ก่อนเที่ยง
...ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่อ่อนล้า
ยินคำถามซ้ำๆตลอดมา ว่าเหนื่อยไหม
ท้อเหลือเกินแล้ว กับบางหัวใจ
รักทำไม..ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมา
...น้ำตาไม่กี่หยดในวันนั้น  ของเธอ
เคยสำคัญผิดพร่ำเพ้อ ว่าสูงค่า
สำนึกตอนนี้เพียงภาพมารยา
ตอบแทนด้วยล้านหยดน้ำตา ที่ฉันเสียไป
...ไม่เหลืออะไรให้ชื่นชม
เมื่อความรักมันขมกว่าครั้งไหน
ยอมเอาตัวไปผูกมัดอยู่ทำไม
วันนี้ฉันไม่เหลืออะไร จะให้เธอ
...ลาก่อนคนที่เคยผูกพัน
ต้องอาจหาญยุติความฝันอันเพ้อเจ้อ
ความรักไม่อาจทำให้สวยงามเลิศเลอ
น้ำตาที่ล้นเอ่อ เพื่อจะบอกลาเธอ ..คนไร้ใจ

CGD, TFD, EIC

http://www.youtube.com/watch?v=T5q1Z_IsFPo