หากผิดพลาดประการใดขออภัยนะคะกระทู้แรกค่ะ เราคบกับแฟนคนนี้มาได้เกือบ 4 ปีแล้วค่ะ สุขบ้างทุกข์บ้างก็อยู่ด้วยกันมาตลอด จนมาพักหลังๆเค้ามีอาการเฉยชากับเรามาก จากที่เคยกอดเคยเล่นกันเค้าก็มีท่าทีไม่อยากให้เราเข้าใกล้ ไม่อยากมีอะไรกับเรา จนเราต้องนอนร้องไห้บ่อยๆมันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ใจนึงก็อยากเลิกไปมีชีวิตใหม่แต่อีกใจก็ยังรักเค้ามาก เราไปนอนเล่นข้างๆเค้าก็บอกอย่าเพิ่งโดนตัว เหตุผลคือ ร้อนบ้างหละ คันตัวบ้างล่ะ แน่นท้องบ้างละ ขอจุ้บปากก็ไม่ค่อยยอมให้จุ้บ และเปลี่ยนไปมากจนผิดสังเกตุจริงๆ แฟนอายุ 31 ส่วนเรา 27 ค่ะ. จนเรารับมือกับความเฉยชาของเค้าไม่ไหวเลยงอนตามประสาผู้หญิง เราถามเค้าว่าทำไมเค้าเฉยชากับเราขนาดนี้ เค้าบอกเค้าเฉยๆเป็นปกติ ทั้งที่ดูก็รู้ว่าเปลี่ยนไปมาก เราเลยบอกเค้าปรับปรุงบ้างเพราะถ้ายังเฉยชาแบบนี้คงไปกันต่อไม่ได้ คงต้องรอวันเลิกกันอย่างเดียว เค้าตอบกลับมาว่าทุกวันนี้เค้าเปลี่ยนตัวเองเพื่อเราจนไม่เหลือความเป็นตัวเองแล้ว เค้าอยากจะไปใช้ชีวิตในแบบของเค้าบ้าง เรานี่ใจแทบสลาย พอเราถามเค้าว่ายังรักเราอยู่ไหม เค้าตอบกลับมาว่าเฉยๆ เค้าบอกรู้สึกเฉยๆกับเรามาซักพักแล้ว พอเราถามว่าคำว่าเฉยๆกับคำว่าไม่รักแล้วความหมายมันเหมือนกันไหม เค้าก็ตอบแต่ว่าเค้าไม่รู้ๆๆเค้ารู้สึกเฉยๆ และบอกเราเลิกคาดคั้นเค้าซักที เหมือนรำคาญเรามากแล้วสุดท้ายเค้าก็เลิกกับเราไปจริงๆ ตอนแรกเราก็ยอมเลิกนะ แต่พอคิดว่าจะไม่มีเค้าแล้วจริงๆก็ใจหายมาก เพิ่งรู้ว่าเรารักเค้ามาก เลิกกันตอนเย็นตกกลางคืนเราโทไปง้อ เค้าไม่รับสาย เราว้อทแอพไปขอโทษไปอ้อนวอนขอโอกาสจากเค้าว่าเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า คร่ำครวญพร่ำเพ้อมากมาย จนเค้าคงรำคาญตอบโอเคกลับมาเราดีใจมาก