ใครเคยเป็นแบบนี้รึเปล่าว แล้วรู้สึกว่าตัวเองเลวๆยังไงก็ไม่รู้
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน เรามีแฟนที่คบกันมาอีกไม่กี่วันก็ครบรอบ1ปี
ก่อนหน้าที่จะครบ1ปีเราได้คุยกะผู้ชายคนนึง (นามสมมุติA）แล้วมันรู้สึกดีมากๆ เรากับแฟนก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน
เพราะเรามัวแต่ไปคุยกะไคก็ไม่รู้ คนที่เราไม่สนิทคนที่ไม่รู้ใจเรา แต่เรารู้สึกว่าเราอยากคุยกับเขาคนนั้นมากซะด้วย
    เวลาผ่านไปเรื่อยๆมันทำให้เราเบื่อแฟนของเราเองอาจเป็นเพราะเราได้คุยกะAและไม่ค่อยได้คุยกะแฟนเลยมีความรู้สึกว่ามันหน่ายๆยังไงก็ไม่รู้
[เราลืมบอกไปว่า แฟนเราเป็นคนดีมากดีมากจริงๆแล้วเขาก็ทำทุกอย่าเพื่อเราได้หมดไม่ว่าสิ่งไหน แม้กระทั่งตายแทนเราเลยแหละเขาตามใจอยากได้อะไรเก็บตังซื้อให้หมด]
เราเริ่มเบื่อมากๆก็บอกเลิกแฟนทุกวัน ทุกวันจริงๆแต่เขาขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย😭ไม่กล้าที่จะทิ้งเลยทีนี้

  เราก็ต้องแกล้งรักเพื่อให้แฟนหยุดความคิดนี้ก่อนแล้วจึงจะพูดเลิกอีกที เพื่อจะคุยกะเขาในสิ่งดีๆว่าอย่าคิดแบบนั้นแต่เขาไม่เคยที่จะฟังเขาไม่ยอมเลิก
จนกระทั่งความเบื่อของเราถึงขีดจำกัด ก็ทำให้เราเลิกแฟนเหตุผลเพราะ แฟนเอานิสัยมาใช้ที่บ้านกับพ่อแม่เราด้วยแหละซึ่งเราเกียดสิ่งนั้นมาก
สุดท้ายเราก็เลิกกัน
เราก็คุยกะAคนนั้นต่อไปโดยไม่มีอะไรต้องกังวล คุยไปเรื่อยๆจนสู้สึกว่า เรารักเขาแล้ว
แล้วเขาก็บอกกับเราว่ารักเรา จริงหรือไม่จริงความรู้สึกมันบ่งบอกได้จากการกระทำ เป็นอันว่าเขาแคร์เรามากๆเขาบอกเราว่าถ้าเขาทิ้งเราเขาจะบวชตลอดชีวิต
เราก็ไม่รู้สึกว่าแคร์อะไรเขาสักนิดเลยตอนนี้คุยกันมาประมาณสามเดือนแล้วล่ะ
เอาอีกแล้วอาการมาอีกแล้ว เบื่ออีก เราเป็นบ้าอะไร หรืออิทธิพลคลื่นสัญญาณความิยากคุยของคนที่เข้ามาคุยกะเรารึเปล่าหรือเรารักคนง่ายหรือเบื่อง่าย
สับสนในตัวเอง. และแล้วมันก็เป็นอย่างเดิม เราเลิกกะAเพื่อที่จะมาคบกะอีกคนซึ่งเรื่องราวก็แบบเดียวกับที่เราเคยเบื่อแฟนของเรา  แล้วมาคบAก็ทำให้เรา
คุยกับคนอื่นต่อไป เราไม่รู้ว่าคนที่เรากำลังคุยกับคนอื่นที่เราพูดถึงเราจะเบื่อเขาอีกรึเปล่า พอมีใครเข้ามาเราจะทิ้งเขาอีกรึเปล่า
โคตรที่ไม่อยากจะคุยกับไคเพราะกลัวความของตัวเอง ความเบื่อทำร้ายคนอื่นอีก
ปล..เราคงจะได้รับผลกรรมที่ก่อในไม่น่นT_T.