโทดด้วยนะคะ เราแค่อยากมาเล่าประสบการณ์ละก็ถามความคิดเห็นเพื่อนๆทุกคนนะคะ
เริ่มเลยละกันเราย้ายมารรใหม่เป็นรรอินเตอร์ตอนเข้ามาเราก็เข้ามาพร้อมกับคนๆนั้น ขอเรียกเป็นตัวอักษรย่อ ว. แล้วกัน เราก็เข้ารรพร้อมว. ตอนแรกเราแทบไม่ได้สังเกตหรือมองหน้าว.เลยด้วยซ้ำ เพิ่งมาเห็นหน้าชัดๆก็ผ่านไปแล้ว3วีค เราเห็นหน้าว.ยังไม่ค่อยชัดนะ แต่เพิ่งมาเห็นว่าว.หล่อมากกกกก หน้าคมเข้มออกแนวลูกครึ่ง ตานี่ยิ่งมองยิ่งหลงเลย หล่อขนาดเดินผ่านต้องเหลียวหลังเลย แต่ติดที่ว.เตี้ยไปมาก เตี้ยเกือบเท่าเราเลย เราสูง158 แต่ว.เป็นผชไง ด้วยความที่ว.เตี้ยเลยทำให้ไม่ได้ดูโดดเด่นมากขนาดนั้น เราเห็นแล้วเราก็แบบหลงเลย แต่เราได้ยินเพื่อนเราพูดว่าว.อะมีแฟนแล้วเราก็เลยไม่ได้เข้าหาอะไร จนวันนึงว.แกล้งเพื่อนของว.ที่แอบชอบเรา ว.แชทมาบอกเราว่าเพื่อนว.ชอบเราเพื่อจะแกล้งเพื่อน ทำให้เราได้คุยกันบ้างในไลน์ ทำให้เรารู้ว่า ว.ยังไม่มีแฟน ทีนี้เราก็เอาเลยคนนี้นี่แหละที่เราอยากได้เป็นแฟนแต่จะจีบยังไงดีไม่เคยจีบผชก่อน ละก็สุดท้าย จนได้นะเราก็ทำให้เราได้คุยไลน์กับว.จนได้ ก็คุยกันไม่กี่วันก็เหมือนจะคบกันแล้ว เพราะว.ก็ชอบเราเหมือนกันหยอดเราตลอดๆ ละว.ก็บอกว่าว.ชอบเรา ชอบตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาแล้ว เรานี่ไม่รู้เลยยย อุส่ารุกเองก่อน5555 ว.บอกว่าเราน่ารักละก็เรียนเก่งด้วยก็เลยชอบ เราคุยกะว.ได้เป็นตัวของตัวเองที่สุดตั้งแต่เคยคุยกับผชคนอื่นๆมาเลย เราก็นัดเจอว.กันที่ห้างหลังเลิกเรียนบ่อยๆ ลืมบอกไปว.เล่นกีฬาอย่างนึง(บอกไม่ได้ว่ากีฬาอะไรเพราะมันจะเด่นชัดเกินไป) ทำให้ว.หุ่นดีมีกล้ามมาเลยแข็งแรงมาก เพอร์เฟคสุดๆ แต่ติดที่เตี้ยอะนะ อะมาต่อเราก็คบๆกันตอนแรกเพื่อนๆก็ไม่รุ้เพราะเราบอกว.ว่าอย่าเพิ่งบอกใครว่าเราคบกันเพราะเราเป็นนิวสติวเด้นทั้งคู่ เพิ่งเข้ามาแต่ก็คบกันแล้วมันดูไม่ดี เราก็เจอกันตอนเย็นที่ห้างไปกินข้าวด้วยกัน เราก็คบกะว.เราคิดว่าว.เนี้ยแหละคือคนที่เราจะคบไปเรื่อยๆเลย พี่ชายของว.เค้าบอกเราว่าว.ชอบคนยากมาก ทำให้ว.ชอบได้นี่ถือว่าเก่งมากๆ ว.ยังไม่เคยมีแฟน แต่ก็เคยแอบชอบคนๆนึงแต่เค้าไม่ได้ชอบว. ว.ก็เลิกชอบไป ผ่านมา2ปี ว.ก็ถึงมาเจอเราละก็มาชอบเรา มันเหมือนเป็นพรหมลิขิตมากๆ เข้ารรใหม่ก็เข้าวันเดียวกันแบบไม่ได้นัด เราคบกับว.ได้ดีมากๆไปได้สวยเลย แรกๆว.ดูเหมือนจะหลงเรามากด้วย เราคุยกันแค่2อาทิตย์ แต่เหมือนรู้จักกันมานานมาก เราได้คุยกับพี่ชายเค้า เค้าเล่าเรื่องเกี่ยวกับว.ให้เราฟังเยอะมาก จนเหมือนผูกพันไปเลย แม่ว.ก็บอกว่าเราน่ารัก แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เราคุยกะว.เลยด้วย ทุกอย่างมันดีไปหมดเรามีความสุขมากมีความสุขที่สุดเลย แต่สุดท้าย ในที่สุด...ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดไว้ อยู่ดีดีว.ก็มาบอกเลิกเรา ว.ให้เหตุผลว่า เค้าไม่มีเวลาให้เราเพราะเค้าต้องซ้อมกีฬาตลอด ละเราก็จะไปแลกเปลี่ยนที่ตปทปีนึง ว.บอกไม่อยากให้เราทั้งคู่เจ็บไปมากกว่านี้ขอกลับมาเป็นเพื่อนกันดีที่สุด เราก็ถามว.ว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วหรอเมื่อวานยังไปเที่ยวห้างกินข้าวด้วยกันอยู่เลย ว.ก็บอกเราว่าตอนแรกมันก็ใช่ แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว เรานี่ช็อคไปเลยอะไรมันจะเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนั้น สุดท้ายเราก็เลิกกัน แต่เราคิดไว้แล้วแหละว่าคงกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้คงเป็นได้แค่คนรู้จัก แล้วมันก็จิงเจอกันที่รรเราไม่คุยกันเลย เค้าไม่ยอมเล่นอะไรกับเราด้วยแหละทั้งๆที่เค้าเล่นกับทุกคนแต่กับเราเค้าไม่เล่นเลยอยู่ด้วยกันก็ไม่มองกันเลย เรามีคนเข้ามาคุยด้วยตลอดถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงตัดใจได้ละก็หาคนใหม่ได้แล้ว แต่เราไม่รู้ว่าทำไมกับคนคนนี้เราถึงทำไม่ได้สักที ผ่านมาเกือบ2เดือนแล้ว เรายังรักเค้าอยู่ คนใหม่ที่เข้ามาคนนี้เค้าชอบเราตั้งแต่วันแรกที่เราเข้ารรเหมือนกัน เพื่อนๆเราก็บอกคนนี้นิสัยมากๆนะเป็นสุภาพบุรุษ เราได้ลองคุยกับเค้าแล้วเค้าเป็นที่ดีมากจิงๆ แต่ทำไงได้เรายังลืมคนเก่าไม่ได้ แต่เราก็พยายามคุยกับคนใหม่อยู่นะเผื่อเค้าจะทำให้เราตัดใจได้ แล้วนี่เราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ว.บอกเลิกเราคือ นิสัยเรามันไม่ใช่ เราอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เราควรจะรอว. รอเวลาเผื่อจะทำให้เรากลับมารักกันได้ เผื่อนิสัยเรามันจะกลับมาใช่ (เราไม่ค่อยเข้าใจคำนี้นะ ถ้ารักกันจิงมันจะต้องปรับเข้าหากันให้ได้สิ มันจะต้องไม่มีคำว่า นิสัยไม่ใช่ สำหรับความรักสิ) หรือว่าเราควรจะเริ่มกับคนใหม่(ที่ดีไม่แพ้กัน แต่เราไม่ได้รัก) อันไหนมันจะเป็นไปได้กว่ากัน รอคนที่เค้าไม่ได้รักแล้ว หรือให้โอกาสคนที่รักเรา?
เราควรทำยังไงกับความรักครั้งนี้?
เริ่มเลยละกันเราย้ายมารรใหม่เป็นรรอินเตอร์ตอนเข้ามาเราก็เข้ามาพร้อมกับคนๆนั้น ขอเรียกเป็นตัวอักษรย่อ ว. แล้วกัน เราก็เข้ารรพร้อมว. ตอนแรกเราแทบไม่ได้สังเกตหรือมองหน้าว.เลยด้วยซ้ำ เพิ่งมาเห็นหน้าชัดๆก็ผ่านไปแล้ว3วีค เราเห็นหน้าว.ยังไม่ค่อยชัดนะ แต่เพิ่งมาเห็นว่าว.หล่อมากกกกก หน้าคมเข้มออกแนวลูกครึ่ง ตานี่ยิ่งมองยิ่งหลงเลย หล่อขนาดเดินผ่านต้องเหลียวหลังเลย แต่ติดที่ว.เตี้ยไปมาก เตี้ยเกือบเท่าเราเลย เราสูง158 แต่ว.เป็นผชไง ด้วยความที่ว.เตี้ยเลยทำให้ไม่ได้ดูโดดเด่นมากขนาดนั้น เราเห็นแล้วเราก็แบบหลงเลย แต่เราได้ยินเพื่อนเราพูดว่าว.อะมีแฟนแล้วเราก็เลยไม่ได้เข้าหาอะไร จนวันนึงว.แกล้งเพื่อนของว.ที่แอบชอบเรา ว.แชทมาบอกเราว่าเพื่อนว.ชอบเราเพื่อจะแกล้งเพื่อน ทำให้เราได้คุยกันบ้างในไลน์ ทำให้เรารู้ว่า ว.ยังไม่มีแฟน ทีนี้เราก็เอาเลยคนนี้นี่แหละที่เราอยากได้เป็นแฟนแต่จะจีบยังไงดีไม่เคยจีบผชก่อน ละก็สุดท้าย จนได้นะเราก็ทำให้เราได้คุยไลน์กับว.จนได้ ก็คุยกันไม่กี่วันก็เหมือนจะคบกันแล้ว เพราะว.ก็ชอบเราเหมือนกันหยอดเราตลอดๆ ละว.ก็บอกว่าว.ชอบเรา ชอบตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาแล้ว เรานี่ไม่รู้เลยยย อุส่ารุกเองก่อน5555 ว.บอกว่าเราน่ารักละก็เรียนเก่งด้วยก็เลยชอบ เราคุยกะว.ได้เป็นตัวของตัวเองที่สุดตั้งแต่เคยคุยกับผชคนอื่นๆมาเลย เราก็นัดเจอว.กันที่ห้างหลังเลิกเรียนบ่อยๆ ลืมบอกไปว.เล่นกีฬาอย่างนึง(บอกไม่ได้ว่ากีฬาอะไรเพราะมันจะเด่นชัดเกินไป) ทำให้ว.หุ่นดีมีกล้ามมาเลยแข็งแรงมาก เพอร์เฟคสุดๆ แต่ติดที่เตี้ยอะนะ อะมาต่อเราก็คบๆกันตอนแรกเพื่อนๆก็ไม่รุ้เพราะเราบอกว.ว่าอย่าเพิ่งบอกใครว่าเราคบกันเพราะเราเป็นนิวสติวเด้นทั้งคู่ เพิ่งเข้ามาแต่ก็คบกันแล้วมันดูไม่ดี เราก็เจอกันตอนเย็นที่ห้างไปกินข้าวด้วยกัน เราก็คบกะว.เราคิดว่าว.เนี้ยแหละคือคนที่เราจะคบไปเรื่อยๆเลย พี่ชายของว.เค้าบอกเราว่าว.ชอบคนยากมาก ทำให้ว.ชอบได้นี่ถือว่าเก่งมากๆ ว.ยังไม่เคยมีแฟน แต่ก็เคยแอบชอบคนๆนึงแต่เค้าไม่ได้ชอบว. ว.ก็เลิกชอบไป ผ่านมา2ปี ว.ก็ถึงมาเจอเราละก็มาชอบเรา มันเหมือนเป็นพรหมลิขิตมากๆ เข้ารรใหม่ก็เข้าวันเดียวกันแบบไม่ได้นัด เราคบกับว.ได้ดีมากๆไปได้สวยเลย แรกๆว.ดูเหมือนจะหลงเรามากด้วย เราคุยกันแค่2อาทิตย์ แต่เหมือนรู้จักกันมานานมาก เราได้คุยกับพี่ชายเค้า เค้าเล่าเรื่องเกี่ยวกับว.ให้เราฟังเยอะมาก จนเหมือนผูกพันไปเลย แม่ว.ก็บอกว่าเราน่ารัก แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เราคุยกะว.เลยด้วย ทุกอย่างมันดีไปหมดเรามีความสุขมากมีความสุขที่สุดเลย แต่สุดท้าย ในที่สุด...ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดไว้ อยู่ดีดีว.ก็มาบอกเลิกเรา ว.ให้เหตุผลว่า เค้าไม่มีเวลาให้เราเพราะเค้าต้องซ้อมกีฬาตลอด ละเราก็จะไปแลกเปลี่ยนที่ตปทปีนึง ว.บอกไม่อยากให้เราทั้งคู่เจ็บไปมากกว่านี้ขอกลับมาเป็นเพื่อนกันดีที่สุด เราก็ถามว.ว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วหรอเมื่อวานยังไปเที่ยวห้างกินข้าวด้วยกันอยู่เลย ว.ก็บอกเราว่าตอนแรกมันก็ใช่ แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว เรานี่ช็อคไปเลยอะไรมันจะเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนั้น สุดท้ายเราก็เลิกกัน แต่เราคิดไว้แล้วแหละว่าคงกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้คงเป็นได้แค่คนรู้จัก แล้วมันก็จิงเจอกันที่รรเราไม่คุยกันเลย เค้าไม่ยอมเล่นอะไรกับเราด้วยแหละทั้งๆที่เค้าเล่นกับทุกคนแต่กับเราเค้าไม่เล่นเลยอยู่ด้วยกันก็ไม่มองกันเลย เรามีคนเข้ามาคุยด้วยตลอดถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงตัดใจได้ละก็หาคนใหม่ได้แล้ว แต่เราไม่รู้ว่าทำไมกับคนคนนี้เราถึงทำไม่ได้สักที ผ่านมาเกือบ2เดือนแล้ว เรายังรักเค้าอยู่ คนใหม่ที่เข้ามาคนนี้เค้าชอบเราตั้งแต่วันแรกที่เราเข้ารรเหมือนกัน เพื่อนๆเราก็บอกคนนี้นิสัยมากๆนะเป็นสุภาพบุรุษ เราได้ลองคุยกับเค้าแล้วเค้าเป็นที่ดีมากจิงๆ แต่ทำไงได้เรายังลืมคนเก่าไม่ได้ แต่เราก็พยายามคุยกับคนใหม่อยู่นะเผื่อเค้าจะทำให้เราตัดใจได้ แล้วนี่เราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ว.บอกเลิกเราคือ นิสัยเรามันไม่ใช่ เราอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เราควรจะรอว. รอเวลาเผื่อจะทำให้เรากลับมารักกันได้ เผื่อนิสัยเรามันจะกลับมาใช่ (เราไม่ค่อยเข้าใจคำนี้นะ ถ้ารักกันจิงมันจะต้องปรับเข้าหากันให้ได้สิ มันจะต้องไม่มีคำว่า นิสัยไม่ใช่ สำหรับความรักสิ) หรือว่าเราควรจะเริ่มกับคนใหม่(ที่ดีไม่แพ้กัน แต่เราไม่ได้รัก) อันไหนมันจะเป็นไปได้กว่ากัน รอคนที่เค้าไม่ได้รักแล้ว หรือให้โอกาสคนที่รักเรา?